บ้านแห่งความรัก selina hebe ella แห่ง S.H.E.
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 08:15:43 ] |
|---|---|
  |      |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 08:15:52 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 08:16:01 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 08:19:54 ] |
|---|---|
|   นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด ♥~{->>[ The Top is crue]<<-}~♥   นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 18/2 [ จูบ / ตัดใจ !!] อัพพพพพพพพพพพพจ้า~~  -------------------------------- นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 18/2 [ จูบ / ตัดใจ !!] “ คุณย่าครับ คุณย่าได้ยินผมไหมครับ ” เสียงทุ่มต่ำดังขึ้นข้างๆร่างของเจ้าของชื่อ ชายหนุ่มจับมือของคนที่ไร้เสียงตอบขึ้นมากุม เขาบีบมันเบาๆ “คุณย่าครับ” สายตาของเขาจ้องมองไปยังร่างที่กำลังหลับใหล ในใจยังคงหวาดหวั่นสั่นกลัว.....กลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีก ความศูนย์เสีย....ความศูนย์เสีย “นายอย่าคิดร้องไห้เชียว คุณย่าของนายแค่หลับไปเท่านั้นน่า เดี๋ยวท่านก็ตื่นขึ้นมา ไม่อยากคิดเลยว่าคนอย่างนายจะร้องไห้ได้ เห็นเป็นแบบนั้น ไม่คิดว่านายจะอ่อนแอขนาดนี้” เสียงหวานๆดังขึ้นข้างๆเขา ทำเอาคนตัวใหญ่ความคิดสะดุด! หันกลับมามองคนที่อยู่ข้างๆด้วยแววตาน่ากลัว จนเธอต้องขยับหนีออกมาไกล ภายในใจคิดว่า เราพูดอะไรผิดไปเนี่ย? “ถ้าเธอไม่อยากเห็นน้ำตาของฉัน เธอก็ออกไปจากห้องนี้ นี่คือคุณย่าของฉัน เธอไม่มีวันเข้าใจหรอก อย่ามาพูดเลย” เขาหันมาพูดกร้าวกับเธอจนเธอแทบสะดุ้งกับน้ำเสียงเย็นนั้น ในใจรู้สึกเจ็บแปลบ อะไรกัน ฉันก็แค่อยากปลอบนาย ฉันก็แค่ไม่รู้ว่าจะพุดออกไปยังไง ฉันก็แค่เป็นห่วง....เป็นห่วง... ฟู่เจียวฉุดคิดกับความรู้สึกตัวเอง แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งกับน้ำเสียงของหยี่เจ๋อที่ตะคอกไล่ตัวเธอออกไปจากห้อง “ออกไปได้แล้ว!!” หญิงสาวยืนนิ่ง ไม่ขยับตัว ไม่ใช่เพราะดื้อที่จะอยู่ แต่ขาของเธอมันก้าวแทบไม่ออก ทำไมนายต้องตะคอกฉันด้วย!! “ยืนอยู่ทำไม ฉันบอกให้เธอออกไป!!” “ก็ได้ ฉันเข้าใจแล้ว ต่อไปนี้ ฉันจะไม่มาให้นายเห็นหน้าอีก เข้าใจแล้ว...ฉันเข้าใจแล้วหนานหยี่เจ๋อฉันเข้าใจแล้ว..” เสียงบางเบาถูกพ่นออกมากลบเกลื่อนความรู้สึกแปลกข้างในของหญิงสาว เธอก้าวขาออกมาช้าๆ ด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบในใจ อย่างไม่เข้าใจตัวเอง ฉัน......