บ้านแห่งความรัก selina hebe ella แห่ง S.H.E.

i love ella	# 13041 [ 08-04-2009 - 12:32:21 ]

naru-hara	# 13042 [ 08-04-2009 - 12:44:05 ]
	อัพพพพพพพพพ!!! >_</'' และขอแนะนำว่า......โปรดดดดดดดดดดอ่านทุกตัวอักษร!! เพราะว่า ในบทนี้...จะมีบางท่อนที่บอกถึงเหตุผลสำคัญที่อาจจะนำไปสู่เรื่องราวของจุดเริ่มต้น อ่านดูดีๆห้ามข้าม ถ้าข้ามอาจงง และไม่เข้าใจ ขอบอก~!!!! ----------------------------- นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 15/2 [ รัก / หายไป !!] “แกหายไปไหนมาน่ะยัยจิน !!” “แล้วไงอ่ะ..ฉันก็ไปเดินมาเรื่อยแหละ ทำไมเหรอ? -_-^” ยัยฝู่ถามฉันขึ้น เมื่อเดินมาถึงโต๊ะกินข้าว มื้อนี้เป็นมื้อที่สามของการมาที่นี่ เรากินข้าวกันสองโต๊ะ ฉัน ยัยฝู่ พี่เฉิน พี่เจียฉวน รุ่นพี่ นั่งด้วยกัน ส่วนที่เหลือ ทุกคนคงรู้ว่านั่งตรงไหน ส่วนนายชุนวูกับเส้าหาน.....สองคนนั้นแยกไปนั่งโต๊ะต่างหากเพียงแค่สองคน นั่งป้อนข้าวกันอยู่อย่างหวานชื่น --------------- --------------------------- เจ็บ...ฉันรู้สึกเจ็บแปลบที่อก เจ็บแบบที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะบอกยังไงดี ไม่อยากนั่งทางนี้เลย ไม่อยากเงยหน้าขึ้น ไม่อยากเห็นภาพบ้าๆนั่น!! “เห็นเดินไปกับอาปู้...ไปไหนกันมาเหรอโซจิน?” รุ่นพี่พูดขึ้นกับฉัน ทำเอายัยฝู่เงียบนิ่งทันที สองคนนี้ยังไม่หายโกรธกันเหรอ? โกรธเรื่องอะไรกันนะ “ไปเดินเล่นกันมาน่ะ ไม่มีอะไรหรอกรุ่นพี่^^” “ทำไมเขาถึงมองเธอแบบนั้นล่ะ?” ยัยฝู่ถามฉันขึ้นอีก ทำให้ทุกคนในโต๊ะหันไปทางอาปู้ ฉันก็ได้แต่ก้มหน้านิ่ง........ เรื่องอึ้งๆเกิดกับฉันอีกแล้ว...ทำไมมันวุ่นวายเหลือเกินนะ.... ทำไม...อาปู้ถึงมาสารภาพรักฉัน.....ทำไมอาปู้ถึงมารักฉัน... “เขาดูเศร้าๆนะ” พี่เจียฉวนพูดขึ้นมา “นั่นสิ เกิดอะไรขึ้นน่ะโซจิน?” พี่เฉินถามฉันขึ้นมาอีก ตอนนี้ฉันรู้สึกอึดอัด อึดอัดจนไม่รู้จะทำยังไง ทำไงดี ทำตัวไม่ถูก พูดไม่ถูก ....ฉันจะทำยังไงดี.... “เอ่อ.......ขอโทษค่ะ มีใครเห็นจิงจิงไหมค่ะ?” เสียงหวานๆดังขึ้นข้างๆฉัน มันคือเสียงของเพื่อนน้องสาวคุณตงตง อาหลิน ว่าแต่ว่าทำไมตามหาจิงจิงๆล่ะ จะว่าไปแล้ว...คุณตงตงก็หายไป จิงจิงก็หายไป “อยู่กับไอ้ตงรึเปล่าหลินหลิน?” รุ่นพี่พูดขึ้น “พี่ตงเองก็ไปตามหายัยจิงเหมือนกันค่ะ นี่ยังไม่มีใครเจอเลย อาปู้ก็เพิ่งจะไปตามหาเมื่อกี้นี้ นี่ก็ดึกแล้วด้วย กลัวว่าจิงจิงจะเป็นอะไรไป เพราะเห็นหายไปตั้งแต่หัวค่ำแล้วค่ะพี่หนาน” หายไปตั้งแต่หัวค่ำ?? ตอนนั้นฉันชนกับจิงจิง มันตอนหัวค่ำพอดีนี่นา แล้วจิงจิงก็ร้องไห้ ฉันชักสังหรณ์ใจไม่ดีแล้วสิ “นั่นโซจินจะไปไหนน่ะ ??” “ฉันว่าจิงจิงคงอยู่แถวๆนี้ล่ะรุ่นพี่ ฉันจะไปตามหาอีกคน” “งั้นช่วยกันตามหาแล้วกัน ว่าไง?” พี่เฉินพูดขึ้น ทุกคนทำหน้าเห็นด้วย สายตาของฉันกลับไปหยุดที่นายชุนวู เขากำลังมองมาทางนี้ โดยที่มีเส้าหานซบอยู่ที่แขนข้างขวา สายตาของหมอนั่น ..... ว่างเปล่า ว่างเปล่า...... จนฉันต้องหลบมัน ไม่อยากเห็น ไม่อยากเห็นเลย ฉันเดินออกมาจากตรงนั้น ทุกคนแยกย้ายกันตามหา รวมทั้งนายชุนวูและเส้าหาน ............. ...................................... ไม่เจอ ไม่เจอเลยซักที่ ไปไหนนะ ?? ฉันวิ่งตามหาซะทั่วตรงที่ฉันเจอจิงจิง แต่ก็ไม่เจอเธอ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า มืดแล้วด้วยสิเนี่ย เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบนั้น !! “คุณโซจิน^^” เสียงหวานแหลมดังขึ้นข้างหลังฉัน ทำให้ฉันต้องหยุดที่จะเดินไปตามหาจิงจิงต่อ แล้วหันไปหาเจ้าของเสียงนั้น “คุณเส้าหาน” “เรียกริน่าก็ได้ ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ” เธอเดินเข้ามาไกลฉันมากขึ้น มีรอยยิ้มแปลกๆผุดขึ้นกับใบหน้าของเธอ “คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันเหรอ?” “ฉันรู้ว่า ผิงจิงจิงอยู่ที่ไหน^^” หา....!! เส้าหานรู้ ?? แล้วทำไมไม่บอกทุกคนไปล่ะ ทำไมเพิ่งมาบอก และก็บอกแค่ฉัน ?? “ฉันเห็นเธอวิ่งไปทางนั้น” โซจินหันไปตามการชี้นิ้วของคนที่อยู่ตรงหน้า 0.0!! ตรงนั้นมันเป็นป่านี่ ?? “ฉันเห็นเขาร้องไห้ แล้ววิ่งไปทางนั้น” หา!! ในเมื่อรู้ แล้วทำไมไม่ห้ามล่ะ ?? “ทำไมคุณไม่ห้ามเขา?” “เขา...ไม่ฟังฉันน่ะ ฉันคิดว่าเขาน่าจะฟังคุณนะ คุณไปตามเขาสิ” “ถ้างั้นฉันจะไปบอกคนอื่นๆแล้วกัน” โซจินกำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่แล้วเธอก็ต้องรีบวางลงเมื่อมือเรียวสวยของคนที่อยู่ตรงหน้าปัดมันไปเบาๆ “อย่าดีกว่าค่ะเดี๋ยวทุกคนจะเป็นห่วงเอา ฉันว่าเราไปตามหากันเองดีกว่า^^” นั่นสิ ถ้าทำแบบนั้นทุกคนอาจเป็นห่วง งั้นไปตามเองดีกว่า แล้วฉันกับเส้าหานก็เดินเข้าไปในป่านั้น ฉันเดินนำเธอมาเรื่อยๆ เพราะเธอบอกว่าไม่ชินกับการเดินในป่ามืดๆ โซจินทั้งร้องทั้งตะโกนหามาเรื่อยๆ และเรื่อยๆ ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ ร่างเล็กที่เดินตามอีกคนมาเรื่อยๆหยุดลง รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้า เธอเอาตัวเองไปบังไว้กับต้นไม้ใหญ่ มองตามคนที่เดินตะโกนไปเรื่อยๆ จนร่างนั้นลับตาไปในความมืด เสียงร้องตะโกนเริ่มเบาลงๆ จนในที่สุดก็จางหายไป “หึหึ คืนนี้เธอนอนอยู่ในนั้นเป็นก่อนนะ โซจินโฮ ฉันอยากให้เธอจำเอาไว้เป็นบทเรียนว่า....อย่ามายุ่งกับของๆฉันอีก!!!” แล้วเจ้าของร่างบางก็เดินออกมาจากจุดที่ซ่อน กลับไปยังที่พัก โดยไม่ได้หันไปมอง หันไปสนใจอีกคนที่กำลังเดินลึกเขาไปในป่ามืดนั้น ป่า......