บ้านแห่งความรัก selina hebe ella แห่ง S.H.E.

อัพตัวละคร เอาล่ะเริ่มเลยคร๊า สำหรับคนใหม่ และสำหรับคนเก่าจ้า ^[]^






































โย่วววว~~ หมดแล้วจ้า ^[]^ แต่ก็ไม่แน่...อิอิ{:4_83:}

ดีจ้าทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนน~~ {:4_82:}

นารุมาอัพแล้ว~~{:4_103:}

-------------------------



นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 20/1
[ มันคืออะไรกันน่ะ!!]

โอวววว~~~ พ่อแม่พี่น้อง มันคือเรื่องจริงใช่ไหม? เรื่องจริงที่อี่ตาบ้าชุนวูมาเยี่ยมคุณย่าของเขา

และเรื่องจริงที่อี่ตานั่นกำลังร้องไห้

และที่สำคัญ!! หมอนี่.....เป็นห่วงคุณย่า เป็นห่วง!! เป็นห่วงคนอื่นกับเขาเป็นด้วยเหรอ??? 0[]0!!

ในขณะที่โซจินกำลังอึ้งกับภาพที่เห็นอยู่นั้น

เธอก็ลืมไปว่าตอนนี้เธอกำลังแอบซ่อนตัวอยู่ และด้วยความที่ไม่ระวัง

ทำให้เธอเอนตัวลื่นออกมาจนพ้นประตูห้องน้ำ และมันก็ทำให้คนที่กำลังก้มหน้าร้องให้อยู่นั้นสะดุ้งรู้สึกตัวทันที

ครืน!!!

!!ตุบ!!

ไม่ทันได้ระวังตัว ไอ้ประตูบ้ามันก็ไหลเปิดออก

ไอ้ตัวฉันที่พิงมันอย่างเต็มที่จึงไหลลื่นตัวออกมาเช่นกัน และฉันก็ล้มจุมปุ๊กกองเป็นก้อนเนื้อน้อยๆอยู่ ณ หน้าห้องแห่งความสุขหลังเสร็จกิจนั่นเอง TT_TT

พระเจ้า!! ไม่อยากบอกเลยว่า มัน เจ็บมากค่ะ!! =[]= ~~

ฉันรู้สึกถึงรังสีบางสิ่งบางอย่างที่มันถูกส่งมายังตัวฉัน

แน่นอนเลยไม่ต้องคิด มันคือสายตาของคนที่ลืมตาหายใจอยู่ในห้องนี้เพียงคนเดียว

นายชุนวู!!

แม่เจ้า!! ฉันจะทำยังไงดีล่ะ ฉันรู้สึกใจเต้นจนจุกในอก แง๊ๆๆ ทำไมบรรยากาศมันน่ากลัวอึดอัดแบบนี้ ฉันไม่อยากเงยหน้าขึ้นไปเลย ทำไงดีๆๆๆๆๆ TT[]TT

ใช่แล้ว!! วิ่งออกไปจากห้องนี้ไปเลยดีกว่า!!! >[]<

ขวับ!! ><

พรึบ !! 0[]0 !!

“จะไปไหน!!”

นายชุนวูคว้าแขนของฉันเอาไว้ได้ อี่ตาบ้านั่นก็พลั่กฉันให้ติดกับพนังห้องทันที แล้วเขาก็เอาร่างที่สูงใหญ่ของเขาเข้ามาขว้างฉันไว้ พร้อมกับก้มหน้าลงมาถามฉันด้วยเสียงเย็น

ง่ะ...จุกเจ้าค่ะ ฉันไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นไปมองอี่ตาบ้านั่น ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้เนี่ย >[]<

“เธอ.........มาทำอะไรที่นี่!! บอกฉันมา!!!!”

“ทะ ทำไม นายต้องตะคอกฉันด้วย พูดดีๆไม่ได้รึไง? >.< เสียงดังเกินไปแล้วนะตาบ้า!!”

“มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องพูดดี....”

>.< ก๊าซซซซ !! อี่ตาบ้า !! ทำไมต้องทำเสียงเย็นๆน่ากลัวแบบนี้ด้วยเนี่ย !!

“.........กับคนที่ไม่เคยรู้จักอย่างเธอ”

!!!

“บอกฉันมาว่าเธอมาทำอะไรที่ห้องคุณย่าของฉัน นี่!! เงียบทำไม!!”

............ คนที่ไม่เคยรู้จัก.............

“ฉันบอกให้เธอพูด หูแตกรึไง!!”

.........คนไม่รู้จัก.........

ปึก!!

กำปั้นหนึ่งของคนที่กำลังหงุดหงิดถูกทุบลงที่ผนัง มันพุ่งผ่านใบหน้าของคนกำลังนิ่งงันนั้นเพียงเศษเสี่ยว

ถึงอย่างนั้น....ร่างเล็กข้างหน้าเขาก็ยังคงนิ่งเงียบ

“โธ่โว๊ย !! จะพูดไม่พุดห๊ะ!!!”

