บ้านแห่งความรัก selina hebe ella แห่ง S.H.E.

Cradit : baidu.com

Cradit : baidu.com

Cradit : baidu.com

Cradit : baidu.com

Cradit : baidu.com

Cradit : baidu.com

Cradit : baidu.com

งิงิ เดี๋ยวพี่จิวหึงนะพี่นารุ กี้รับจุ๊บไม่ได้ (5555+ >////<)

หมั้นเมื่อไหร่เอ่ย? จะได้จองเรือนหอเอาไว้ก่อนจะช้าไป แหะๆ

(กี้เป็นธุระให้เลยนะเนี่ย เพื่อป้ากับพี่สาว กี้ยอมเสียเวลาหาสถานที่แต่งงาน เรือนหอ

ชุดนอน ตอนที่ขึ้นไปเรือนหอ เอาแบบเซ็กซี่ๆ แหะๆ ^^" เดี๋ยวกี้จะไปหาที่รักของกี้ก่อน)

น้องชายพี่บัว ,, ที่รักจ๊ะอย่าลืมไปงานแต่งด้วยน้า

น้องชายพี่นารุ ,, ดาร์ลิ้งค์อย่าลืมวันแต่งของพี่สาวนะ

พี่ชายพี่นารุ ,, พัดลมค่ะ พรุ่งนี้ไปงานน้า

แฟนพี่จิว ,, ฝาชีค่ะ ป้านอกใจฝาชีแล้วนะ จะแต่งแล้วด้วย อย่าลืมไปนะจ๊ะ

แขกคนสำคัญ อาเจ๊นั่นเอง อาเจ๊จะมาให้ไหมหนอ ว้าย !!!! ธูปหมดแล้ว


กี้ต้องไปแล้วล่ะ






ฟู่ว!!!!!!!






-*-







น้ำลายหก กลับมาเช็ดก่อน >*<

ป้าทำงานด้วย ป้าจ๋า.....ทำงานน้อยๆลงก็ได้น้า

ร่างกายป้าก็เสื่อมโทรมลงทุกวัน หือ หือ กี้สงสารป้า


แง.... ^^"

มดกัด

5555+

เนื่องจาก ที่ว่า ฝ้ายได้ช่วยเข้าไปโหวดน่ะค่ะ

ฝ้ายเลยเอาผลคะแนนตอนนี้มากฝากค่ะ

1 李宇春 39.5% 53,740
2 ELLA 39.4% 53,535
3 HEBE 20.9% 28,443
4 SELINA 20.7% 28,188
5 刘力扬 4.6% 6,256

อีกนิดเดียวน่ะค่ะ ทุกคน ช่วยๆๆกันโหวดด้วยน่ะค่ะ

ฝ้ายก็จะเข้ามาช่วยโหวดด้วยค่ะ

ส่วนคะแนนที่เป็นกลุ่ม เห็นแล้วรู้สึกท้อแท้ใจ ก็เอลไม่ได้เอามาลงให่น่ะค่ะไม่ว่ากันน่ะค่ะ

ฝ้ายจะช่วยโหวดทุกวันเลยน่ะค่ะ

แต่ฝ้ายว่าอาจจะไม่ได้แวะเข้ามาบอร์ด น่ะค่ะ

จะต้องไปทำหน้าที่ เพื่ออนาคตที่ดีของตัวเอง ละก็ของเจ็ ของเรา 5555+

นั้นละตัวการณ์เลยละพี่จิว จัดการเลยบัวร่วมด้วย

พ่อของโซจินไง โทรมาบอกว่าจะไม่อยู่สามเดือน ต้นเหตตุที่ทำให้ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน แอบงอนนะเนี่ย อ่านไม่เข้าใจเหรอค่ะ..งิงิ

