บ้านแห่งความรัก selina hebe ella แห่ง S.H.E.
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 12:55:40 ] |
|---|---|
  |      |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:01:56 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:02:06 ] |
|---|---|
| |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:02:19 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:02:36 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:02:51 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:03:11 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:09:07 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:09:42 ] |
|---|---|
| |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:09:59 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:10:27 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:10:59 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:12:07 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:12:20 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:12:32 ] |
|---|---|
|  |
| naru-hara | [ 13-03-2009 - 13:13:43 ] |
|---|---|
| -----[logout]----- วันเสาร์จะแวะมาอัพนิยายค่ะ^o^ |
| naru-hara | [ 14-03-2009 - 17:42:41 ] |
|---|---|
| [MV] S.H.E - Yan Hai Gong Lu De Chu Kou (Coastal Highway’s Exit)  [/url]DOWNLOAD http://www.mediafire.com/?nnnnm13nyrh Credit:salty@afradio Reupload by Pajingko3011 |
| naru-hara | [ 14-03-2009 - 19:20:13 ] |
|---|---|
| อัพนิยาย ^__^ นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 9/1 [ จูบอีกครั้ง / ใคร !!?!!] พลั่ก!! ตุบ !! >0<!! ร่างของโซจินปลิวไปตามแรงกระชากอย่างรุนแรงของคนที่อยู่ตรงหน้า เขาเหวี่ยงเธอเข้าไปในรถของเขา ก่อนที่จะปิดประตูรถเสียงดังตามอารมณ์ที่มีอยู่ ปัง!! เมื่อเอาโซจินเข้าไปไว้ในรถสมใจแล้ว เขาจึงอ้อมเข้าไปนั่งตรงฝั่งคนขับ แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร คนที่เพิ่งถูกเหวี่ยงมาเมื่อกี้ก็พยายามที่จะออกไปจากรถ ฝ่ายเจ้าของรถรีบดึงกระชากกลับมาจนเกิดรอยแดงเขียวเป็นแนวยาวที่แขนข้างซ้ายของหญิงสาว “นายกำลังจะทำอะไร นายกำลังทำอะไร” เสียงที่พ่นออกมาของโซจินสั่นจนเห็นได้ชัด ถึงความตื่นตระหนกกลัวของเธอ ฝ่ายคนที่ถูกถามแค่นยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “หึหึ...” มีเพียงแค่เสียงหัวเราะเป็นคำตอบให้เธอ ก่อนที่เขาจะดึงบางสิ่งออกมาจากคอเสื้อของเขา 0[]0!! หญิงสาวเบิกตากว้าง พยายามจะดิ้นหนีไปอย่างสุดกำลัง ไม่...