ไม่ใช่แค่เสียงเปล่าๆ มันมาพร้อมกับการออกแรงของมือหนา เขาบีบมันไปที่ไหล่ทั้งสองข้างของเธอ

.............บอกฉันที ว่าสิ่งที่ฉันได้ยินเมื่อกี้นี้ ฉันหูฝาด....ฉันหูฝาดไปใช่ไหม?

เขาบอกว่าฉัน.....ไม่ใช่คนที่เขารู้จักงั้นหรือ

นี่มันอะไร นี่มันอะไรกัน............

“จะพุดดีๆไหม? เฮอะ...หรือว่าเธอกำลังรอใคร ที่นี่ไม่มีแขกให้รอหรอกนะ หึหึ ...”

เสียงเยาะเย้ย คำพูดหยาบคายที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะออกมาจากปากของคนตัวสูงที่เธอรู้จักตรงหน้า

อีกทั้งสายตาไร้มารยาทนั้นที่กำลังมองเธอตั้งแต่หัวจนถึงเท้า สายตาแบบนั้น การกระทำแบบนั้น

คำพุดแบบนั้น .......มันทำให้รู้สึก…..

ทำให้รู้สึก…..ไม่ไหวแล้วนะ !!!

ทำไมนายต้องดูถูกฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า !!

ทำไมนายต้องทำร้ายฉันทุกที ทำไมนายต้องทำให้ฉันเจ็บเสมอ !!

ทำไมถึงมีแค่ฉันที่เจ็บอยู่คนเดียว !!!

มันทนไม่ไหวแล้ว!! ถึงคราวที่ฉันจะต้องเอาคืนบ้าง!!!

ฉันรวบรวมแรงทั้งหมด ดันตัวของเขาออกไปทันทีพร้อมตะโกนใส่หน้าเขาอย่างเหลืออด

“นี่ !! ปล่อยฉันซะที อยากรู้มากนักใช่ไหม? ว่าฉันเข้ามาในนี้ทำไม ฉันมาทำอะไรที่นี่ จะบอกให้ก็ได้ ว่าคนที่นายไม่รู้จักคนนี้ล่ะ คือ คือ คือแฟนของนาย!!! >[]<!!!”

ฮือ....เหนื่อย ~~ -0- ~~ ทำไมเวลาตะโกนมันเหนื่อยอย่างนี้นะ

แต่จะว่าไปแล้ว มันก็ได้ผล คำที่ฉันพูดออกมาทำให้อี่ตาบ้าชุนวูถึงกับนิ่งงันเลยทีเดียว

ว่าไงล่ะ อี่ตาบ้าเอ้ย -*- นึกอะไรออกรึยังห๊ะ !!

หรือว่า.....ที่หมอนี่บอกว่าไม่รู้จักฉัน จะแกล้งความจำเสื่อมอีก หมอนี่จะหลอกฉันอีกเป็นครั้งที่สองงั้นเหรอ?

ตกลงอี่ตาบ้านี่จะมาไม้ไหนกันแน่ แล้วฉันไปทำอะไรผิดเนี่ย???

“น่ะ นี่ นายขยับเข้ามาทำไมออกไปนะ !! >[]<”

เพราะฉันมัวแต่คิดเรื่องบ้าๆนี่ ดันไม่รีบหนีออกจากห้องไป อี่ตาบ้าชุนวูเลยได้โอกาสเอาตัวสูงๆมาขว้างฉันไว้อีกแล้ว แง๊ๆ

“เป็นแฟน......”

นายชุนวูพูดออกมาเบาๆ สายตาของเขาที่มองมา มันแปลกๆ ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมายังไงไม่รู้

ทำไงดี จะหาทางออกไปยังไงเนี่ย !! >[]<~~

แล้วนายชุนวู นายกำลังจะทำอะไรช้านนนนน!! นายโน้มหน้ามาหาฉันทำไม !!

เอาตัวกับหน้าของนายออกไปนะ !!! >[]< ~~~

ว่าจะไปอัพแต่ที่โน่น---สุดท้ายก็วนมาอัพที่เดิม 555+

หวังว่าจะได้รับคอมเม้นเหมือนเดิมนะ ^__^

นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 20/1
[ มันคืออะไรกันน่ะ!!]


มันคืออะไร

โอ้พระเจ้ามันเกิดอะไรขึ้นละเนีย

แล้ว ทำไม ทำไมป๋าชุนถึงความจะชำเสื่อม

แล้วทำไม ทำไม ป๋าชุน ถึงจำเจ๊จินไม่ได้

แล้วเจ๊จินจะทำงัยต่อไป

แล้วป๋าชุนจะกลับมาจำเจีจินได้อีกปะ

อยากจะบ้าตายใครก็ได้ช่วยหน่อย

(มันเกิดอะไรขึ้นฟะเนีย .....ใจไม่แข็งแรงรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว กลัวความผิดหวัง)

(เอาละซิอินมักๆ งงกับตัวเอง)

******************************************************************

นางฟ้าจ๋า ขอบใจมากน๊ะ ...

******************************************************************

รักนางฟ้า ขอบคุณสำหรับความสุข ที่มาเติมเต็มจ้า

เอาไปใช้น๊ะ แบบว่าน่ารักมากมาย