บ้านแห่งความรัก selina hebe ella แห่ง S.H.E.
| naru-hara | [ 10-04-2009 - 12:25:37 ] |
|---|---|
  |    quote : i love ella เจ๊เป็นคนน่ารักอย่างนี้ซาเหม๋อแหละ หวัดดีจ้าบัว หวัดดีจ้าทุกคน ^[]^/''  |
| naru-hara | [ 10-04-2009 - 12:26:46 ] |
|---|---|
| ํ เอาข่าวยัยโหดมาบอกคร๊า ยัยโหดจะมาทักทายทุกคน วันอาทิตย์หรือไม่ก็วันเสาร์นี้ตอนเย็นจ้า~~~ |
| RO | [ 10-04-2009 - 12:27:42 ] |
|---|---|
  | quote : O_r_a_n_g_e quote : i love ella quote : RO บัวพี่กลับแล้วน้า อยากรู้เรื่องอาไรเกี่ยวกับยัยจิน ถามนางฟ้าเอาละกัน บ่ายจ้า เล่นแบบนี้ทุกทีเลยพอถามไรแล้วไม่ยอมบอกแล้วก็หายไปทุกที  จ้า เดินทางดีๆน้า ฝากบอกคิดถึงคุณฝาชีด้วยละ บ่ายจ้า 2 ป้าพี่น้องนี่ทะเลาะกันอีกและเอาเข้าไป ใครเป็นตัวการล่ะเนี่ย? พี่นางฟ้าหรอ? หรือไง ปลาทองก็เป็นเด็กเป็นเล็ก (ทารก?) ไปทะเลาะกับผู้ใหญ่ได้ไง ป้าก็อีกคน -*- พี่น้องคู่นี้ จะตีกันตายไหมเนี่ย ไม่มีใครหามเข้า ร.พ. น้า เฮ้อ คิดถึงบ้านนี้จัง และก็คิดถึง Angle และ เหล่าป้าๆ ทั้ง 2 ด้วย 555555 555555 ไม่ต้องหามเข้า ร.พ.เพราะป้าอาศัยกิน นอน เล่น อยู่ที่ ร.พ. อยู่แล้วละจ้า ป้าก็คิดถึงนู๋กี้น้า แต่น้อยกว่าเจ๊มักมาก 55555  |
| RO | [ 10-04-2009 - 12:28:23 ] |
|---|---|
| quote : naru-hara ํ เอาข่าวยัยโหดมาบอกคร๊า ยัยโหดจะมาทักทายทุกคน วันอาทิตย์หรือไม่ก็วันเสาร์นี้ตอนเย็นจ้า~~~ เอาตอนนี้เลยด้ายปะ  |
| i love ella | [ 10-04-2009 - 12:34:40 ] |
|---|---|
 | quote : naru-hara quote : i love ella เจ๊เป็นคนน่ารักอย่างนี้ซาเหม๋อแหละ หวัดดีจ้าบัว หวัดดีจ้าทุกคน ^[]^/'' ดีจ้านางฟ้า  คิดถึงนางฟ้าที่สุด  คิดถึงป๋าชุน มากมาย คิดถึงยัยโหดมากว่าใคร สรุป แบบว่าอยากอ่านยัยโหดแล้วละ |
| i love ella | [ 10-04-2009 - 12:36:19 ] |
|---|---|
| quote : RO quote : naru-hara ํ เอาข่าวยัยโหดมาบอกคร๊า ยัยโหดจะมาทักทายทุกคน วันอาทิตย์หรือไม่ก็วันเสาร์นี้ตอนเย็นจ้า~~~ เอาตอนนี้เลยด้ายปะ จ้า รอจ้า แต่วันเสาร์บัวไม่รู้จะได้เข้ามั้ย จาเดินสายไปบ้าน ญาติๆจ้า แต่จะพยายามเข้ามาให้ได้เลย |
| i love ella | [ 10-04-2009 - 12:52:27 ] |
|---|---|
|  |
| i love ella | [ 10-04-2009 - 12:53:09 ] |
|---|---|
|  |
| i love ella | [ 10-04-2009 - 12:53:56 ] |
|---|---|
|  |
| i love ella | [ 10-04-2009 - 12:56:26 ] |
|---|---|
|         |
| naru-hara | [ 10-04-2009 - 13:00:43 ] |
|---|---|