ที่ไม่อาจรู้ว่า...จะเจออะไร ------------ ------------------- ดาดฟ้าของโรงแรม...... “จิงจิง...” กึก!! ร่างเล็กถึงกับสะดุ้งกับเสียงเรียกที่อยู่ข้างหลัง พี่ตง!! ทำไมพี่ตงถึงรู้ว่าเราอยู่ที่นี่ !! “ทำไมถึงไม่ยอมไปกินข้าวกับทุกคน ทำไมถึงทำให้ทุกคนเป็นห่วง” เสียงนิ่มนั้น อาจฟังดูเหมือนไม่มีอะไร ไม่ได้จงใจให้เจ็บปวด แต่หารู้ไม่ว่าคนที่กำลังรับฟังรู้สึกห่างเหินและน้อยใจแค่ไหน ใช่....ฉันมันชอบทำตัวเป็นเด็กเสมอ ฉันไม่เคยดีเลย “จะไปไหน!!” ร่างสูงขยับอีกครั้งเมื่อคนตัวเล็กข้างหน้าจะเดินหนีไป โดยที่ไม่ตอบไม่พูด ไม่มองหน้าเขาเลย ตงตงจ้องมองไปที่ร่างเล็กนั้น ใบหน้าของเธอ ยังคงมีร่องรอยที่เขากระทำนั้น ยิ่งทำให้ชายหนุ่มถึงกับเจ็บแปลบ ในหัวใจ อยากจะดึงน้องสาวที่ตัวเองรักเข้ามาปลอบ ขอโทษ อยากจะลงโทษตัวเองเป็นพันๆครั้ง ทำไมเขาถึงชั่วร้ายขนาดนี้ ทำไมเขาถึงทำร้ายเธอได้ “จิงจิง..” “หยุด!!” “หยุดอยู่ตรงนั้นล่ะ อย่าเข้ามาใกล้จิงจิง อย่าเข้ามาเป็นอันขาด!!” คำสั่งเด็ดเดี่ยวเกิดขึ้นกับคนตัวเล็ก สายตาที่เงยจ้องขึ้นมามองเขามันดูดุดันและมุ่งมั่น และมันว่างเปล่า เหมือนไร้แล้วซึ่งหัวใจ แต่ถึงอย่างนั้น ร่างของคนตัวใหญ่ก็ไม่ได้ทำตาม เขาเดินเข้าไปใกล้ขึ้นอีก หวัง อยากจะเข้าไปกอดเธอให้อ่อนลง แม้ว่ามันจะนานมาแล้ว แม้มันจะเป็นเรื่องที่ทำในตอนเด็ก ตอนที่เด็กคนนึงโกรธเรื่องที่เขาทำตุ๊กตาเธอขาด เพราะมันดันไปเกี่ยวกับรถจักรยานคันแรกของเขา แม้มันจะเป็นการง้อที่สิ้นคิด แต่ช่างเถอะ ขอให้เขา ได้ง้อ ขอให้เขาได้น้องสาวของเขากลับมา ไม่ว่าเขาจะทำยังไงก็ตาม “บอกว่าอย่าเข้ามา!!!” “พี่ขอโทษ พี่ขอโทษที่...” ทำไมเขาถึงพูดไม่ออก มองไปที่มือหยาบนั้นของตัวเอง มันยังคงสั่นอยู่ไม่หาย ภาพเมื่อตอนเย็นที่เขาทำเรื่องร้ายกาจนมันยังคงฉายซ้ำ ชั่วร้ายเหลือเกิน เราทำไปได้ยังไง ทำไปได้ยังไง!! “นักธุรกิจหนุ่มใหญ่พร้อมภรรยารถคว่ำตายคาที่ ลูกสาววัยเพียงแค่สี่เดือนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย” กึก!! เสียงแหลมเล็กที่พูดสั่นคลอไปกับการสะอึ้นน้ำตาทำให้ร่างสูงที่กำลังจะเอื้อมไปถึงตัวของคนที่อยู่ตรงหน้าชะงักลง ใบหน้าคุ้นเคยที่ตอนนี้เปื้อนไปด้วยน้ำตาเงยขึ้นมาอีกครั้ง แววตาเด็ดเดี่ยว แต่เงียบเหงา จ้องมองมาที่เขาแต่ก็เหมือนมองเลยไป “อยู่ดีๆเพื่อนของนักธุรกิจคนนั้นก็เปิดตัวลูกสาวคนเล็กในหนึ่งเดือนต่อมา โดยที่ไม่มีข่าวว่าภรรยาของเขาท้องเลยซักนิด” “จิงจิง………” เสียงของชายหนุ่มดังลึกอยู่ในลำคอ ในหัวใจเขาบีบกันอย่างถึงที่สุด ....................เธอรู้ความจริง!!