ว่าแต่ว่านายนั่นหายไปไหนแล้วเนี่ย ฉันแค่ไปเก็บของแป๊บเดียวเองหายไปแล้ว อุตส่าห์ไปเอายามาให้ เห็นเจ็บๆ กลัวจะช้ำในตายซะก่อนนะนี่ ก็ฉันเป็นนางเอกนี่นา โฮ่ๆ ^o^ (เกินคำบรรยายจริงๆเลยแม่คุณ -*-)
แกร๊ก!! แกร๊ก!!
0_0 !!?!!?
สะ...เสียงนี้อีกแล้ว และมันก็ยังคงดังมาจากห้องของฉัน ฮึ่ม เอาว่ะ >^<v ตายเป็นตายงานนี้สู้โว้ย!! ไม่ว่าเสียงอะไรคราวนี้ต้องรู้ให้ได้...ฉันยืนให้กำลังใจตัวเองซักพักก่อนที่จะเปิดประตูห้องตัวเอง และเมื่อฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องของฉันอีกครั้งก็.......0[]0!!! หวออออออ!!!
โครมม!!!!
ฉันสะดุดกองเสื้อผ้าอีกแล้วแต่คราวนี้มันเป็นหน้าประตูเลย -*-
“เอาอีกแล้วหรือครับ^^”
“อี๋...นายออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ \>0</”
“หึหึ...ผมว่าที่รักต่างหากนะ^^”
แว๊ก!! 0_0 ฉันไปทับอยู่บนตัวของอี่ตานั่นอีกแล้วรึนี่ TTOTT <<< เมื่อไหร่มันจะเปลี่ยนมุกซะทีฟระ เหนื่อยและก็เจ็บนะเฟร้ย -*- (เอาน่า ตอนนี้มันยังคิดอะไรไม่ออกอ่า คริคริ ^o^) ยึ๋ย..นายชุนวูเปียกไปหมดเลย สงสัยจะเพราะล้มเมื่อกี้เลยทำให้น้ำหกใส่ไปที่เขา เม็ดยาก็กระจัดกระจายไปหมด ฉันมองรอบๆห้องก็แสนจะเจ็บปวด TOT ฉันเพิ่งจะเก็บมันเข้าที่ไปเมื่อไม่นานมานี้เองนะ แง๊ๆ >0< นี่มันเกิดอารายยยกานนนนนน!!
“นาย นายใช่ไหม? ที่ทำให้ห้องของฉันเป็นแบบนี้ห๊ะ!! -*-/” ฉันชี้หน้าอี่ตาชุนวูอย่างเอาเรื่อง
“เฮ้....เปล่านะครับคือผม..”
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยหลักฐานมันมีอยู่คาตา อ๊ะ 0.0 แว๊กกก!! \>0</ นั่น นายกำลังถืออะไรอยู่น่ะ!!! เอามันคืนมานะไอ้คนลามกไอ้คนโรคจิต >0</”
ฉันรีบก้าวเท้าเข้าไปแย่งของที่อยู่ในมือนายชุนวูมาทันที เมื่อเช้าก็เป็นบราของฉันใช่ไหม? แต่ตอนนี้ มันเป็น กะ กางเกงลิงไปแล้วอ่าแถมยังเป็นลายลูกไม้ตัวใหม่ของฉันด้วย (โฮววว..ลุกไม้^///^) แง๊ๆๆ อิคนเขียนมันโรคจิต TT0TT (เย้ย..ไม่เกี่ยวกับฉันเฟร้ย >///<)
“นายกล้าดียังไงมาแตะต้องของของฉัน >0<**”
“เปล่านะครับ ไม่ได้..0_0!!”
ฉันเดือดพล่านขึ้นทันที เกิดมาทั้งชาติมีคนจับต้องของๆฉันได้เพียงคนเดียวเท่านั้นคือแม่ของฉัน...แล้วนาย นายเป็นใครห๊า บังอาจมากเกินไปแล้ว >0</ ฉันเงื้อหมัดขึ้นมาพร้อมทั้งใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่ดึกคอเสื้อของเขาขึ้น ใช่ เขาเป็นผู้ชายที่ตัวใหญ่สูงบึกบึนเหมือนนายแบบ แต่แล้วไง แม้ฉันจะไม่สูงก็เหอะ แต่ถ้าหากฉันโกรธขึ้นมา อะไรๆมันก็เล็กไปหมดนั่นล่ะ (เขาเรียกว่าพาลใช่ม๊ะ^^) เงียบไปเลย!!!! -*- (โฮ.....TOT....โซจินน่ากลัวอ่า)