คงไม่มีสิทธิพอที่จะยืนให้กำลังใจนายอยู่ตรงนี้ใช่ไหม? ใช่ไหม.... บึก!!..... เสียงประตูที่ถูกปิดลงดังขึ้นหลังจากร่างบางเดินออกไป ในใจของหยี่เจ๋อหยุดคิดถึงคำพุดของตัวเอง เมื่อกี้เรา.....พูดอะไรผิดไปไหม? มันไม่ใช่ความผิดของเธอไม่ใช่เหรอ? เธอก็แค่อยากจะปลอบเรา แล้วทำไมเรา ทำไมเราถึงต้องไปโกรธเธอ เราเป็นอะไร....... ในใจของเขาได้แต่รู้สึกผิดกับการกระทำตัวเอง ใจหนึ่งอยากจะวิ่งออกไปตามฟู่เจียวไป ขอโทษ..... แต่ใจหนึ่ง เขาเองก็เป็นห่วงคนที่อยู่ตรงหน้า ในชีวิตนี้เขาไม่มีใครอีกแล้ว...ถ้าหากเขาขาดไปอีกคน..เขาจะอยู่อย่างไร “คุณย่าครับ ตื่นขึ้นมาซักทีสิครับ คุณย่าหลับไปนานแล้วนะครับ คุณย่าครับ” เขายังคงพร่ำพุดกับร่างของคนคุ้นตาที่หลับมานานหลายวันหลังจากที่ออกมาจากห้องฉุกเฉิน อาการกำเริบขึ้นอีกครั้ง อาการนี้...ทำไมคุณย่าถึงไม่ดูแลตัวเองเลยนะ “คุณย่าครับ เมื่อกี้ผมพูดกับเธอแรงไปใช่ไหมครับ ผมควรไปง้อเธอใช่ไหมครับ” !! บึก........ เสียงประตูดังขึ้นมาอีกครั้ง มันถูกเปิดออกมา ในใจของเขาคิดแต่เพียงว่าคือเธอ “ฝู่เจียว!!.......โซจิน?” “รุ่นพี่...เรียกหายัยฟู่ทำไมเหรอ?” พอฉันเปิดประตูเข้ามา คำแรกที่ได้ยินก็คือเสียงเรียกของรุ่นพี่ แต่ว่าเป็นชื่อของยัยฟู่ หลังจากนั้น ก็เห็นหน้าตาอันผิดหวังของเขา เกิดอะไรขึ้นอีกแล้ว... ฉันเดินไปนั่งลงข้างๆเขา มองไปที่ร่างของคุณย่าของเขา ท่านยังคงนอนหลับอยู่ ยังไม่ฟื้นเลยหรือ ทั้งๆที่วันนี้ ก็จะครบอาทิตย์แล้วที่ท่านออกมาจากห้องฉุกเฉิน ตกลงท่านเป็นโรคอะไรกันนะ “รุ่นพี่พักบ้างรึเปล่าน่ะ ได้นอนบ้างรึยัง?” ฉันหันถามอย่างเป็นห่วง รุ่นพี่มักจะหักโหมเสมอถ้าหากคนสำคัญต้องเป็นอะไร แล้วก็จะไม่ดูแลตัวเองด้วย ตอนที่ฉันโดนยัยคู่หมั่นของรุ่นพี่ทำร้ายครั้งนั้น รุ่นพี่ยังเฝ้าฉันตลอดไม่ไปเรียนเลยตอนนั้นฉันทั้งอึ้งทั้งรู้สึกดี นับจนถึงทุกวันนี้..เอ่อ หน้าของคนที่เป็นคู่หมั่นรุ่นพี่ฉันก็ยังจำไม่ได้เลยเฮะ...เหอๆ ว่าแต่ว่า... -_-^ หนวดของอี่ตารุ่นพี่ยาวเร็วจัง เหมือนโจรเลยอ่ะ ได้กลับบ้านไปอาบน้ำบ้างรึเปล่าเนี่ย =_= (จริงอ่ะ ถ้างั้นก็ต้องจิ้นหยี่เจ๋อออกแนวเถื่อนๆหน่อยใช่ป่ะ...