naru-hara

# 13042

[ 08-04-2009 - 12:44:05 ]

อัพพพพพพพพพ!!! >_</''

และขอแนะนำว่า......โปรดดดดดดดดดดอ่านทุกตัวอักษร!!

เพราะว่า ในบทนี้...จะมีบางท่อนที่บอกถึงเหตุผลสำคัญที่อาจจะนำไปสู่เรื่องราวของจุดเริ่มต้น

อ่านดูดีๆห้ามข้าม ถ้าข้ามอาจงง และไม่เข้าใจ ขอบอก~!!!!

-----------------------------

นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 15/2

[ รัก / หายไป !!]

“แกหายไปไหนมาน่ะยัยจิน !!”

“แล้วไงอ่ะ..ฉันก็ไปเดินมาเรื่อยแหละ ทำไมเหรอ? -_-^”

ยัยฝู่ถามฉันขึ้น เมื่อเดินมาถึงโต๊ะกินข้าว มื้อนี้เป็นมื้อที่สามของการมาที่นี่ เรากินข้าวกันสองโต๊ะ

ฉัน ยัยฝู่ พี่เฉิน พี่เจียฉวน รุ่นพี่ นั่งด้วยกัน

ส่วนที่เหลือ ทุกคนคงรู้ว่านั่งตรงไหน

ส่วนนายชุนวูกับเส้าหาน.....สองคนนั้นแยกไปนั่งโต๊ะต่างหากเพียงแค่สองคน

นั่งป้อนข้าวกันอยู่อย่างหวานชื่น

---------------
---------------------------

เจ็บ...ฉันรู้สึกเจ็บแปลบที่อก เจ็บแบบที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะบอกยังไงดี

ไม่อยากนั่งทางนี้เลย ไม่อยากเงยหน้าขึ้น ไม่อยากเห็นภาพบ้าๆนั่น!!

“เห็นเดินไปกับอาปู้...ไปไหนกันมาเหรอโซจิน?”

รุ่นพี่พูดขึ้นกับฉัน ทำเอายัยฝู่เงียบนิ่งทันที

สองคนนี้ยังไม่หายโกรธกันเหรอ? โกรธเรื่องอะไรกันนะ

“ไปเดินเล่นกันมาน่ะ ไม่มีอะไรหรอกรุ่นพี่^^”

“ทำไมเขาถึงมองเธอแบบนั้นล่ะ?”

ยัยฝู่ถามฉันขึ้นอีก ทำให้ทุกคนในโต๊ะหันไปทางอาปู้ ฉันก็ได้แต่ก้มหน้านิ่ง........

เรื่องอึ้งๆเกิดกับฉันอีกแล้ว...ทำไมมันวุ่นวายเหลือเกินนะ....

ทำไม...อาปู้ถึงมาสารภาพรักฉัน.....ทำไมอาปู้ถึงมารักฉัน...

“เขาดูเศร้าๆนะ” พี่เจียฉวนพูดขึ้นมา

“นั่นสิ เกิดอะไรขึ้นน่ะโซจิน?” พี่เฉินถามฉันขึ้นมาอีก

ตอนนี้ฉันรู้สึกอึดอัด อึดอัดจนไม่รู้จะทำยังไง ทำไงดี ทำตัวไม่ถูก พูดไม่ถูก ....ฉันจะทำยังไงดี....

“เอ่อ.......ขอโทษค่ะ มีใครเห็นจิงจิงไหมค่ะ?”

เสียงหวานๆดังขึ้นข้างๆฉัน มันคือเสียงของเพื่อนน้องสาวคุณตงตง

อาหลิน ว่าแต่ว่าทำไมตามหาจิงจิงๆล่ะ

จะว่าไปแล้ว...คุณตงตงก็หายไป จิงจิงก็หายไป

“อยู่กับไอ้ตงรึเปล่าหลินหลิน?” รุ่นพี่พูดขึ้น

“พี่ตงเองก็ไปตามหายัยจิงเหมือนกันค่ะ นี่ยังไม่มีใครเจอเลย

อาปู้ก็เพิ่งจะไปตามหาเมื่อกี้นี้ นี่ก็ดึกแล้วด้วย

กลัวว่าจิงจิงจะเป็นอะไรไป เพราะเห็นหายไปตั้งแต่หัวค่ำแล้วค่ะพี่หนาน”

หายไปตั้งแต่หัวค่ำ??

ตอนนั้นฉันชนกับจิงจิง มันตอนหัวค่ำพอดีนี่นา

แล้วจิงจิงก็ร้องไห้ ฉันชักสังหรณ์ใจไม่ดีแล้วสิ

“นั่นโซจินจะไปไหนน่ะ ??”

“ฉันว่าจิงจิงคงอยู่แถวๆนี้ล่ะรุ่นพี่ ฉันจะไปตามหาอีกคน”

“งั้นช่วยกันตามหาแล้วกัน ว่าไง?” พี่เฉินพูดขึ้น ทุกคนทำหน้าเห็นด้วย

สายตาของฉันกลับไปหยุดที่นายชุนวู

เขากำลังมองมาทางนี้ โดยที่มีเส้าหานซบอยู่ที่แขนข้างขวา

สายตาของหมอนั่น ..... ว่างเปล่า ว่างเปล่า......

