นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด ♥~{->>[ The Top is crue]<<-}~♥
นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 15/1 [ รัก / หายไป !!] 
พลั่ก!!!
“โอ๊ยยย !!”
เจ้าของเสียง ร้องออกมาด้วยความเจ็บ หันไปมองอีกคน ที่ตอนนี้ใบหน้ามีแต่ความกราดเกรียวเคืองขุ่นด้วยความโกรธ
“พี่ชายไม่เคยฟังอะไรบ้างเลย >0< !!”
เสียง แหลมเล็กตะโกนใส่หน้าเขา หลังจากที่ขว้างขวดน้ำผลไม้ที่กำลังกินอยู่ใส่ที่หัวเขาเสร็จ น้ำตาของเจ้าของคำพูดไหลออกมาอาบแก้มอีกแล้ว
“พี่ชายไม่เคยฟังจิงจิงเลย...”
เสียงของเธอเริ่มอ่อนลง หญิงสาวก้มลงมองตัวเองไปถึงปลายเท้า เก็บความรู้สึกอึดอัดต่างๆเอาไว้ในใจ ปล่อยเพียงน้ำตาให้ไหลรินออกมา
“พี่ชายเคยคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงบ้างไหม? เคยไหมค่ะ ? เคยไหม? ”
ผมของเธอปลิวไหวเมื่อลมของทะเลพัดมากระทบมัน
เวลาพลบค่ำนี้ เขาแค่ดึงตัวเธอออกมาจากลุ่ม เพียงแค่อยากปรับความเข้าใจกับน้องสาว เพียงแค่อยากให้เธอยอมรับ
ยอมรับเส้าหาน ยอมรับว่าเขารักเส้าหาน และเธอ...คือน้องของเขา
“แล้วเธอเคยฟังพี่บ้างไหม?”
อารมณ์ของเขาเอง ก็ใช่ว่าจะสงบเช่นกัน ชายหนุ่มมือยังคงกุมไว้ที่หัวข้างซ้าย เลือดสีแดงไหลซึมออกมาเบื้อนมาที่ใบหน้าของเขา
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาเห็นมันถึงกับอึ้ง รู้สึกใจหายกับสิ่งที่ตัวเองทำ
แต่ !! ตอนนี้เธอจะไม่ใจอ่อนอะไรทั้งนั้น ยังไงก็ต้องให้ตงตงได้รู้ว่า ตัวเองกำลังรักคนผิด !!
เส้าหาน เพียงแค่ต้องการใช้เขาเป็นเครื่องมือเท่านั้น เธอไม่เคยรักใครจริง !!
“เส้าหานแค่ต้องการหลอกใช้พี่เท่านั้น !! เธอไม่เคยรักพี่ !! ไม่เคยรัก !!”
“เขารักพี่ !!! เข้าใจไหมห๊ะ!! หยุดพูดให้ร้ายเขาซะทีจิงจิง หยุดซะที!!!”
“โง่!! พี่ตงรักนังนั่นจนโง่ไปแล้ว มองความจริงซะบ้างสิ พี่จะ!!!”
!!!!!
ยังไม่ทันที่คำพูดจะหลุดออกมาจนหมดประโยค ฝ่ามือหยาบของคนที่เธอเรียกว่าพี่ชายก็กระทบใบหน้าขาวนวลนั้นอย่างรุ่นแรง
เด็กน้อยแทบจะล้มลงไป เธอเซทหลาไปกับแรงกระแทกของมัน ยกมืออันสั่นเทาขึ้นมาเกาะกุมหน้าที่แดงช้ำนั้น
ตบ !! .. พี่ชายตบฉัน.......
ทุกอย่างเงียบ นิ่ง แม้แต่ลมหายใจที่ถูกพ่นมา ไม่ใช่แค่คนที่ถูกมือนั้นตบจะอึ้งงัน แต่คนที่เป็นเจ้าของมือนั้น ก็แทบจะหยุดหายใจ
......เราตบผิงจิง !!....
“พี่ตบจิงจิง.....”
เสียงบางเบาถูกพ่นออกมาทำลายความเงียบนิ่ง จนคนที่กำลังจ้องมองมือหยาบของตัวเองรู้สึกตัว ร่างสูงสั่นไหว ทำไมถึงเป็นแบบนี้?
“จิงจิง พี่......”
ความรู้สึกต่างๆถาโถมเข้ามาหาคนตัวเล็กกว่า เธอจ้องมองใบหน้าของคนที่เรียกตัวเองว่าพี่ชายด้วยสายตาที่พร่าเลือนไปด้วยน้ำตา
ทำไม...ทำไม...
ทำไมความรู้สึกของเธอถึงไม่เคยเข้าไปถึงเขาเลย ไม่เข้าไปถึงเขาเลยซักครั้ง ทำไม...
ทำไม !!!