| quote : i love ella quote : RO quote : naru-hara ํ เอาข่าวยัยโหดมาบอกคร๊า ยัยโหดจะมาทักทายทุกคน วันอาทิตย์หรือไม่ก็วันเสาร์นี้ตอนเย็นจ้า~~~ เอาตอนนี้เลยด้ายปะ จ้า รอจ้า แต่วันเสาร์บัวไม่รู้จะได้เข้ามั้ย จาเดินสายไปบ้าน ญาติๆจ้า แต่จะพยายามเข้ามาให้ได้เลย จ้าบัว>__< อย่าพลาดดดนะ มีเรื่องเซอร์ไพส์ด้วยเน้อ HOHO~~ แบบว่า...ถึงพี่สาว...รู้เยอะกว้่าบัวนะ แต่แกล้งบัวอยู่นั่นล่ะ คริคริ ชักสงสารบัวแล้ว ^[]^ |
| naru-hara | [ 10-04-2009 - 13:01:51 ] |
|---|---|
| พี่สาว นารุอัพเพลงใหม่ที่บ้าน FT แล้วนะ |
| O_r_a_n_g_e | [ 10-04-2009 - 16:11:04 ] |
|---|---|
 | quote : RO 555555 ไม่ต้องหามเข้า ร.พ.เพราะป้าอาศัยกิน นอน เล่น อยู่ที่ ร.พ. อยู่แล้วละจ้า ป้าก็คิดถึงนู๋กี้น้า แต่น้อยกว่าเจ๊มักมาก 55555 อ่าจ้า ลืมไปว่าป้าเข้า ร.พ. ทุกวันอยู่แล้ว -*- คิดถึงป้าเหมือนกัน |
| naru-hara | [ 11-04-2009 - 19:42:32 ] |
|---|---|
| โย่วววววว >[]</'' ยัยโหดมาแว้ววววววววววววววววววววววววววว >____< |
| naru-hara | [ 11-04-2009 - 19:44:36 ] |
|---|---|
| 0[]0!! TT[]TT ไม่มีใครอยู่~~~ TT^TT สงสัยไปเที่ยวกันหมด TT____TT คนไม่ได้ไป เศร้าคร๊าบบบบบบบบบบบบบ TT^TT |
| naru-hara | [ 11-04-2009 - 19:48:18 ] |
|---|---|
|   นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด ♥~{->>[ The Top is crue]<<-}~♥  นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 15/3 [จบตอนค่ะ] [ รัก / หายไป !!] การก้าวเดินยังคงมีต่ออย่างไม่ลดละ จนลึกลงไป และลงไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า อีกคน ที่อยู่ข้างหลัง ไม่ได้ตามมาตั้งนานแล้ว!! “จิงจิง~~ จิงจิง~~ >0<~~ เธออยู่ที่ไหนน่ะ จิงจิง~~~” …………………… ไม่มีเสียงตอบมาเลย -_-^ ฉันเริ่มเหนื่อยแล้วนะเนี่ย TT[]TT 0[]0!! อึ๋ย!! ทำไมมันมืดขนาดนี้เนี่ย เพิ่งรู้ตัว แง๊ๆๆๆ >[]< นี่ๆ คุณเส้าหาน มันชักจะยังไงๆแล้วนะ “เส้าหาน..ฉันว่าเรากลับกันเถอะนะ ฉันรู้สึกยังไงไม่รู้ ” โซจินพูดขึ้น เริ่มกอดตัวเอง มองซ้ายขวา ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวดูเงียบกริบ จนเหมือนกับไม่มีอากาศให้หายใจ แต่แล้วก็รู้สึกถึงสายลมเย็นเฉียบผ่านเข้ามากระทบผิว มันทำให้ใบไม้ต้นไม้เบียดกันจนเกิดเสียงดังไปหมดทั่วทั้งที่ที่ยืนอยู่ “ทะ ทำไมมันวังเวงอย่างนี้เนี่ย TT^TT” แกร๊ก.......คราด......คราด.....ครึก.....