จนฉันต้องหลบมัน ไม่อยากเห็น ไม่อยากเห็นเลย

ฉันเดินออกมาจากตรงนั้น ทุกคนแยกย้ายกันตามหา รวมทั้งนายชุนวูและเส้าหาน

.............
......................................

ไม่เจอ ไม่เจอเลยซักที่ ไปไหนนะ ??

ฉันวิ่งตามหาซะทั่วตรงที่ฉันเจอจิงจิง แต่ก็ไม่เจอเธอ

เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า มืดแล้วด้วยสิเนี่ย เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ

แบบนั้น !!

“คุณโซจิน^^”

เสียงหวานแหลมดังขึ้นข้างหลังฉัน ทำให้ฉันต้องหยุดที่จะเดินไปตามหาจิงจิงต่อ

แล้วหันไปหาเจ้าของเสียงนั้น

“คุณเส้าหาน”

“เรียกริน่าก็ได้ ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ”

เธอเดินเข้ามาไกลฉันมากขึ้น มีรอยยิ้มแปลกๆผุดขึ้นกับใบหน้าของเธอ

“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันเหรอ?”

“ฉันรู้ว่า ผิงจิงจิงอยู่ที่ไหน^^”

หา....!! เส้าหานรู้ ?? แล้วทำไมไม่บอกทุกคนไปล่ะ

ทำไมเพิ่งมาบอก และก็บอกแค่ฉัน ??

“ฉันเห็นเธอวิ่งไปทางนั้น”

โซจินหันไปตามการชี้นิ้วของคนที่อยู่ตรงหน้า

0.0!! ตรงนั้นมันเป็นป่านี่ ??

“ฉันเห็นเขาร้องไห้ แล้ววิ่งไปทางนั้น”

หา!! ในเมื่อรู้ แล้วทำไมไม่ห้ามล่ะ ??

“ทำไมคุณไม่ห้ามเขา?”

“เขา...ไม่ฟังฉันน่ะ ฉันคิดว่าเขาน่าจะฟังคุณนะ คุณไปตามเขาสิ”

“ถ้างั้นฉันจะไปบอกคนอื่นๆแล้วกัน”

โซจินกำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

แต่แล้วเธอก็ต้องรีบวางลงเมื่อมือเรียวสวยของคนที่อยู่ตรงหน้าปัดมันไปเบาๆ

“อย่าดีกว่าค่ะเดี๋ยวทุกคนจะเป็นห่วงเอา ฉันว่าเราไปตามหากันเองดีกว่า^^”

นั่นสิ ถ้าทำแบบนั้นทุกคนอาจเป็นห่วง งั้นไปตามเองดีกว่า

แล้วฉันกับเส้าหานก็เดินเข้าไปในป่านั้น

ฉันเดินนำเธอมาเรื่อยๆ เพราะเธอบอกว่าไม่ชินกับการเดินในป่ามืดๆ

โซจินทั้งร้องทั้งตะโกนหามาเรื่อยๆ และเรื่อยๆ ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ

ร่างเล็กที่เดินตามอีกคนมาเรื่อยๆหยุดลง

รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้า เธอเอาตัวเองไปบังไว้กับต้นไม้ใหญ่

มองตามคนที่เดินตะโกนไปเรื่อยๆ จนร่างนั้นลับตาไปในความมืด

เสียงร้องตะโกนเริ่มเบาลงๆ จนในที่สุดก็จางหายไป

“หึหึ คืนนี้เธอนอนอยู่ในนั้นเป็นก่อนนะ โซจินโฮ

ฉันอยากให้เธอจำเอาไว้เป็นบทเรียนว่า....อย่ามายุ่งกับของๆฉันอีก!!!”

แล้วเจ้าของร่างบางก็เดินออกมาจากจุดที่ซ่อน กลับไปยังที่พัก

โดยไม่ได้หันไปมอง หันไปสนใจอีกคนที่กำลังเดินลึกเขาไปในป่ามืดนั้น

ป่า......ที่ไม่อาจรู้ว่า...จะเจออะไร

------------
-------------------

ดาดฟ้าของโรงแรม......

“จิงจิง...”

กึก!!

ร่างเล็กถึงกับสะดุ้งกับเสียงเรียกที่อยู่ข้างหลัง

พี่ตง!! ทำไมพี่ตงถึงรู้ว่าเราอยู่ที่นี่ !!