นายจะทำอะไร ฉันกลัวนะ ฉันกลัว ตอนนี้นายเหมือนไม่ใช่นาย ปล่อยฉัน!!! มันเป็นแค่เพียงเสียงที่ออกมาในใจเท่านั้น เพราะเธอไม่อาจพูดออกมาได้กับสายตาที่กำลังจ้องมองอยู่เธออยู่ตอนนี้ มันเหมือนโกรธเคืองกันมาจากชาติไหน ความรู้สึกหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเกิด เกิดขึ้นกับใจของเธอ “ปล่อยฉัน ฉันไม่ไปกับนายนะ ปล่อยเซ่!!!” เจ้าของรถยังคงขับต่อไปโดยไม่สนใจเสียงและคำพูดตะคอกนั้น เธอไม่มีทางหนีได้อีก ตอนนี้เขาจับแขนทั้งสองข้างของเธอมัดเอาไว้ด้วยเน็ทไทของเขา แม้แรงเล็กๆจะพยายามเพื่อให้หลุดแต่สุดท้ายมันก็ไม่เป็นผล “นายจะทำอะไร จะทำอะไร >0<!! ปล่อยนะ ปล่อยฉันลงไปจากรถเดี๋ยวนี้ >0<!!” เสียงเล็กห้าวนั้นยังคงพูดกรอกหูเขาซ้ำไปซ้ำมา จนคนตัวใหญ่เริ่มที่จะควบคุมอารมณ์ไม่ไหว เขาเหยียบเบรกรถอย่างรวดเร็ว จนคนที่กำลังพยายามกัดแกะเน็ทไทที่มัดตนหัวพุ่งไปโขกกับหน้ารถ “ไอ้บ้า!!!” “เออสิ!! ฉันมันบ้า !!!!” ชุนวูตอบตะคอกกลับทันทีเหมือนกัน โซจินหันมองจ้องคนที่อยู่ข้างๆ เธอเองก็กำลังเดือดถึงขีดสุดแล้วเช่นกัน “นายมันเลวที่สุด !! ทั้งๆที่ฉัน....” หญิงสาวสะดุดกึก! กับความคิดของตัวเอง ....ฉันกำลังจะบอกว่ายกโทษให้งั้นเหรอ? “มากับฉันแค่นี้จะเป็นจะตายรึงัย !!” เสียงเย็นชานั้นถูกพูดลอดไรฟันออกมา เขาปลดเข็มขัดนิรภัยออกพร้อมกับโน้มตัวมาหาคนที่กำลังจ้องมองมาที่เขาอย่างตื่นตระหนก “จะทำอะไรนะ ถอยไปนะ !!” “หึหึ เดี๋ยวเธอก็รู้เอง มานี่!!” พูดจบ โซจินก็ถูกชุนวูกระชากมาหาเขาอย่างไม่ปรานี เขากึ่งดึงกึ่งลากเธอไป 0.0!! นี่มัน!! “ คอนโดของฉันไงล่ะ หึหึ ” รวดเร็วในความคิด หญิงสาวสำผัสได้ถึงไอบางอย่างในตัวของชุนวู นี่มันไม่ใช่คอนโด เด็กแค่สิบขวบก็รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน นี่มันโรงแรม โรงแรมที่เขาจะ.... ไม่จริง !! ฉันต้องหนี !! สิ้นความคิดที่นึกได้ เธอสะบัดตัวเองหลุดพ้นจากการเกาะกุมของเขา แต่ทว่า .. เธอจะไปได้ไกลแค่ไหนเชียว พลั่ก!! ร่างของโซจินถูกพลั่กไปกระแทกกับกำแพงอีกครั้ง และก็รวดเร็วชุนวูโน้มตัวไปคร่อมเธอไว้ทันที ไม่มีทิศทางที่จะหนีพ้นได้ ลมหายใจของคนที่แข็งแรงกว่า