โฮววว >.,< ละลายแฮะ) เพิ่งรู้ว่าคนเขียนมันโรคจิตนะเนี่ย =[]= รุ่นพี่ไม่ได้เถื่อนนะย่ะ (เธอกล้าว่าฉันเรอะ -*-!! ใครโรคจิตย่ะ >[]<~~) -_-^ เอาเถอะ ยังไงวันนี้ก็ต้องให้รุ่นพี่ไปพักบ้างล่ะ “เดี๋ยวฉันดูท่านให้เอง รุ่นพี่กลับไปพักบ้างเถอะนะ” รุ่นพี่ทำท่าจะขัดฉัน -_-^ “ไม่ต้องเลยรุ่นพี่ ฉันรู้น่ะว่ารุ่นพี่ห่วงคุณย่ามากขนาดไหน แต่บางทีการเป็นห่วงใครอีกคนโดยที่ลืมดูแลตัวเอง มันก็ไม่ดีนะ ถ้าเราเป็นห่วงเขาจริง เราก็ต้องดูแลตัวเราเองด้วย ถ้าเขาหายดีขึ้นมา แล้วรุ่นพี่ต้องเป็นอะไรไป เขาคงไม่อยากจะหายดีหรอก” คำพูดของฉันทำรุ่นพี่เงียบไปนานเลย “นั่นสินะ.....” ฉันก็ไม่รู้ว่าในตอนที่รุ่นพี่เงียบ รุ่นพี่กำลังคิดอะไรอยู่ แต่พอรุ่นพี่ตอบฉันกลับมา เขาก็ลุกขึ้นแล้วยิ้มให้ฉัน ก่อนที่จะหันไปคว้าเสื้อคุมของเขา และเดินออกจากห้องไป ......................... ในห้องนี้ มีแค่ฉันกับคุณย่าของรุ่นพี่...และเป็นคุณย่าของนายชุนวู.... นายชุนวูงั้นเหรอ........... เฮ้อ~~~ ฉันกำลังทำอะไรผิดไปรึเปล่าเนี่ย....... --------------------  เอ๋....ตกลง มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ ยัยจิน แกสองคนดีกันแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วแกหนักใจอะไรอีกฟร่ะ |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 08:23:56 ] |
|---|---|
| quote : naru-hara นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด ♥~{->>[ The Top is crue]<<-}~♥ นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 18/3[จบตอน] [ จูบ / ตัดใจ !!] อัพพพพพพพพพพพพจ้า~~ -------------------------------- นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 18/3[จบตอน] [ จูบ / ตัดใจ !!] กริ๊งงงง...... “ค่ะ...อ้าว!! คุณหนาน??” “ครับ...” “คุณมาทำอะไรที่นี่ค่ะ ? เอ่อ ไม่สิ มาหาใครค่ะ” คนร่างสูง อึกอักกับใจตัวเอง ไม่รู้จะพูดว่ายังไง เขาถือวิสาสะ มองเข้าไปภายในบ้านของหญิงสาว สายตามองหาใครอีกคนที่เป็นน้องของเธอ....ฝู่เจียว.... “มาหายัยฝู่รึเปล่า?” เสียงของเจียฉวนที่ถามเขาทำเอาเขาสะอึก พยักหน้ารับน้อยๆ ในใจรู้สึกแปลกต่างไปจากเดิม “ยัยฝู่กลับไปแล้ว คุณมาช้าไปนะ” “หมายความว่าไงครับ เธอไปไหน ?” “ฉันก็ไม่รู้ เห็นกลับมาก็ร้องไห้ และเก็บกระเป๋าไป ไม่รู้เหมือนกัน ฉันก็ยังงงอยู่เลย” ความรู้สึกเจ็บแปลบเกิดขึ้นในใจของชายหนุ่ม ทั้งกลัวและไม่เข้าใจตัวเอง “อ่ะ นั่นคุณจะไปแล้วเหรอ!!” เจียฉวนร้องขึ้น ด้วยความงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น วันนี้ทำไมมีแต่เรื่องแปลกๆเกิดขึ้นนะ ยัยฝู่กลับมาจากไปเยี่ยมคุณย่าของเขาก็เก็บกระเป๋าไปเลยไม่พูดไม่จา แล้วนี่ เขายังมาตามหายัยฝู่ แถมยังไม่ได้พูดอะไรเลยก็รีบวิ่งไปแล้ว “เมื่อกี้ใครมาน่ะ?” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังของเจียฉวน เธอสะดุ้งเล็กน้อย ยังมีอีกเรื่องหนี่งที่แปลก นายเฉินอี้...ทำไมเดี๋ยวนี้เขาถึงชอบมาอยู่ใกล้ๆฉันเนี่ย -_- ? ไอ้อยู่ใกล้เฉยน่ะไม่ว่าหรอก แต่นี่...ทำเหมือนฉันเป็นนักโทษเลยขยับไปไหนก็ไม่ได้ -*- “รุ่นพี่ของโซจิน ทะ ทำไม นายมีปัญหาอะไรรึไง ” ชายหนุ่มที่เพิ่งเดินออกมาจากครัวมองจ้องอย่างจับผิด แต่แล้วเขาก็เดินกลับไปในครัวเหมือนเดิม ก่อนที่จะโพล่หัวออกมาอีกครั้งเหมือนนึกได้ “มาช่วยฉัน อย่าอยู่เฉย ยัยจุ้น -*-” =_=* ฉันจุ้นตรงไหนเนี่ย!! ถ้าไม่ติดว่ามันใกล้เข้ามาแล้วนะ ฉันจะไม่ช่วยนายเลย ไอ้บ้า!! แม้จะรู้สึกหงุดหงิดกับเสียงออกคำสั่งของอีกคน แต่ร่างบางก็ขยับตัวเดินเข้าไปในครัว พวกเขากำลังพยายามทำเค้กและคุกกี้ แม้ครัวจะออกเลอะเทอะไปบ้าง แม้ทั้งสองจะทะเลาะกันบ้าง แต่สิ่งที่ตั้งใจก็ตรงกัน วันเกิดของน้องสาวที่น่ารักกำลังมาถึงแล้ว...... ----------- แก้วเหล้าแก้วที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ถูกวางลง เจ้าของแก้วพะงกหัวขึ้นมา พร้อมที่จะสั่งมันมาอีกครั้ง แต่อีกมือหนึ่งข้างๆเขาก็ยกขึ้นห้ามพนักงานว่าไม่ ก่อนที่จะหันมาหาคนข้างๆตน “แก จะกินให้ตายไปเลยรึไง!!” คนที่ถูกตะคอกถามพะงกหัวขึ้นมาอีกครั้ง สายตาว่างเปล่าจนน่ากลัว “อย่ามายุ่งกับฉันน่า ไอ้ตง” เสียงเบาๆถูกพ่นออกมา มือของเขาคว้าไปที่แก้วเหล้าอีกครั้ง พร้อมกับมองไปที่พนักงานริน สายตาของเขาที่จ้องมองไปทำให้พนักงานถึงกับสั่นและรีบรินเหล้าให้เขาอย่างรวดเร็ว พิงตงได้แต่ส่ายหัวอย่างระอา เขาเองก็ไม่รู้หรอกว่าเพราะอะไรเพื่อนของเขาถึงได้เป็นแบบนี้ ถ้าจะให้เดา คนที่ทำให้เป็นแบบนี้คงหนีไม่พ้น โซจินโฮ อย่างแน่นอน “ทำไมว่ะ...ทั้งที่ฉันคิดว่ามันจะดีขึ้นแท้ๆ ทั้งๆที่ฉันคิดว่า ฉันสามารถเปลี่ยนเขาแล้ว ทั้งๆที่ฉัน เปลี่ยนไปแล้ว” ................. “ทำไมยัยนั่น ถึงไม่คิดเหมือนฉัน ทั้งเมื่อก่อน และตอนนี้ มีแค่ฉันคนเดียว มีแค่ฉันที่คิดไปเอง” ............ เมื่อไม่มีเสียงตอบมาจากเพื่อนที่อยู่ข้างๆ ชายหนุ่มก็หันมายกแก้วเหล้าที่อยู่ในมือเข้าปากอีกครั้ง มือที่ถือแก้วกำแน่นอย่างระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่ แพล้ง!! แก้วที่อยู่ในมือถูกทุบลงกับโต๊ะ พร้อมกับมือของเขา เศษแก้วกระเด็นออกรอบตรงนั้น ทุกคนที่อยู่ที่นั่นต่างก็ตกใจ แม้กระทั้งพิงตงเอง “อะไรของแกว่ะ!!” พิงตงจับมือของลุกขึ้นมาอย่างตกใจ มองไปที่มือของเพื่อนเลือดเริ่มที่จะไหลออกมา “นับต่อจากนี้...ฉันจะไม่อ่อนข้อให้ยัยนั่นอีก!!” ชุนวูลุกขึ้นเดินออกไปโดยไม่สนใจสายตาของใคร และไม่สนว่าใครจะจ้องมองเขา ทุกคนได้แต่ถอยกรูออกเพื่อเปิดทางให้เขาเดินออกไป ใครจะกล้ายุ่งกับประธานโซล่ะ โดยฉะเพราะ เวลานี้!! --------------- ในหัวของคนที่เพิ่งอาละวาทไปยังคงมีเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ไหลย้อนกลับไปมา ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งเจ็บแค้นใจ ไม่ว่าเขาจะใช้ไม้ไหนกับเธอ เขาก็ไม่เคยอยู่ในสายตาของเธอเลยแม้เพียงเสี้ยว!! “ฉันคิดถึงเธอ โซจิน” “แต่ฉัน..ฉันไม่ได้คิดถึงนาย !!” --------------------  จ๊ากกกกกกกกกก!!! ยัยจิน!! แกก่อเรื่องอีกแล้วเหรอเนี่ย!! |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 08:29:43 ] |
|---|---|
|  บทที่ 1/1 (เวอร์จิ้นของฉัน!!! >[]<) อัพพพพพพพพพพพพจ้า~~ -------------------------------- บทที่ 1/1 (เวอร์จิ้นของฉัน!!! >[]<) อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! >[]<~~~ ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริงงงงงงงงงงงงงง ~~~ ---------------------- 0.0!! เสียงที่ดังขึ้นทำให้คนที่กำลังตักข้าวใส่จานของลูกชายถึงกับสะดุ้ง ฝ่ายผู้เป็นลูกชายยกมือขึ้นมาปิดหูตัวเอง คนเป็นพ่อที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ แทบจะพ่นน้ำที่เพิ่งกินเข้าไปออกมาข้างนอก ................................... ปัง ปัง!!! “จิน! ยัยจิน!! เธอจะร้องหาพระอินทร์เหรอเฮอะ!! หนวกหูนะ” ประตูถูกเปิดออกมาพร้อมกับคนร่างสูงที่เป็นพี่ชาย แล้วเขาก็ต้องอ้าปากค้างกับสภาพของคนที่เป็นน้องสาวของเขา เมื่อสิ่งที่เห็นนั้น มันไม่ต่างอะไรกับซอมบี้เลยแม้แต่นิดเดียว แถมบนหน้าผากของเธอยังมี........ “นั่น เธอ เธอเรอะ 0[]0 !!” เจ้าของร่างที่นั่งนิ่งหลังจากที่เงยหน้าขึ้นมามองกระจกในห้องของตัวเอง หันไปหาพี่ชายของเธอด้วยใบหน้าที่แสนช๊อค ไม่จริง………………… TT__________TT “ฮ่าฮ่า นี่นอนละเมอขนาดนั้นเลยเรอเนี่ย >__<” สภาพที่ถูกบรรยายข้างต้น มันคือสภาพของฉัน ที่ถูกกระทำ ทุกคน ลองคิดดู เมื่อคืนฉันนอนหลับขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันจะไม่รู้สึกอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันจะไม่รู้ว่าตัวเอง โดนไอ้เด็กข้างบ้านนั่นเข้ามาหาถึงห้องนอนเลยเหรอ!!! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!! ใบหน้ากลมๆของฉัน ผมของฉันที่อุจส่าห์ไว้ยาว แถมตัวหนังสือนี่ ตัวหนังสือที่เขียนไว้บนหน้าผากของฉันนี่ มันอะไร มันอะไรกานนนนนนนนนนนนนนน~~~ >[]< “นั่นลูก?? ลูกนึกอะไรไปตัดผมตัวเองน่ะ คริ แล้วนั่น ลูกเขียนอะไรไว้บนหน้าผาก >___<” แม่ของฉันที่เพิ่งเข้ามาพูดขึ้น ข้างๆก็เป็นพ่อของฉัน ทั้งคู่กำลังหัวเราะฉัน รวมทั้งพี่ด้วย “ฉันคือยัยซาลาเปา ฮ่าฮ่า” พี่อ่านข้อความบนหน้าผากของฉัน ฉันอยากจะร้องไห้ นี่มันเรื่องจริงช่ายม๊ายยยยยยยยยยย หมึกนี่มันกันน้ำไม่ใช่เหรอ? แล้ววันนี้ฉันต้องไปโรงเรียน วันนี้ฉันต้องไปพบทุกคน วันนัดพบทุกคน~~~ “ไอ้เด็กแสบ!!! นายโพล่หัวออกมานะ ไอ้เด็กบ้า !! ย่าหลุน >[]< นายย่าหลุนนนนนน~~” “^_^ ร่าเริงแต่เช้าเชียวนะครับ พี่สาว~~” ร่างสูงที่ยืนอยู่ภายในบ้านของตัวเอง เปิดประตูออกมา ความจริงเขาก็รู้อยู่ว่าเธอจะต้องมาโวยวายแบบนี้.... และเขาก็รู้ดีว่ามันเพราะอะไร...หึหึ..คนอะไรนะ แอบเข้าไปในห้องมาทั้งคืนยังนอนหลับไม่รู้เรื่องอีก เห็นนอนน่ารักแบบนั้น มัน..ไม่ไหวจริงๆถ้าจะไม่แกล้งซักนิด...หึหึ …………………………….. -*- ฉันเงยหน้าขึ้นจ้องมองเจ้าของเสียงข้างหน้าฉัน ไม่รู้ว่าหมอนี่สูงกว่าฉันตั้งแต่ตอนไหน แม้เขายังคงแต่งชุดเด็กม.ปลายเหมือนเดิม แต่มันก็เหมือนมีอะไรต่างออกไป แล้วเสียงทุ่มต่ำที่ได้ยินนั้น มันเปลี่ยนจากเสียงเล็กใสๆไปตั้งแต่เมื่อไหร่ “อะไรเหรอครับ พี่สาว~~ ^^” ใบหน้าอันยั่วยวนกวนประสาทนั้นมัน...มันยังคง...เหมือนเดิมเสมอ -*-!!! “นาย........ทำอะไรกับฉัน!!!” “หือ...ผมไปทำอะไรพี่อ่ะ ไม่เห็นรู้เรื่อง ^^” หน๊อย.......แล้วนี่ล่ะ ที่แปะอยู่บนหน้าผากฉันนี่มันอะไร มันอะไรย่ะ!! ฉันกระชากผ้าที่พันหัวมาออกอย่างโมโห เผยให้เห็นตัวหนังสือตัวใหญ่บนหน้าผากสวยๆของฉัน ลายมือเน่าๆแบบนี้มันจะมีใครอีก จะมีใครอีก!!!! “ฉันคือยัยซาลาเปา....โอ้..