“ทำไมถึงไม่ยอมไปกินข้าวกับทุกคน ทำไมถึงทำให้ทุกคนเป็นห่วง”

เสียงนิ่มนั้น อาจฟังดูเหมือนไม่มีอะไร

ไม่ได้จงใจให้เจ็บปวด

แต่หารู้ไม่ว่าคนที่กำลังรับฟังรู้สึกห่างเหินและน้อยใจแค่ไหน

ใช่....ฉันมันชอบทำตัวเป็นเด็กเสมอ ฉันไม่เคยดีเลย

“จะไปไหน!!”

ร่างสูงขยับอีกครั้งเมื่อคนตัวเล็กข้างหน้าจะเดินหนีไป

โดยที่ไม่ตอบไม่พูด ไม่มองหน้าเขาเลย

ตงตงจ้องมองไปที่ร่างเล็กนั้น ใบหน้าของเธอ

ยังคงมีร่องรอยที่เขากระทำนั้น ยิ่งทำให้ชายหนุ่มถึงกับเจ็บแปลบ

ในหัวใจ อยากจะดึงน้องสาวที่ตัวเองรักเข้ามาปลอบ ขอโทษ

อยากจะลงโทษตัวเองเป็นพันๆครั้ง ทำไมเขาถึงชั่วร้ายขนาดนี้ ทำไมเขาถึงทำร้ายเธอได้

“จิงจิง..”

“หยุด!!”

“หยุดอยู่ตรงนั้นล่ะ อย่าเข้ามาใกล้จิงจิง อย่าเข้ามาเป็นอันขาด!!”

คำสั่งเด็ดเดี่ยวเกิดขึ้นกับคนตัวเล็ก

สายตาที่เงยจ้องขึ้นมามองเขามันดูดุดันและมุ่งมั่น และมันว่างเปล่า เหมือนไร้แล้วซึ่งหัวใจ

แต่ถึงอย่างนั้น ร่างของคนตัวใหญ่ก็ไม่ได้ทำตาม

เขาเดินเข้าไปใกล้ขึ้นอีก หวัง อยากจะเข้าไปกอดเธอให้อ่อนลง

แม้ว่ามันจะนานมาแล้ว แม้มันจะเป็นเรื่องที่ทำในตอนเด็ก

ตอนที่เด็กคนนึงโกรธเรื่องที่เขาทำตุ๊กตาเธอขาด

เพราะมันดันไปเกี่ยวกับรถจักรยานคันแรกของเขา

แม้มันจะเป็นการง้อที่สิ้นคิด แต่ช่างเถอะ ขอให้เขา

ได้ง้อ ขอให้เขาได้น้องสาวของเขากลับมา ไม่ว่าเขาจะทำยังไงก็ตาม

“บอกว่าอย่าเข้ามา!!!”

“พี่ขอโทษ พี่ขอโทษที่...”

ทำไมเขาถึงพูดไม่ออก มองไปที่มือหยาบนั้นของตัวเอง

มันยังคงสั่นอยู่ไม่หาย ภาพเมื่อตอนเย็นที่เขาทำเรื่องร้ายกาจนมันยังคงฉายซ้ำ

ชั่วร้ายเหลือเกิน เราทำไปได้ยังไง ทำไปได้ยังไง!!

“นักธุรกิจหนุ่มใหญ่พร้อมภรรยารถคว่ำตายคาที่ ลูกสาววัยเพียงแค่สี่เดือนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย”

กึก!!

เสียงแหลมเล็กที่พูดสั่นคลอไปกับการสะอึ้นน้ำตาทำให้ร่างสูงที่กำลังจะเอื้อมไปถึงตัวของคนที่อยู่ตรงหน้าชะงักลง

ใบหน้าคุ้นเคยที่ตอนนี้เปื้อนไปด้วยน้ำตาเงยขึ้นมาอีกครั้ง

แววตาเด็ดเดี่ยว แต่เงียบเหงา จ้องมองมาที่เขาแต่ก็เหมือนมองเลยไป

“อยู่ดีๆเพื่อนของนักธุรกิจคนนั้นก็เปิดตัวลูกสาวคนเล็กในหนึ่งเดือนต่อมา โดยที่ไม่มีข่าวว่าภรรยาของเขาท้องเลยซักนิด”

“จิงจิง………”

เสียงของชายหนุ่มดังลึกอยู่ในลำคอ ในหัวใจเขาบีบกันอย่างถึงที่สุด

....................เธอรู้ความจริง!!

naru-hara	# 13043 [ 08-04-2009 - 12:45:38 ]
	ดีจ้าบัว ทำไมมีแต่รูปฮิบี บัวน้อย คิดถึงจังเลย

i love ella	# 13044 [ 08-04-2009 - 12:51:22 ]
	quote : naru-hara ดีจ้าบัว ทำไมมีแต่รูปฮิบี บัวน้อย คิดถึงจังเลย ดีจ้านางฟ้า คิดถึงที่สุด