ครืน.... 0[]0!! สะ เสียง เสียง ?!?! โซจินหันมองซ้ายขวาอีกครั้ง ยิ่งวังเวงมากขึ้น เมื่อพบเจอแต่ความมืดเงียบตอบกลับมา ใบไม้ปลิวไหวเอนไปกับสายลมที่เย็นเฉียบ หัวใจเริ่มที่จะเต้นไม่ปกติ “ไม่ไหวแล้ว T[]T.....จิงจิง หวังว่าเธอคงไม่ได้อยู่ในนี้ใช่ไหม? เธอคงกลับที่พักไปแล้วใช่ไหม? TT[]TT” อากาศเริ่มหนาวขึ้นจนคนที่กำลังพุดกับตัวเองอยู่นั้นงอตัวเพื่อหาความอบอุ่นจากร่างกายตัวเอง “เส้าหาน...คุณเส้าหาน....เรากลับกันเถอะ วันนี้คงไม่เจอจิงจิงแน่ เราไปบอกทุกคนมาช่วยดีกว่า” .................... “คุณเส้าหาน...คุณได้ยินฉันพูดไหมเนี่ย?” ..................... อะไรกัน คนคุยด้วยก็ไม่คุย -_-^ จะว่าไปแล้วรู้สึกว่าจะไม่ได้ยินเสียงของเธอมานานแล้วเหมือนกันนะ เราก็มัวแต่ร้องหาจิงจิง เลยไม่ได้สนใจเสียงของเส้าหานเลย “คุณเส้าหาน คุณ!!! 0_0!!” หาย หายไปไหน ?? !!! “คุณเส้าหาน” ........................... “คุณเส้าหาน!!” .................................... “เส้าหาน!!!” ------------------- ------------------------------- ไม่จริง.....ระ เรื่องจริงเหรอ? ใครก็ได้บอกฉันที.....นี่...... ฉัน.....อยู่ในป่ามืดๆนี่คนเดียวเหรอ? ไม่จริงใช่ไหม? ไม่จริงใช่ไหมเนี่ย!!!!!! (โซจิน.....ฉันเริ่มสงสารแกแล้วง่ะ T^T ) -*- เพิ่งมาสงสารเหรอย่ะ!! TT[]TT ง่า.....ฉันจะทำยังไงดี ....ฉันกลัว.......... (ไม่เป็นไรน่า...ยังมีฉันอยู่ทั้งคนนะ...TT_TT/”) ……………. ………………………. พ่อขา แม่ขา โซจินกลัว....... ร่างเล็ก เริ่มทรุดตัวลงนั่ง หันมองซ้ายขวาอย่างหวาดระแวง ซ้ายก็มืด ขวาก็มืด ได้สำผัสแต่เพียงสายลมที่เย็นเฉียบ เสียงใบไม้พัดปัดกันไปมานั้น ยิ่งสร้างความรู้สึกตื่นกลัวให้กับคนที่อยู่ตรงนั้นมากขึ้น ชุนวู...นายชุนวู.... นายชุนวู....ฉันกลัว........ ---------------------------------- “เจอไหม?” “ไม่เลย>[]<” “ทำไงดี หายไปไหนนะ” ชายหนุ่มกุมขมับหัวเสีย “โซจิน ยัยบ้าเอ้ย ไปตามหาจิงจิง แต่ก็หายไปไม่กลับมาเลย หายไปไหนของแกน่ะยัยบ้า~~>[]<” “หวังว่าคงไม่เข้าไปในป่านั้นนะ” เสียงเย็นๆของคนที่อยู่ข้างหลังดังขึ้น ทำให้บทสนทนาของคนสองคนจบลงและหันมามองเจ้าของเสียงอย่างสงสัย “คุณย่าหมายความว่าอะไรค่ะ?” ฝู่เจียวพูดถามย่าของตน ในใจเริ่มหวั่น ยัยจินเข้าไปในป่างั้นเหรอ? ในป่านั้น....