นี่พี่สาวนึกอะไรแต่เช้าเนี่ย ขำดี ^0^ ฮ่าฮ่า” เออ -*- ยังคงทำหน้าไม่รู้ร้อนต่อไป ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ !! อย่าหาว่า รังแกเด็กเลยล่ะกัน หึหึ -*- “โอ๊ยย~~ !!” “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายห้ามเข้ามาในห้องของฉันโดยที่ฉันไม่อนุญาตอีก แม้กระทั้งเข้ามาทางหน้าต่างด้วย!!! >[]<” ฉันหันหลังมาจากตรงนั้นทันทีหลังจากที่พลั่กไอ้เด็กบ้านั่นล้มลงไปพร้อมกับตะโกนด่าไปอย่างไม่ลืมหูลืมตา หึ.. น่าจะเจ็บจนร้องไม่ขึ้นนะ ทำไมฉันต้องมาทนอี่ตาบ้านี่ด้วยเนี่ย ไอ้เด็กบ้า ไอ้เด็กเมื้อวานซืน !!! เกลียดที่สุด~~~ >[]< อ๊ากกกกกกกกก~~ แล้วฉันจะทำยังไงกับตัวหนังสือบนหน้าผากนี้เนี่ย ฉันต้องเอาผ้าพันไปแบบนี้น่ะเหรอ? ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันแรก เป็นวันที่จะได้เจอทุกคนอีกครั้งแท้ๆ แง๊ๆๆ ไอ้เด็กบ้า~~ ไอ้เด็กบ้า ~~ ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย TT[]TT โฮ~~ -------------------- |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 08:32:22 ] |
|---|---|
| ตัวละคร หนึ่งรักร้ายป่วนหัวใจนายสุดแสบ        |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 08:36:14 ] |
|---|---|
| สวัสดีบ้านแห่งความรัก ^________________^ |
| RO | [ 04-05-2009 - 08:38:03 ] |
|---|---|
  | ดีจ้านางฟ้า กะว่าจะตื่นมาให้เร็ว สุดท้ายก็ฮิๆๆๆ ตื่นสายจนได้ ขอบใจน้าที่ภาพยัยโหดมาส่ง คิดถึงยัยโหดจังเลย  แอบดีใจที่จะด้ายอ่านเรื่องใหม่ ถึงเวลาตีฉีกอีกแล้วครับท่าน  |
| RO | [ 04-05-2009 - 08:39:49 ] |
|---|---|
| quote : i love ella  ภาพนี้แบบว่าเหมือน พ่อ แม่ ลูกเลย ครอบควัสุขสันต์ ฮิๆๆ |
| RO | [ 04-05-2009 - 08:42:37 ] |
|---|---|
| quote : naru-hara สวัสดีบ้านแห่งความรัก ^________________^ สวัสดีนางฟ้าอันเป็นที่รัก หุๆๆๆๆๆ(หวานซะ) สวัสดีบัวน้อยน้องรัก สวัสดีนู๋กี้หลานสุดที่รัก สวัสดีฝ้าย คิดถึงนู๋น้า สวัสดีจ้านู๋ภัทร์ สวัสดีพี่สริน สวัสดีเฟิน ดีจ้าบ้านแห่งความรัก   |
| RO | [ 04-05-2009 - 08:53:29 ] |
|---|---|
|  น่ารักมากเลย คิดถึงผลงานของนารุเป็นที่สุด ไม่มีใครแต่งภาพเจ๊ได้สวยเท่านารุอีกแล้ว |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 12:30:22 ] |
|---|---|
| quote : RO quote : naru-hara สวัสดีบ้านแห่งความรัก ^________________^ สวัสดีนางฟ้าอันเป็นที่รัก หุๆๆๆๆๆ(หวานซะ) สวัสดีบัวน้อยน้องรัก สวัสดีนู๋กี้หลานสุดที่รัก สวัสดีฝ้าย คิดถึงนู๋น้า สวัสดีจ้านู๋ภัทร์ สวัสดีพี่สริน สวัสดีเฟิน ดีจ้าบ้านแห่งความรัก หวัดดีค่ะพี่สาว ^_^ นารุมาตามคอมเม้นนิยายค่ะั ^^ แต่ดูท่าแล้วคงไม่มีใครเข้ามาแน่เลย ^^ งั้น ไว้วันหลังก็ได้ อยากได้คอมเม้นทั้งของเรื่อง โซจิน และ เซจิน ^[]^ |