ยังคงมีกลิ่นของแอลกอฮอลพ่นออกมา นี่เป็นเพียงซอยซอยนึง ที่ถ้าไม่จ้องมองเข้ามา ก็ไม่เห็น โซจินตัวสั่น ใจของเธอเริ่มหวาดกลัวอีกครั้ง “จะหนีไปไหนกัน ที่รัก ^^” ใบหน้าและรอยยิ้มร้ายนั้นเกิดขึ้นอีก โซจินได้แต่พยายามดึงตัวเองออกจากการเกาะกุม “ฉันจะกลับบ้าน!!” “รีบกลับไปทำไมล่ะ^^ ไม่เข้าไปดูบ้างเหรอ เพื่อจะได้สัมผัสอะไรใหม่ๆไง? หึหึ” รอยยิ้มคำพูด เหมือนจะยังเหมือนเดิม แต่ไม่ใช่ อะไรกันแน่ นี่คือตัวตนที่แท้จริงของนาย หรือว่าตัวตนที่แท้จริงของนายเป็นแบบไหน นายชุนวู นายกำลังทำให้ฉันกลัว ไม่มีคำตอบกลับมาจากหญิงสาว เจ้าตัวคนถามแววตาเริ่มเปลี่ยนไปเป็นร้ายกาจทันที “หรือว่ากลัวมันจะเข้าใจผิด !!” “นายกำลังพูดเรื่องอะไร!!” “หึ.... เหมือนจะจริงนะ” อะไร อะไรเนี่ย หมอนี่เมาแน่ๆ พูดเองเออเองไปหมดทุกอย่าง เจ็บ ฉันเจ็บ นายจะบีบแขนของฉันไปถึงไหน!! “ฉันมันดี ในสายตาของเธอบ้างไหม?” 0.0!! อยู่ดีๆ อี่ตาบ้าชุนวูก็แววตาอ่อนโยนลง แถมยังพูดเหมือนน้อยใจฉัน!! “นายกำลังพูดเรื่องอะไรเนี่ย นายกำลังจะบ้าไปแล้วเหรอ?!!” ฉันพูดพร้อมกับมองนายชุนวูอย่างไม่เข้าใจ ตอนนี้เขาปล่อยแขนของฉันให้เป็นอิสระ แต่มันก็ยังคงถูกมัดด้วยเน็ทไทบ้าๆนี่ แล้วเขาก็ยังคงเอาแขนทั้งสองข้างของเขามากันตัวของฉันไว้ “หึใช่ ฉันมันบ้า ฉันไม่มันเคยดีเลยในสายตาใคร แม้กระทั่งเธอ !!” ปึก!! มือของโซจินที่ถูกมัดไว้ทั้งสองข้างถูกยกขึ้นเหนือหัวของตน เธอทุบมันไปที่แผลเดิมของเขา “จะบ้าไปแล้วรึงัย นายเป็นอะไรของนาย นายกำลังเมาใช่ไหม?!!!! >0<!!” เสียงและคำถามของเธอ ไม่ได้เข้ามาในโสตประสาตของเขาแม้แต่นิดเดียว ชุนวูจ้องมองเลือดที่มือของเขาเมื่อเขาเอามันออกมาจากการกุมตรงที่โซจินทุบมัน รอยยิ้มเยือกเย็นผุดขึ้นมา “เธอทำร้ายฉันอีกแล้วนะ...หึหึ” แววตาและคำพูดทำให้โซจินถึงกับสะดุ้ง แม้มันจะเป็นเพียงคำพุดที่แผ่วเบา แต่สิ่งที่ได้ยินแม้เพียงเบาๆนั้นก็ทำให้คนที่ถูกเกาะกุมสำผัสได้ว่า คงยืนอยู่ตรงนี้ต่อไม่ได้ พลันนั้นที่โซจินขยับตัวจะวิ่งไป ร่างของเธอก็ถูกกระชากกลับมา พร้อมกับการประกบริมฝีปากอย่างรวดเร็วของคนที่กระชาก เขาไม่ปล่อยให้เกิดช่องว่างในการขัดขืนของหญิงสาว การสัมผัสเริ่มถูกรุกรามไปเรื่อยๆ จนในที่สุดโซจินต้องสะดุ้งตัวโหยงตาเปิดโพรงกับสิ่งแปลกปลอมที่สอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเธอ หญิงสาวเริ่มล่วงรู้ถึงบางอย่าง เธอพยายามปัดป้องทั้งทุบทั้งดันคนที่อยู่ตรงหน้า แต่กระนั้นก็ไม่อาจทำให้ผู้ที่รุกรานเธอสะทกสะท้านอะไร “ อื่อ................