มัน “ยังไงเหรอครับคุณย่า?” ผู้ถูกถามยิ้มขึ้นเย็น ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปหาคนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างหลานสาวตัวเอง “ป่าต้องคำสาป” 0.0 !! (ใบหน้าของหยี่เจ๋อ) =[]= !! (ใบหน้าของฝู่เจียว) “คุณย่า นี่ไม่ใช่เวลามาล้อเล่นนะค่ะ >0<^ ” ฝู่เจียวหันมองผู้เป็นย่าอย่างระอา ฝ่ายหยี่เจ๋อได้แต่เพียงทำหน้างงๆ “ก็ย่าเห็นเครียดๆ -_-^ เฮ้อ~~ อย่าคิดมากไปเลย หนูจินคงไม่เป็นอันตรายหรอก หนูจินดูแลตัวเองได้” หญิงชรานั่งลงตรงหน้าระเบียงพร่างมองเข้าไปในป่า ห่างจากบ้านพักไปไม่ไกลนัก สายตาเริ่มกังวล “แต่ผมไม่คิดว่าเธอดูแลตัวเองได้” เสียงทุ่มต่ำดังขึ้นข้างหลังคนทั้งสาม ทุกคนหันไปมองคนตัวสูงที่อยู่ตรงหน้า ผู้เจียวกลืนน้ำลายลงคอ ทำไมนายชุนวูดูน่ากลัวจัง สายตาแบบนี้ไม่เคยเห็นเลย “จิงจิง ขอโทษทุกคนค่ะ ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้” เจ้าของเสียงหวานพูดขึ้นข้างๆชุนวู ตายังคงแดงก่ำ มองมาทางทุกคนอย่างสำนึกผิด “ไม่เป็นไรน่าจิงจิง ไม่มีใครผิดหรอกนะ” อาหลินโอบกอดเพื่อนสาวไว้ ข้างๆเธอคือผู้ชายอีกคนที่ยังคงเหนื่อยหอบ เพราะการวิ่งตามหาคนที่หายไป “ขอให้ปลอดภัย” เขาพูดออกมาแค่นั้น ในใจยังคงห่วงอย่างมากมาย เจ๊.....หวังว่าคงไม่เป็นอะไรนะ ตงตงมองไปน้องสาว ไม่สิ!! เธอไม่ใช่น้องสาวของเขาแล้ว ในเมื่อเธอรู้ความจริง ว่าเขา เป็นแค่ลุกของเพื่อนพ่อ และ พ่อแม่ของเขา ก็ไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆของเธอ เขาไม่สามารถดูแลและอยู่ใกล้เธอในฐานะของพี่ชายได้อีกแล้ว ชายหนุ่มได้แต่ก้มหน้าลงมองตัวเองความรู้สึกสับสนภายในใจยังคงบีบกันอยู่อย่างมากมาย “คุณโซจินโฮ คงจะแค่ไปเดินเล่นแถวนี้รึเปล่าค่ะ ลิน่า ยังเห็นเธอไปเดินเล่นแถวๆชายหาดอยู่เลยค่ะ” เจ้าของเสียงพูดขึ้นข้างๆชุนวู แหม....เป็นห่วงกันจังเลยนะ หึ....หายไปจากโลกนี้ได้ยิ่งดี !! เธอเอามือขึ้นมาคล้องแขนของชุนวูอย่างง่ายดายเหมือนเรื่องปกติ หยี่เจ๋อมองด้วยสายตาว่างเปล่า ตงตงมองด้วยความรู้สึกแปลก ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกอะไรล่ะ ที่เห็นเส้าหานอยู่ใกล้ชุนวูแบบนี้ ทำไมเขาไม่รู้สึกอะไรเท่า...เห็นน้ำตาของจิงจิง ชุนวูปัดมือของเส้าหานออกอย่างรำคาญ เส้าหานตั้งท่าจะพูดขึ้น แต่พอมองเห็นแววตาร้ายของคนตัวสูงข้างๆก็แถบจะกลืนทุกอย่างลงคอไป “ นั่นนายจะไปไหนน่ะ !!” เจียฉวนร้องขึ้นเมื่อเห็นการขยับตัวของคนตัวสูงข้างๆเธอ “ไปตามหาโซจิน” ชายหนุ่มพูดตอบกลับมา แววตายังคงฉายความกังวลไว้อยู่เต็ม แม้เขาจะไม่สามารถรักเธอได้ในแบบอย่างที่เขาอยากรัก ก็ขอให้เขาได้รักเธอ ห่วงเธอในแบบพี่ชายที่เธออยากให้เป็น “ฉันจะไปกับนาย” “ไม่ต้องหรอก เธอไปพักได้แล้ว” “โซจินเป็นน้องสาวฉันเหมือนกันนะ!!” “แต่เธอเหนื่อยมากนะ อีกอย่างเธอกำลังไม่สบายอยู่นะ” สายหนุ่มเริ่มหัวเสียกับความจุ่นจ้านของคนที่อยู่ข้างๆ เพราะว่าเล่นน้ำมากไปเลยไม่สบาย บอกไปแล้วแท้ๆ แต่กลับดื้อดึง แถมตอนนี้ก็เกือบจะตีหนึ่งแล้ว ผู้หญิงอะไรไม่รู้ตัวเองบ้างเลย ว่าแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้วแท้ๆ หญิงสาวตั้งท่าจะเถียงอีก ชายหนุ่มเหมือนรู้ทัน เขาคว้าเข้าที่ข้อมือเธอและลากเธอขึ้นห้องพักไป โดยที่ไม่ได้สนใจสายตาของทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ชุนวูเดินออกมาจากตรงนั้น โดยไม่สนใจคนที่ร้องตามถามว่าเขาจะไปไหน เขาเดินไปเรื่อยๆ ในใจครุ่นคิดแต่เรื่องของคนที่หายไป บ้าเอ้ย...เธอหายไปไหนของเธอ เธอหายไปไหนของเธอ !! พลั่ก!! แรงชกที่กระทบกับต้นไม้ใหญ่นั้น ไม่ได้สร้างความรู้สึกให้กับเจ้าของมัน เจ้าของเสียงกระทบนั้น หันมองไปทางที่มืดข้างหน้า ก่อนที่จะสาวเท้าเดินเข้าไปในนั้นโดยไม่สนใจอะไร ถ้าเธออยู่ในนี้ก็ขอให้เธอปลอดภัย โซจิน |
| naru-hara | [ 11-04-2009 - 20:16:44 ] |
|---|---|
| โย่วววววววววววววววววววว วันนี้กลับก่อนน๊า พรุ่งนี้ เวลาเดิมนารุจามาติดตามคอมเม้น และอัพบทที่16/1 บ๊ายบาย ^[]^/'' |
| naru-hara | [ 12-04-2009 - 17:44:40 ] |
|---|---|
| มาแล้ววววว TT[]TT ง่ะ!! ยังไม่มีใครเข้ามาอีกเหรอ? เฮ้อ~~ ช่างเถอะ อัพคนเดียวก็ได้ -_- |
| naru-hara | [ 12-04-2009 - 17:52:01 ] |
|---|---|
| นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด ♥~{->>[ The Top is crue]<<-}~♥ นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 16/1 [ ฉันจะเชื่อนายได้ไหม !!] “ช่วยด้วย!! ใครก็ได้ ได้ยินฉันไหม~~” TT[]TT ไม่มีใครเลย ทำไงดี ฉันอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้เนี่ย!!! (ก็อยู่ในป่าไง?) -*- ฉันรู้ว่าอยู่ในป่า แง๊ๆ ให้ฉันออกไปจากที่นี่เร็วๆได้ไหม? มันมืด มันหนาว น่ากลัวเป็นบ้าเลย ‘’/TT[]TT\’’ นี่ฉันก็เดินมาไกลแล้วนะ อยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ ฉันต้องเดินไปอีกไกลแต่ไหนถึงจะเจอทางออก จิงจิงก็หาไม่เจอ เส้าหานก็ไม่รู้หายไปไหน หิวข้าว หนาว หนาวจังเลย ร่างเล็กเดินกอดตัวเองไปเดินเรื่อยๆ สายตายังคงพยายามจ้องมองรอบๆตัวอย่างกลัวสั่นไหว ( 0.0!! โซจิน!! ระวัง!! ข้างหน้า!! ) หา 0.0? !!! พลุบ!! ไม่จริง!! ฉันกำลังจะ ไม่!!! ช่วยฉันด้วย!! ร่างเล็กที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ไหลลื่นลงมาจากที่สูง กระแทกกับทุกอย่างที่ขวางทาง จนเจ้าของร้างร้องโอดโอย แต่อย่างนั้นก็ไม่เท่าความตกใจของตัวเอง ฉันกำลังจะตาย!!! ----- --------------- “นี่........” ร่างเล็กที่ตามคนข้างหลังมานานตัดสินใจพูดขึ้นมา ทำลายความเงียบทั้งหมด ส่งผลให้คนตัวสูงข้างหน้าเธอหันมา พร้อมกับทำหน้ารำคาญใจ “อะไร….” ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย กับน้ำเสียงเย็นนั้น เธอเงยหน้าขึ้นไปสบตาเย็นชานั้นด้วยความประหม่า “ฉันถามว่าเธอมีอะไร” !!!! “ทะ ทำไมต้องตะคอกฉันด้วย >[]< ” “เธอตามฉันมาทำไม” “ฉัน.....” แล้วก็ต้องสะดุ้งอีก เมื่อเธอเงยขึ้นเห็นสายตาคมนั้น มันราวกับจะเผาเธอให้ไหม้ไปทั้งตัว “แกะกะ” เขาพูดออกมาในลำคอแค่นั้นแล้วหันกลับไป เดินต่อไปข้างหน้า ด้วยหัวใจที่กำลังเป็นห่วงใครอีกคน ใกล้สว่างแล้ว เธอเป็นยังไงบ้างนะ โซจิน “นาย นายชอบคุณโซจินใช่ไหม?” ในที่สุดหญิงสาวก็ตัดสินใจตะโกนมันออกมา เธอกำมือแน่น ก้มหน้าลง พยายามเก็บความรู้สึก ทั้งเจ็บปวด ทั้งใจหาย ทั้งโล่งอก ไว้ในใจ ภาวนาขอให้เป็นแค่เรื่องที่เธอคิดไปเอง เขาไม่ได้ชอบรุ่นพี่โซจิน ใช่ไหม? “หึ” มีแค่เพียงเสียงแค่นหัวเราะตอบกลับมา คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงอีกครั้ง “ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องรู้” มันช่างเป็นคำพูดที่เสียดแทงเข้าไปในหัวใจของคนที่อยู่ตรงหน้า เธอเก็บความรู้สึกเจ็บแปลบเอาไว้ในใจและพูดขึ้นมาอีกครั้งโดยไม่คิดว่า คนที่รับฟังจะรู้สึกแปลบแค่ไหน “แต่เขาแก่กว่านายนะ เขาอายุมากกว่านาย และฉันก็รู้ว่าเขา ไม่ได้ชอบนาย!!” “มันไม่เกี่ยวกับเธอ!! อย่ามายุ่งกับชีวิตฉัน!!” ร่างสูงหันมาบีบแขนคนตัวเล็กกว่า และพลั่กออกไปอย่างแรงจนร่างเล็กเซทหลาไป เจ้าของร่างจับตรงรอยแดงซ้ำนั้นด้วยความรู้สึกร้าว “นายอาปู้!!>[]<” หลินหลินพูดตะโกนชื่อเขาออกมาในที่สุด แต่นั้นก็ไม่ทันร่างสูงที่เดินออกไปไกลแล้ว ร่างเล็กได้แต่ทรุดตัวลง และในที่สุด หยดน้ำใสๆมันก็ไหลออกมาจากดวงตากลมสวยนั้น “นายจะรู้ไหมว่าฉันรักนาย...อาปู้” .......................... ............................................ ร่างสูงที่เดินมาทั้งคืนเริ่มเหนื่อยอ่อน เขาทรุดตัวนั่งลงตรงต้นไม้ใหญ่ ในใจยังคงนึกถึงแต่คนคนนึง “จะเจอไหมนะ ยัยนั่น” ครืด...ครืด.... !! นั่นมันเสียงอะไรน่ะ?? แล้วร่างสูงก็ลุกขึ้น พร้อมกับเดินตรงไปทางที่มาของเสียงนั้น มันคือโทรศัพท์งั้นเหรอ? !!! สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขาต่อจากนั้นก็ทำให้เขาใจแทบหล่นลง เขารีบเดินเข้าไปหาร่างที่สลบสะไหลนั่นทันที ยิ่งจ้องมองร่างนั้นก็ยิ่งรู้สึกใจหาย สภาพของเธอมีแต่บาดแผลอยู่เต็มไปหมด ใบหน้าขาวนวลเต็มไปด้วยเลือดที่แห้งกรัง เขาพยุงร่างนั้นขึ้นมา ลมหายใจของเธอรวยรินเต็มที “ ....