RO	# 13045 [ 08-04-2009 - 16:29:29 ]
	นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 15/2 [ รัก / หายไป !!] ขอเอาตัวองเป็นที่ตั้งด้ายปะ (ฉ้านไม่ชอบยัยคุณหานเลย ) ทำไมถึงเป็นผู้หญิงที่ร้ายอย่างนี้ (มันน่าจริงๆเลย เป็นเอามาเลยฉ้าน) ตงก็ไม่ได้ดังใจ จิงจิง อย่าไปยอมน้า เราเป็นผู้หญิงเค้าทำอาไรกับเราไว้ต้องจำ (จำนี้ฝังใจไปเลย) สมน้ำหน้าคุณตง(มาน ฮิๆ)ต้องเจอแบบนี้บ้าง ปมค๊าบปมอีกแล้ว อ่านเรื่องนี้แล้ว ปมมากจริงๆ แล้วเรื่องมันจาจบอย่างงัยนี้ (แบบนี้ต้องติดตาม) นาฟ้ามาอัพให้โต้ย ไม่นั้น โกรธ ถึงจาป้าแต่ก็ใจร้อนน้า .... นางฟ้ารู้ไว้น้า แบบว่า เค้ารออยู่น้า.. อยากรู้ว่าตอนต่อไปจาเป็นอย่างไร สู้ๆๆเพื่อยัยจินของป้าน้า

# 13045

[ 08-04-2009 - 16:29:29 ]

นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 15/2

[ รัก / หายไป !!]

ขอเอาตัวองเป็นที่ตั้งด้ายปะ (ฉ้านไม่ชอบยัยคุณหานเลย )

ทำไมถึงเป็นผู้หญิงที่ร้ายอย่างนี้ (มันน่าจริงๆเลย เป็นเอามาเลยฉ้าน)

ตงก็ไม่ได้ดังใจ จิงจิง อย่าไปยอมน้า เราเป็นผู้หญิงเค้าทำอาไรกับเราไว้ต้องจำ (จำนี้ฝังใจไปเลย)

สมน้ำหน้าคุณตง(มาน ฮิๆ)ต้องเจอแบบนี้บ้าง

ปมค๊าบปมอีกแล้ว อ่านเรื่องนี้แล้ว ปมมากจริงๆ

แล้วเรื่องมันจาจบอย่างงัยนี้ (แบบนี้ต้องติดตาม)

นาฟ้ามาอัพให้โต้ย ไม่นั้น โกรธ ถึงจาป้าแต่ก็ใจร้อนน้า ....

นางฟ้ารู้ไว้น้า แบบว่า เค้ารออยู่น้า..

อยากรู้ว่าตอนต่อไปจาเป็นอย่างไร

สู้ๆๆเพื่อยัยจินของป้าน้า

i love ella	# 13046 [ 08-04-2009 - 16:33:30 ]
	quote : i love ella quote : naru-hara ดีจ้าบัว ทำไมมีแต่รูปฮิบี บัวน้อย คิดถึงจังเลย ดีจ้านางฟ้า คิดถึงที่สุด หารูปเจ๊ ไม่ได้เลย แต่ม้ายเป็นไรเพราะฮีบีก็น่ารัก

i love ella	# 13047 [ 08-04-2009 - 16:34:10 ]
	ดีจ้าพี่จิว ทำไมไม่ชอบคุณหานละ

RO	# 13048 [ 08-04-2009 - 16:37:33 ]
	quote : i love ella ดีจ้าพี่จิว ทำไมไม่ชอบคุณหานละ บัวต้องตามอ่านเอง แต่ขอบอกคุณหานเป็นคนน่ากลัวมากเลย พี่อ่านไปก็ อย่าให้รู้น้าว่าบ้านอยู่ไหนแม่จาตามไป

# 13048

[ 08-04-2009 - 16:37:33 ]

quote : i love ella

ดีจ้าพี่จิว

ทำไมไม่ชอบคุณหานละ

บัวต้องตามอ่านเอง

แต่ขอบอกคุณหานเป็นคนน่ากลัวมากเลย

พี่อ่านไปก็

อย่าให้รู้น้าว่าบ้านอยู่ไหนแม่จาตามไป

i love ella	# 13049 [ 08-04-2009 - 16:39:31 ]
	quote : RO quote : i love ella ดีจ้าพี่จิว ทำไมไม่ชอบคุณหานละ บัวต้องตามอ่านเอง แต่ขอบอกคุณหานเป็นคนน่ากลัวมากเลย พี่อ่านไปก็ อย่าให้รู้น้าว่าบ้านอยู่ไหนแม่จาตามไป อินเอามากเลยพี่สาว

i love ella

# 13049

[ 08-04-2009 - 16:39:31 ]