อึก...............” ลิ้นร้อนอุ่นของชุนวูถูกสอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดไปมาภายในปากของโซจิน ดุจกำลังกัดกินความหวานหอมข้างในนั้น การสัมผัส มันเป็นไปอย่างรุนแรงบ้าคลั่ง โซจินเริ่มอ่อนแรงขาสั่นไปกับการจูบอันตรายนั้น แรงขัดขืนของเธอเริ่มจางหาย “ อื่อ................อึก...............อึก.......” ชุนวูถอนริมฝีปากมองเธออย่างสมใจ ก่อนที่จะโน้มหน้าลงไปซุกไซ้กับต้นคอหอมกรุ่นของโซจิน ตอนนี้เหมือนสติความเป็นคนของเขามันหายไปแล้ว หญิงสาวค่อยๆทรุดร่างลงเรื่อยๆกับพื้น ขาของเธอ ไม่มีแม้แรงเพียงซักนิดให้ยืนอยู่ แรงขัดขืนหาย...........มีเพียงสิ่งที่เรียกว่า น้ำตา ที่ไหลออกมาจากดวงตาอ่อนแอนั้น “อย่า.......” คำพูดเบาๆถูกพ่นออกมาอย่างอ่อนแรง ตอนนี้โซจินเหลือแต่เพียงเสื้อก้ามเพียงตัวเดียวที่ปกปิดหน้าอกและเนื้อนวลขาวๆของเธอ และเขา ก็กำลังจะถอดมัน.... |
| naru-hara | [ 14-03-2009 - 19:21:34 ] |
|---|---|
| นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 9/2 [จบตอน^_^] [ จูบอีกครั้ง / ใคร !!?!!] การบุกรุกเรือนร่างบอบบางยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ คนที่บุกรุกไม่ได้พึงสังเกตเลยว่าผู้ถูกบุกรุกกำลังร้องไห้หนักหนาแค่ไหน ฮื่อ....ฮื่อ.... ปล่อยฉัน...ปล่อยฉัน... ปล่อยฉันนะนายชุนวุ นายอย่าทำอะไรฉันเลย.... เสียงวอนร้องขอมีขึ้นแค่เพียงในความคิด เรี่ยวแรงไม่มีพอให้เธอขยับปากเปิดขึ้น น้ำตายังคงไหลอยู่เอื่อยๆ ฮื่อ......ฮื่อ...ฮื่อ... ปึก!!! “โธ่โว๊ยยยยย!!!!!!!!!!!!” ชุนวูซัดกำปั้นตัวเองเข้ากำแพงอย่างหงุดหงิด เคืองใจ เลือดที่แผลเดิมเริ่มที่จะซึมออกมา ไม่ใช่เพราะว่าโซจิน แต่เขากำลังโกรธ............. โกรธตัวของเขาเอง เขากำลังทำให้เธอร้องไห้.... เขากำลังทำร้ายเธอ..... เธอที่เขา.............. เสียงสะอื้นของโซจินยังคงมีออกมาเรื่อยๆ แขนทั้งสองข้างทิ้งลงข้างลำตัว รอยเขียวช้ำยังคงมีเป็นทาง เนื้อตัวขาวนวลนั้นเต็มไปด้วยจุดแดงเป็นจ้ำอันเกิดจากการกดจูบที่ป่าเถื่อนของเขา แววตาของชุนวูอ่อนลง เขารู้สึกทรมานหัวใจเมื่อมองร่างนั้น เสื้อของเขาถูกถอดออกก่อนที่จะสวมมันทับให้กับเนื้ออันเปล่าเปลือยของคนที่อยู่ตรงหน้า ร่างบางๆที่สั่นเทาถูกอุ้มขึ้นมา ไม่มีการขัดขืนใดๆเกิดขึ้น ฉันเหนื่อยแล้ว เหนื่อยกับนายเหลือเกินนายชุนวู นายจะทำอะไรฉันก็เอาสิ เอาเลย