“บอกมาว่านายเป็นคนทำใช่ไหม? ^^**”
“ปละ..!!”
“ไม่บอกสินะไม่ยอบรับงั้นสิ^^ ไอ้คนฉวยโอกาส -*- คนอย่างนายมันต้องเจออย่างนี้!!!”
ฉันเปลี่ยนใจไม่ชกหมอนั่น แต่ฉันลากหมอนั่นไปที่ห้องน้ำแทน ในเมื่อเป็นโรคสกปรก มันก็ต้องล้างให้สะอาด!!
“เฮ่ย!! มันเย็นนะครับ 0^0 หยุดครับหยุดเปียกหมดแล้ว >0< พอเถอะนะที่รัก TTOTT”
“ดี เปียกสิดี...เอาให้หนาวตายไปเลย!!”
ยิ่งเขาพยายามปัดป้องเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งฉีดน้ำใส่เขามากเท่านั้น พร้อมทั้งยิ่งเปิดน้ำให้แรงขึ้นอีก ..โฮ่ๆ..^0^/ สะใจจริงๆเฟร้ย!!
“แค่ก..แค่ก.. พอเถอะนะ พอเถอะ แค่ก.. ผม ไม่ถูกกับน้ำเย็น TOT”
นายชุนวูถอยกรูดเข้าไปจนมุมอยู่ตรงมุมห้องน้ำ ตัวของเขาเปียกน้ำไปหมดทั้งหัวทั้งหู เขาสั่นเทิ้มเพราะความหนาว แววตาเหมือนลูกหมาตัวน้อยที่จนมุมขอความเมตตา ชิ... คิดหรือว่าฉันจะสงสารน่ะ -*-
..................................................
..........................
............
ปึก!!!
ฮิ่ย!!!...\>0</ หงุดหงิดโว๊ยยยยย!!!!!!!!!
ฉันทิ้งฝักบัวลงและก็เดินออกมาจากห้องน้ำอย่างหงุดหงิดใจ ส่วนนายชุนวูน่ะเหรอ? ปล่อยอี่ตาลามกนั่นไว้ตรงนั้นล่ะ -*-
แกร็ก..แกร๊ก...
0_0 !!?!!
นายชุนวูก็อยู่ในห้องน้ำ...ควับ!! ฉันหันไปดูเพื่อความแน่ใจอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แต่หมอนั่นก็ยังคง ไอแค่กๆอยู่ในนั้น....แล้ว??
แว๊กก!! \0[]0/ ชุดชั้นในของฉันมันขยับเองได้ มันเข้าไปอยู่ใต้เตียงแล้ว!!!
เอาว่ะ เป็นไงก็เป็นกันอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดใช่ไหม? เมื่อฉันคิดเช่นนั้นฉันก็ค่อยก้มลงมองดูใต้เตียงนอนของฉันทันที ใจของฉันเต้นรัวบีบจนหายใจแทบไม่ออก ขนเริ่มลุกขึ้นมาเด่นตระหง่านบนผิวหนัง เหงื่อเริ่มหยาดไปทั้งตัวของฉัน แล้วฉันก็แทบไม่กล้าจะหายใจกับเงาดำที่อยู่ไต้เตียงนั่น...มันกำลังมองฉันอยู่......
“โฮ่ง...โฮ่ง..”
หมะ..หมา..0.0 !!
“โฮ่ง..”
หมามาอยู่ใต้เตียงฉันได้ยังไง ฉันรีบเอื้อมมือไปคว้าตัวมันออกมาทันที มันจ้องตากับฉันซักพักก่อนที่จะแลบลิ้นออกมาเลียหน้าของฉันทั้งหน้า กริ๊ดด..>///< จั๊กจี้นะ อย่านะ ฮ่ะฮ่ะ..คริคริ..(เหอๆ เจอแบบนี้ไม่เห็นบอกโรคจิตเลย -.-) ก็มันน่ารักอ่ะ >///<
“โฮ่งๆ”
กริ๊ดดด..น่ารัก >///< น่ารักจริงๆเลย ฉันกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเจ้าหมาสีน้ำตาลขนปุกปุยนั่นอย่างมีความสุข อ่า...น่ารัก ~^o^~
(ขอขัดหน่อยนะ...นายชุนวูล่ะ นายชุนวูน่ะ -*-) 0.0!! จริงสิ นายชุนวู ...ถ้างั้นคนทำก็เป็นเจ้าหมาน้อยนี่ ไม่ใช่นายชุนวูสินะ (เพิ่งรู้ตัวเรอะ!!-*-) แหะๆ..^.,^