quote : RO

quote : i love ella

ดีจ้าพี่จิว

ทำไมไม่ชอบคุณหานละ

บัวต้องตามอ่านเอง

แต่ขอบอกคุณหานเป็นคนน่ากลัวมากเลย

พี่อ่านไปก็

อย่าให้รู้น้าว่าบ้านอยู่ไหนแม่จาตามไป

อินเอามากเลยพี่สาว

i love ella	# 13050 [ 08-04-2009 - 16:46:19 ]
	บัวว่าคุณหานเขาต้องมีเหตุผลที่ทำให้ไม่ชอบยัยโหดของบัว แต่อะไรละคือเหตุผล (นั้นซิมานคืออาไร ) แล้ว อยู่ๆจิงจิงก็ไม่ช้ายน้องตง ตงรู้ จิงจิงรู้ แต่ตงไม่รู้ว่าจิงจิงรู้ช้ายปะพี่จิว อ่านแล้วงง ตกลงงัยกานละนี้

i love ella

# 13050

[ 08-04-2009 - 16:46:19 ]

บัวว่าคุณหานเขาต้องมีเหตุผลที่ทำให้ไม่ชอบยัยโหดของบัว

แต่อะไรละคือเหตุผล (นั้นซิมานคืออาไร )

แล้ว อยู่ๆจิงจิงก็ไม่ช้ายน้องตง ตงรู้ จิงจิงรู้ แต่ตงไม่รู้ว่าจิงจิงรู้ช้ายปะพี่จิว อ่านแล้วงง

ตกลงงัยกานละนี้

i love ella	# 13051 [ 08-04-2009 - 16:48:36 ]

i love ella	# 13052 [ 08-04-2009 - 16:48:50 ]

i love ella	# 13053 [ 08-04-2009 - 16:49:08 ]

i love ella	# 13054 [ 08-04-2009 - 16:49:24 ]

RO	# 13055 [ 08-04-2009 - 16:51:45 ]
	quote : i love ella บัวว่าคุณหานเขาต้องมีเหตุผลที่ทำให้ไม่ชอบยัยโหดของบัว แต่อะไรละคือเหตุผล (นั้นซิมานคืออาไร ) แล้ว อยู่ๆจิงจิงก็ไม่ช้ายน้องตง ตงรู้ จิงจิงรู้ แต่ตงไม่รู้ว่าจิงจิงรู้ช้ายปะพี่จิว อ่านแล้วงง ตกลงงัยกานละนี้ นั้นซิ แล้วเหตุผลมันคืออาไรกานละนี้ นางฟ้าบอกว่าต้องอ่านแล้ว จารู้เหตุผล (จาบอกดีปะเนีย ) หุๆๆโฮๆๆๆ

# 13055

[ 08-04-2009 - 16:51:45 ]

quote : i love ella

นั้นซิ แล้วเหตุผลมันคืออาไรกานละนี้

นางฟ้าบอกว่าต้องอ่านแล้ว จารู้เหตุผล (จาบอกดีปะเนีย )

หุๆๆโฮๆๆๆ

i love ella	# 13056 [ 08-04-2009 - 16:51:55 ]

i love ella	# 13057 [ 08-04-2009 - 16:52:10 ]

i love ella	# 13058 [ 08-04-2009 - 16:54:37 ]
	quote : RO quote : i love ella บัวว่าคุณหานเขาต้องมีเหตุผลที่ทำให้ไม่ชอบยัยโหดของบัว แต่อะไรละคือเหตุผล (นั้นซิมานคืออาไร ) แล้ว อยู่ๆจิงจิงก็ไม่ช้ายน้องตง ตงรู้ จิงจิงรู้ แต่ตงไม่รู้ว่าจิงจิงรู้ช้ายปะพี่จิว อ่านแล้วงง ตกลงงัยกานละนี้ นั้นซิ แล้วเหตุผลมันคืออาไรกานละนี้ นางฟ้าบอกว่าต้องอ่านแล้ว จารู้เหตุผล (จาบอกดีปะเนีย ) หุๆๆโฮๆๆๆ ช้ายเพราะ ฉันอยากให้เธอจำเอาไว้เป็นบทเรียนว่า....อย่ามายุ่งกับของๆฉันอีก!!!” ห๊ะปล่าว

i love ella

# 13058

[ 08-04-2009 - 16:54:37 ]

quote : RO

quote : i love ella

ช้ายเพราะ

ฉันอยากให้เธอจำเอาไว้เป็นบทเรียนว่า....อย่ามายุ่งกับของๆฉันอีก!!!”

ห๊ะปล่าว

i love ella	# 13059 [ 08-04-2009 - 16:55:20 ]

i love ella	# 13060 [ 08-04-2009 - 16:55:35 ]

ต้องสมัครเป็นสมาชิกและ login เข้าสู่ระบบก่อนถึงจะสามารถลงความเห็นได้