นายจะฆ่าฉันฉันแกงฉัน ก็เอาเลยเอาให้พอใจ อย่าให้ฉันได้มีลมหายใจอีก เพราะถ้าฉันยังหายใจอยู่ ฉันอาจจะต้องร้องไห้เพราะนายมากกว่านี้....... รถของชุนวูถูกขับออกมาจอดอยู่ในที่ที่คุ้นตา ก่อนที่เขาจะเอ่ยปากพูดกับร่างบอบบางนั้น “กลับไปซะ!!” หญิงสาวหันมามองจ้องคนที่อยู่ข้างๆ แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกร้าว “ฉันบอกให้เธอกลับไป!! ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ!!” ............. “กลับไป!!!!!!!!” เสียงตะคอกนั้นเกิดขึ้นมาอีก ร่างบางๆก้าวลงมาจากรถในสภาพอ่อนแรงเต็มที ไม่มีเสียงพูด ไม่มีเสียงสะอื้น หรือสาเหตุเพราะมันไม่มีแรงจะให้พูด ไม่มีน้ำตาจะให้ไหล เธอเดินโซเซไปเปิดประตูบ้านก่อนที่จะหายเข้าไปในนั้น ชุนวูจ้องมองจนร่างคุ้นตาของเขาหายเข้าไปในบ้าน ก่อนที่หยดน้ำใสๆจะไหลออกมาจากดวงตาเขา เขาก้มหน้าลงกับพวกมาลัยไปพัก ก่อนที่จะดึงดันขับรถออกไปจากหน้าบ้านโซจินด้วยความเร็วที่ไม่อาจประเมินได้ เสียงรถของหมอนั่น..... คงจะกลับไปแล้วสินะ... นายเป็นอะไรชุนวู จริงๆแล้วนายเป็นยังไงกันแน่... เดี๋ยวนายก็ดีกับฉัน...เดี๋ยวนายก็ร้ายกับฉัน นายเป็นแบบไหนกันแน่...ตัวตนของนายคือคนไหนกัน...... โซจินทรุดตัวลงตรงประตูนั้น ไร้เรี่ยวแรง ความรู้สึกปวดร้าวแผ่เข้ามาในหัวใจ โดยที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายที่กระทำเรื่องเลวร้ายลงไปนั้นก็กำลังเจ็บปวดไม่ต่างไปจากเธอเลย .......... ...................... ---เวลาผ่านไป---- ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านล่ะ อา...รู้สึกดีจังอยู่โดยที่ไม่มีอี่ตาบ้านั่น สองอาทิตย์ ตั้งสองอาทิตย์ ฉันมีความสุขที่สุด!!! ……. …….. ...................... ................................ทำไมมันว่างเปล่านะ ...ฉันกำลังขาดอะไรไป...... “ที่รัก” 0.0!! นายชุนวู! “ที่รัก” ไม่จริงนั่น นาย !! ร่างของหญิงสาวเดินไปตามเสียงนั้น เหมือนเธอจะเห็นร่างสูงคุ้นตา แต่พอเดินไปตามเสียงจริงๆ ก็มีเพียงความว่างเปล่า...... ฉันเป็นอะไรไปน่ะ นี่ฉันกำลังเป็นอะไร ทำไมฉันต้องไปนึกถึงคนป่าเถื่อนนั่นด้วย!!! กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงง 0.0!! นายชุนวู!! ฉันเดินไปที่ประตูบ้านทันที ไม่ว่านายจะมาไม่ไหนฉันก็จะตีหัวนายด้วยไอ้นี่ !! โทษฐานที่นาย ทำร้ายฉัน!! ว่าแล้วฉันก็หยิบเจ้าไม่เบสบอลของพ่อขึ้นมาทันที ขอฉันได้ตีหัวนายซักทีเถอะ แล้วเราค่อยมาดีกัน ฉันจะยอมให้นายขอฉันคืนดี ^o^ โฮ่ๆ (เอ่อ.....