ร่างของคนตัวเล็กกว่า อารมณ์ปะทุขึ้นถึงขีดสุด เธอสาวเท้าเข้าไปดึงคอเสื้อของคนตัวสูงตรงหน้าเข้ามาใกล้
ก่อนที่จะทำในสิ่งที่เกือบทำให้คนที่ถูกกระชากหยุดหายใจตรงนั้น !!
0x0 !!
อื่อ !!!!
>x< !!
พลั่ก!!
ร่างเล็กพลั่กคนร่างใหญ่ออกไปอย่างไม่ใยดี สายตาเต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัดปวดร้าว
“จิงจิง !! 0_0”
ชายหนุ่มถึงกับสั่น กับเพียงเสี้ยววินาทีเนิ่นนานนั้น ปากบางเล็กของคนที่ดึงกระชากคอเขาไปโน้มจูบ
ผู้หญิงตัวเล็กตรงหน้าเขา ผู้หญิง...ที่เขาพร่ำบอกว่าเธอคือ...น้องของเขา !!!
“ฉันไม่ใช่น้องสาวพี่ชาย!!! ฉันไม่ใช่น้องสาว ไม่ใช้น้องสาว!!!!!!”
เสียงตะโกนก้องของคนตัวเล็ก ทั้งน้ำหูน้ำตาที่ไหลออกมา ทำให้ร่างเล็กๆนั้นแทบจะทรุดลงไปจมอยู่กับพื้นทราย
ร่างของคนตัวใหญ่ยังคงนิ่งงันอยู่แค่ตรงนั้น ยังคงตกใจ ยังคงสั่นไหวกับรอยจูบที่เกิดขึ้น
มารู้ตัวอีกที ก็เห็นร่างคุ้นตานั้นวิ่งหนีไปไกลแล้ว
“ จิงจิง !! ”
....................
.....................................
ฉันสับสน ฉันสับกับสิ่งที่เกิดขึ้นเหลือเกิน
จริงๆแล้วมันคืออะไร จริงๆแล้ว ความจริงอยู่ตรงไหน อะไรคือความจริง
คนไหนคือนาย...โซชุนวู... คนไหนคือนายกัน
เดี๋ยวนายก็ดีกับฉัน เดี๋ยวนายก็ร้าย..ร้ายจนฉันกลัว
ฉันทำอะไรให้นายหรือชุนวู ฉันไปเคยทำอะไรให้นายแค้นเคืองฉันขนาดนั้น
บอกฉัน...ได้ไหม?
สาบลมพัดมากระทบกับใบหน้าเปื้อนน้ำตาบางเบานั้น
ความเจ็บปวดยังคงอยู่ ร่องรอยของการถูกทำร้ายยังคงไม่จางหาย
“เจ็บ....ฉันเจ็บจังเลยชุนวู...นายจะร้ายกับฉันไปถึงไหน?”
คำพูดบางเบายังคงมีขึ้นกับตัวเอง
มือเรียวเล็กจับร่องลอยของการถูกกระทำ
ในหัวก็ยังคงฉายภาพความร้ายกาจของคนคุ้นเคย...คนคุ้นเคย..........แต่ก็เหมือนไม่รู้จัก
พลั่ก!!
“ขะ ขอโทษค่ะ”
0.0!!
โซจินถูกกระแทกชนกับคนที่วิ่งมา เธอเซทหลาไปเล็กน้อย
เสียงขอโทษที่พูดออกมาอย่างเร่งรีบนั้น ทำให้ได้รู้ว่าเจ้าของร่างที่ชนคือใคร
ยังไม่ทันที่โซจินจะได้เอ่ยเสียงขึ้นทัก ร่างเล็กนั่นก็วิ่งหายไปแล้ว
นั่นมัน?... ผิงจิงจิง ผิงจิงจิงนี่นา ทำไมถึงร้องไห้ แล้ววิ่งหนีอะไรมาน่ะ
ยังไม่ทันที่ฉันจะตามไปฉันก็ต้องชะงักเพราะเสียงเรียกคุ้นหู
“เจ๊ฮ่ะ”
0.0 !!
“อาปู้!!”
“ทำไมเจ๊ต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยฮ่ะ -_-^”
“=_=^ ฉันทำหน้าตกใจตรงไหน?”
“ไม่ตกใจแล้ว..แต่กำลังทำหน้าเบื่อผมอยู่ฮ่ะ T^T”
“โอเคๆ นายมีอะไรกันแน่ นายอาปู้”
“เปล่าฮ่ะ... ผมแค่เดินมาตามหาเจ๊ เห็นเจ๊หายไปเท่านั้น เราไปเดินเล่นตรงโน้นกันไหมฮ่ะ^^”
จะบอกได้อย่างไร.....ผมจะทำยังไงดี.....ผมจะบอกเธอยังไงดี...ว่าผม....รักเธอ...เจ๊ของผม
...แต่ถึงยังไง...ผม..ก็จะบอกรักเธอให้ได้ !!!