ฉันวางเจ้าหมาน้อยตัวนั้นไว้ แล้วเดินไปดูนายชุนวูในห้องน้ำ เสียงไอของเขาหายไปแล้ว 0_0!!
“นี่ นายชุนวู นายเป็นอะไรน่ะ ตื่นสิ!!”
อ่ะ..ตัวเขายังคงสั่นอยู่หรือว่า...ฉันรีบเอามืออังหน้าฝากตัวเองทันที แล้วเอาอีกข้างไปอังไว้ที่หน้าผากของเขา 0_0!! หมอนี่ตัวร้อน นี่เขาแพ้น้ำเย็นจริงๆเหรอเนี่ย 0[]0!!
ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี ...
“นี่ๆ ตื่นสิตาบ้า นายจะมานอนอยู่ตรงนี้ไม่ได้นะ ลุกสิลุกเร็วเข้า อี่ตาบ้าลุกขึ้นสิ >0<!!”
เพราะว่าเขาตัวใหญ่เกินไปแน่ๆ ฉันถึงได้รู้สึกว่าเขาหนักมาก มากกว่าพ่อของฉัน แล้วฉันจะทำไงดีล่ะนี่..คิดสิคิด..... ออ...ร็แล้ว เขาว่าว่าหนามยอกต้องเอาหนามบ่ง หมอนี่แพ้น้ำเย็น ก็ต้องเอาน้ำเย็นช่วย งั้น เอาน้ำเย็นราดอีกรอบแล้วกัน ^0^ (เฮ่ย..เดี๋ยวก็ได้ตายกันพอดี คิดได้ไงเนี่ย -*-) งั้นให้ทำไงเล่า TOT แง๊ๆๆๆ
อ่ะ ใช่พอต้องโทรหาพ่อ... >0<!!
ว่าแล้วฉันก็รีบโทรไปหาคุณพ่อสุดที่รักของฉัน ก่อนที่ฉันจะได้คำแนะนำจากพ่อฉันก็โดนด่าหูชา ว่าทำไมไม่ดูแลอี่ตาอ่อนแอนั่นให้ดีๆ (นี่แสดงว่าเธอไม่ได้บอกว่าเธอทำให้เขาเป็นแบบนั่นสินะ -*-) เรื่องอะไรจะบอกเล่า -*- (เธอเป็นนางเอกจริงๆใช่ไหมเนี่ย?)
ฉันวางโทรศัพท์จากพ่อ ฉันก็รีบปฏิบัติตามพ่อบอกทันที ..พานายชุนวูไปนอนที่เตียงเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เช็ดตัว และพอเขาตื่นก็ทำข้าวต้มไว้ให้เขา เอายาให้กิน บลาๆๆๆ -*- ไอ้พาไปนอน น่ะ พอทำได้ แต่ต่อจากนั้นอ่ะ ดิ......ฉันจะทำยังงายยยยยย TOT ว่าแล้วฉันก็จัดการกึ่งดึงกึ่งลากนายชุนวูไปไว้ที่เตียง กว่าจะมาถึงเตียงเล่นเอาฉันเหนื่อยหอบ อี่ตาบ้านี่ตัวหนักซะมัดเลย ตัวก็ไม่อ้วนนะ แต่หนักเป็นบ้า -*- พอฉันวางเขาไว้บนเตียงได้ ฉันก็เริ่มขั้นตอนที่สอง..แง๊ๆ..อายนะเฟร้ย เกิดมายังไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ผู้ชายคนไหนเลยน๊า นอกจากพ่ออ่า แต่ตัวของเขาก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ เอาว่ะ เล่นไม่ได้แล้ว ยังไงก็ต้องทำ ฉันนับหนึ่งถึงสาม อิ๊บ!!
ฉันใช้วิธีหลับตาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หมอนั่นอย่างยากลำบาก แต่ในที่สุดฉันก็ทำเสร็จ ฮึ่ม!! -*- ถ้านายหายดีเมื่อไหร่นะ ฉันจะทวงบุญคุณให้สาสม (แต่เธอเป็นคนทำให้เขาเป็นแบบนี้ไม่ใช่รึ..-*-) เออน่ะ นึกว่าแล้วๆ กันไปก็ได้..>,<!!
ต่อไปก็เช็ดตัวสินะ ฉันเอาผ้าขนหนูผืนเล็กของฉันมาบิดกับน้ำอุ่นๆเพื่อเช็ดตัวให้เขา....นายทำให้ฉันลำบากมากเลยนะ อี่ตาบ้า นายตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ฉันจะฆ่านายให้ตายคาที่เลย ฮึ่ย!! >^<!!