คนเขียนงง เมื่อตอนที่แล้ว มันยังน้ำเน่าอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? -*-) ฉันมันคงเป็นคนโกรธ หายเร็วมั๊ง ..... ทำไมฉันถึงอยากคืนดีกับนายบ้านั่น .... ฉันอยากคืนดีงั้นเหรอ? ... ยังอยากไปเจอเขาอีกทำไมนะ ทั้งๆที่เขาทำกับฉัน.....แบบนั้น...... กริ๊งงงงงงงงงงง กึก!! -*- อี่ตานี่ รอนิดหน่อยไม่ได้รึงัย !! “กดทำบ้าอะไรห๊ะนายชุนวู!!!! >0<” 0.0!! ^_^ “นะ...นาย....” “คิดถึงเจ๊จังเลยฮ่ะ^O^” ??????? ง่ะ.......-.-?? เจ๊....?? ใครล่ะเจ๊...ฉันเคยเป็นเจ๊เหรอ? แล้วไอ้ผู้ชายหน้าอ่อน ดวงตาออดอ้อนคนนี้มันใครเนี่ย!!! ทำไมพูดเหมือนรู้จักช้านนนนนนนนนนน >0< “เจ๊ฮ่ะ ^^ เอาไม้เบสบอลออกมาทำไมฮ่ะ แล้วนั่นมันของหวงของคุณลุงไม่ใช่เหรอฮ่ะ? ” ??? ยิ่งงงเลยฉัน ทำไมหมอนี่รู้ไส้รู้พุงไปถึงพ่อฉันเลยล่ะเนี่ย?? “นายเป็นใคร ? -*-” “เจ๊จำผมไม่ได้เหรอฮ่ะ TT^TT” “ฉันเคยรู้จักนายที่ไหน ออกไปจากหน้าบ้านฉัน !!” ฉันพูดพร้อมกับจะปิดประตูบ้าน แต่แล้วมือเล็กๆแต่แข็งแรงของนายหน้าอ่อนนั่นก็จับมาตรงมือของฉัน 0[]0 “ผมสามารถหลบหมัดของเจ๊ได้คนเดียวในชมรมอ่ะ จำได้ไหม ? ^^ หมัดข้างนี้ผมสามารถหลบได้” “ไม่จริง !!” ฉันพูดพร้อมกับสวนหมัดไปอย่างรวดเร็ว แน่นอนไม่มีใครสามารถหลบมันได้หรอก ขนาดนายชุนวุยังต้องเจ็บเพราะมัน มั่นใจ!!! โฮ่ๆ >v< พรึบ!! 0[]0!! ^_^ “น่ะ นายหลบมันได้!!!” “ก็ใช่น่ะสิฮ่ะ ^^” |
| naru-hara | [ 14-03-2009 - 19:22:16 ] |
|---|---|
| นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 10/1 [ ลูกน้องที่รัก / ฉันจะอยู่ที่นี่ !!?!!] อ๊ากกกกกกกกกก!! นายเป็นใครๆๆๆๆๆ >0<!! “ลูกน้องมือนึงของเจ๊โซ.......นายอาปู้ครับผม!!! >_<\” “อาปู้!!!!!!!! 0[]0 ~~~” “คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ>____<” นายคืออาปู้จริงๆน่ะเหรอ? ฉันไม่เชื่อหรอกว่าอาปู้ผู้เฉิ่มและอ่อนแอจะโตขึ้นหล่อน่ารักขนาดนี้ อย่างนี้มันต้องพิสูจน์ ว่าแล้วการพิสุจน์ของฉันก็เริ่มขึ้น “อั๊ก!!! 0o0!!!” แน่นอนการพิสูจน์ของฉันเริ่มแล้ว หมัดอีกข้างของฉันถูกสวนไปที่ท้องน้อยๆของคนที่สมอ้างเป็นรุ่นน้องที่น่ารักของฉันทันที “เจ๊ทำไรอ่า....แง๊ๆๆๆๆ ใจร้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆTTOTT” 0.0!! อึ่งสิ พ่อแม่พี่น้อง นายจริงๆเหรออาปู้!! “ตัวจริง!!! ” “ก็ใช่น่ะสิคร๊าบบบบบTT^TT” “นายจริงๆเหรอ?” “ครับบบบบ>w<” “อาปู้~~~~~~~~” พรึบ!! 0.0!! (อีโมชั่นหน้าอาปู้) \>_</ (อีโมชั่นโซจินที่โผเข้าหาคนที่อยู่ตรงหน้า-> อินารุมันจิ้นไปถึงตอนเจ๊วิ่งแล้วน่ารัก ///^.,^///) “ดีใจจัง ....