ชุนวู....นายชุนวู...ช่วยฉันด้วย....” เสียงบางเบาถูกพ่นออกมาจากปากบาง ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้านั้น ก่อนที่จะค่อยๆช้อนร่างบางเบานั้นขึ้น “ไข้ขึ้นด้วยรึ ถ้าจะไม่ดีแล้ว” ----------------- ------------------------------ “เช้าแล้ว ทำไงดี ยังไม่เจอเลย TT_TT ยัยจิน ยัยจิน แกไปไหนของแก ออกมาซักทีสิยัยบ้า ฉันไม่อยากเล่นซ่อนหากับแกแล้วนะ >[]< ” น้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตากลมโตข้างๆชายหนุ่ม หยี่เจ๋อดึงร่างนั้นเขามาซบที่ไหล ทำเอาหญิงสาวตกใจเล็กน้อย แต่แล้วร่างบางก็อิงซบรับความอบอุ่นนั้นอย่างหาที่เพิ่ง “โซจินปรอดภัยแน่น่ายัยงั่ง โซจินไม่เป็นอะไรหรอก” คำพูดปลอบที่เกิดขึ้น ไม่รู้ว่าเขาพูดปลอบตัวเองหรือเธอ แต่อย่างน้อยมันก็อาจทำให้คนที่กำลังร้องให้ข้างใจชื้นขึ้นบ้าง อย่าเป็นอะไรไปนะโซจิน... “คุณเจียฉวน พวกคุณ มีใครเจอโซจินไหม?” เจียฉวน เฉินอี้ อาปู้ อาหลิน จิงจิง ตงตง ต่างส่ายหน้า ทุกคนมีแต่ความรู้สึกเป็นห่วงเธออยู่เต็มไปหมด ตลอดคืนที่ทุกคนตามหา ก็ยังไม่มีใครเจอซักคน แล้ว...เธอไปอยู่ที่ไหนโซจิน “คุณชุนวู!!” ฝู่เจียวตะโกนถามคนที่เพิ่งมาสมทบอย่างมีความหวัง แต่แล้วคำตอบที่ได้กลับมาก็ทำให้หัวใจแทบกระตุก “ไม่เจอยัยนั่น ไม่เจอเลย” ชุนวูนั่งลงตรงนั้น ร่างกายเขาอ่อนแรงเต็มที อ่อนแรงทั้งตัว ทั้งหัวใจ มีแต่ความรู้สึกเป็นห่วงอึดอัดเต็มไปหมด โซจิน โซจิน เธอไปที่ไหน ร่างสูงขยับตัวลุกขึ้น เขาต้องตามหาเธอให้เจอ โซจิน !! “ที่รักจะไปไหนค่ะ ลิน่าไปด้วย” เส้าหานขยับตัวตามชุนวูไปอย่างรวดเร็ว แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวพ้นประตู เธอก็ต้องตกใจกับร่างคุ้นตาที่อยู่ข้างนอก “เอ่อ ขอโทษครับ” ทุกคนลุกขึ้นมาพร้อมกับความอึ้งตะลึงงันกับร่างไร้สะติที่ชายหนุ่มกำลังอุ้มไว้ เสื้อผ้าของเธอขาดหลุดลุ่ยจนมองไม่ออกว่ามันคือชุดอะไรมันถูกคลุมปิดด้วยเสื้อคลุมที่อาจจะเป็นของคนที่อุ้มเธอมานั้น เนื้อตัวของเธอเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงเข้มและบาดแผลที่มีเลือดติดอยู่จนแห้งกรัง “โซจิน!!!” |
| naru-hara | [ 12-04-2009 - 18:15:54 ] |
|---|---|
|  |
ต้องสมัครเป็นสมาชิกและ login เข้าสู่ระบบก่อนถึงจะสามารถลงความเห็นได้