| RO | [ 04-05-2009 - 12:34:08 ] |
|---|---|
| เขียนยาวไป เศร้าเลยเขียนใหม่ก็ได้ฟะ  |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 12:34:10 ] |
|---|---|
| งั้น...นารุไปบ้านเอฟทีนะค่ะ ^____^ |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 12:35:13 ] |
|---|---|
| quote : RO เขียนยาวไป เศร้าเลยเขียนใหม่ก็ได้ฟะ ดีค่ะพี่สาว ^^ นึกว่าจะไม่เจอใครซะแล้ว ^_________^ |
| RO | [ 04-05-2009 - 12:35:28 ] |
|---|---|
| quote : naru-hara quote : RO quote : naru-hara สวัสดีบ้านแห่งความรัก ^________________^ สวัสดีนางฟ้าอันเป็นที่รัก หุๆๆๆๆๆ(หวานซะ) สวัสดีบัวน้อยน้องรัก สวัสดีนู๋กี้หลานสุดที่รัก สวัสดีฝ้าย คิดถึงนู๋น้า สวัสดีจ้านู๋ภัทร์ สวัสดีพี่สริน สวัสดีเฟิน ดีจ้าบ้านแห่งความรัก หวัดดีค่ะพี่สาว ^_^ นารุมาตามคอมเม้นนิยายค่ะั ^^ แต่ดูท่าแล้วคงไม่มีใครเข้ามาแน่เลย ^^ งั้น ไว้วันหลังก็ได้ อยากได้คอมเม้นทั้งของเรื่อง โซจิน และ เซจิน ^[]^ พี่เขียนคอมเม้น แต่เขียนยาวไปมายเลย ..... เศร้าฟะ .... |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 12:38:41 ] |
|---|---|
| ไม่เป็นไำรค่ะ นารุรอได้นะ พี่สาว อย่าลืมไปเม้นที่บ้านเปาๆด้วยนะค่ะ ^[]^ |
| RO | [ 04-05-2009 - 12:45:18 ] |
|---|---|
| เอ๋....ตกลง มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ ยัยจิน แกสองคนดีกันแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วแกหนักใจอะไรอีกฟร่ะ ก็จาไม่ให้ยัยจินหนักใจได้งัยละนางฟ้า  ก็อย่างที่รู้ๆกันยัยคุณย่าจอมบงการณ์เค้าชอบยัยจินของเราซะเมื่อไร (ช้ายมะ) เป็นพี่ พี่ก็หนักใจ ชนิดแบบหนาวเข้ากระดูกดำเลยละ จินตนาการณ์ดูน๊ะว่ายัยคุณย่าฟื้นขึ้นมาแล้วเห็นยัยจิน ยัยจินหนาวแน่ (ยัยจินของฉันเป็นไก่แช่แข็งแน่ๆ) แต่ไม่เป็นไรยัยจินสู้ๆๆ **************************************************** นี้น้าฟ้าฟู่เจียวน่าสงสารจังเลย นายหยี่เจ๋อ (ฉันจาจับมาตีก้น เปิดซะดีๆ  )รู้น๊ะว่ากำลังทุกข์ใจเรื่องยัยคุณย่า แต่มันต้องแบ่งเรื่องให้ถูกซิ ฟู่เจียวเค้าหวังดี จริงๆ อย่าเอาแต่อารมณ์ตัวซิ เข้าใจคนที่เค้ารักตัวเองมั้ง |
| naru-hara | [ 04-05-2009 - 12:49:57 ] |
|---|---|
|  |
ต้องสมัครเป็นสมาชิกและ login เข้าสู่ระบบก่อนถึงจะสามารถลงความเห็นได้