“แม่.....แม่ ครับ” 0.0 เมื่อกี้นี้...นายนั่นพุดอะไรนะ
“แม่ครับ แม่อย่าทิ้งผม..” น้ำตา..เขามีน้ำตาไหลออกมารึ
ฉันเห็นนำตาไหลออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิทของเขา พร้อมกับเสียงเพ้ออะไรบางอย่าง เขากำลังเพ้อถึงใครนะ
“แม่...แม่อยู่กับผมนะครับ” 0[]0!! ตอนนี้ไม่เพ้อเปล่า อี่ตานั่นคว้าข้อมือของฉันเอาไว้แน่น พร้อมทั้งเอามือของฉันไปแอบเทียบที่แก้มของตัวเอง ....เพ้อหาแม่หรือ แถมยังร้องไห้.....
“อย่าทิ้งผมไป...แม่กอดผมนะ”... คริคริ หมอนี่เด็กชะมัดเลย เพ้อให้แม่กอดเลยเหรอเนี่ย เฮ้อ..ฉันไม่กวนนายดีกว่า
ฉันขยับจะลุกออกมาจากตรงนั้น แต่นายชุนวูก็ยังจับมือของฉันไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“แม่ครับ กอดผมหน่อย ผมหนาวครับแม่” อี่ตาบ้านี่ฉันไม่ใช่แม่นายนะ ปล่อยฉันเซ่ -*-
ฉันพยายามแกะมือของหมอนั่นออก แต่แล้วกลับกลายเป็นเขาดึงฉันลงไปนอนอยู่ข้างเขาแทน 0[]0!!
“กอดผมหน่อยฮะ ผมหนาวฮะแม่” ฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ย ฉันพยายามแกะตัวออกจากเขา แต่ยังไงก็ไม่สำเร็จซักที ฉันไม่ใช่แม่นายน๊า TTOTT
ไม่รู้เพราะอะไร ฉันถึงได้เหลือบไปมองใบหน้าขาวใสของเขา หมอนี่หน้าตาดีมากเลย หน้าเนียนอย่างกะตุ๊กตา ผิวก็สวย ยิ่งมองก็ยิ่งดูดี ใจของฉันเต้นรัวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล..อ๋า...เป็นอะไรไปเนี่ย...ไม่ได้ๆ ต้องลุก!!
“แม่ครับ....อย่าทิ้งผม...”
อึก!!...มันเพราะอะไรนะ ฉันถึงได้ไม่ลุกขึ้น ก็ได้...ฉันจะยอมเป็นแม่ของนายซักคืน นายชุนวู ฉันเหลือบมองไปที่ใบหน้าของเขาอีกครั้ง..ใบหน้าของเขากำลังยิ้มอย่างมีความสุข นายคงรู้สึกเหมือนได้กอดแม่จริงๆสินะเนี่ย...
“บางที...นายก็น่ารักเหมือนกันนะ นายชุนวู”
ฉันเอื้อมมือขึ้นมาลูบผมของเขาเบาๆ ด้วยความรู้สึกประหลาดที่ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรแล้วหลังจากนั้นฉันก็
......................................................................
..........................................ZZZZZZ
---------------**-------------------
ความอบอุ่นแผ่ซ่านเข้ามาในความรู้สึกของคนตัวใหญ่..รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าที่หลับไหล..สะเหมือนว่าเขากำลังฟังบทเพลงอันแสนไพเราะที่เหล่าผีเสื้อแสนสวยกำลังขับร้องดังกึกก้องอยู่ในหัวใจของเขา..........

เป็นไรมากไหม?...พี่ทายาให้นะ

นี่กะฟาดทีเดียวหมดเรยเรอะ...

ไม่ได้แล้วพี่จิว เรามาร่วมมือกันเตอะ..จัคการยัยตัวแสบกัน...

อ่าโฮ่