เจ๊กอดผมด้วยฮ่ะ ^o^” กึก!! 0.0!! ฉันกำลังกอดไอ้ปู้อยู่เหรอนี่ กึ๋ย!! “ฮ่ะฮ่ะ เจ๊เขินด้วยอ่ะ เพิ่งเคยเห็น >_<” “ทะลึ่ง !!! -*-” ว่าแล้วนายอ่อนปู้มันก็หัวเราะเยาะฉัน เออ....เอาเข้าไป เดี๋ยวแม่จับทุ้มเลยนิ -*- อาปู้คือรุ่นน้องที่ฉันช่วยเอาไว้ตอนที่ฉันยังเป็นสมาชิกชมรมของรุ่นพี่ หมอนี่ถูกพวกอันพาลรังแก เพราะใบหน้าอันอ่อนต่อโลก -.-^ และฉันก็เลยพาไปอยู่ในชมรมด้วย หลังจากนั้น หมอนี่ก็ตามติดฉันแจ ฉันยอมรับมันได้ก็เพราะ มีมันเพียงคนเดียวที่สามารถหลบหมัดซ้ายของฉันได้ หลบได้แค่หมัดฉัน นอกนั้นมันสู้ใครไม่ได้ซักคน ฉันจะภูมิใจดีไหม? ทึ่งมัน !! -*- แล้วฉันก็พาอาปู้เข้าไปคุยกันในบ้านต่อ.... “ว่าไงนะ!! ให้มาตามฉันเหรอ? ” “ฮ่ะ ^^ พี่ฝู่เจียวให้ผมมาตามเจ๊ฮ่ะ ตอนนี้พี่เจียฉวนและพี่เฉินก็อยู่ที่นั่นแล้วฮ่ะ” “ฝู่เจียว !!! 0.0” “กลับมาแล้วฮ่ะ ^^” “กลับมาแล้ว !! จริงเหรอ?นายปู้ยัยเจียวกลับมาแล้ว !!!” “ฮ่ะ^^” “ไปสิ ไปๆ ตกลงๆ” ฉันตอบรับคำนายอาปู้รุ่นน้องที่น่ารักอย่างรวดเร็ว คงงงกันใช่ม๊ะ ก็นายปู้มาหาฉันถึงที่นี่ เพราะว่าพี่เจียฉวนไปเยี่ยมย่าที่ต่างจังหวัด ถามว่าทำไมถึงต้องเกี่ยวกับฉัน ก็ ยัยฝู่เจียวเพื่อนรักของฉัน มันกลับมาจากเมืองนอกแล้วน่ะสิ มันได้ทุนไปเรียนตัดเสื้อที่เมืองนอก อ๊ากกกกกกกกกกก !! ฉันคิดถึงแกร๊ ยัยฝู่ >____< “งั้นนายรอฉันตรงนี้นะ ฉันจะไปเก็บของก่อน เป๊ปเดียว^0^” ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องทันที เก็บของๆ ฉันรีบยัดเสื้อผ้าเข้าไปในกระเป๋า เอามันไปทุกชุดแหละ ฮ่าฮ่า \\ ^o^ // อา...ฉันคิดถึงแกจริงๆยัยฝู่ อยากเจอแกมากมาย ยัยฝู่ >v< ซ่า..~~~ ลันล้า ลันล้า ล้า ลา ลา ~~ ฉันกำลังอาบน้ำอยู่อย่าแอบมองสิทุกคน -*- หันไปนะ -*- (อ้าว !! ก็นึกว่าจะให้ดู ฮุฮุ ^.,^ เอ้า!! ทุกคนหลับตาซะ />_^\) ยังมีแอบมอง -*- หันกลับไป!!!! ( จ้า~~~~~ >///< ) ……………… ………………………….. ………………………………………. อา~~ ^o^// ในที่สุดฉันก็อาบน้ำเสร็จ อู้~~ สบายตัว สบายใจ ~~ >_< 0.0!! หืม?? อื่ม... จะว่าไปแล้วหุ่นฉันก็ดีไม่เบานะ 0.< โอวววว...ไหนลองโพสท่าพอลเล่ซิ !! ^o^ // ว้าววว!! ฮ่ะฮ่ะ!! >___< “อื่ม...วาบหวามดีนี่ .....” 0.0!! สะ เสียง...!! “จะอยู่ในชุดนั้นอีกนานแค่ไหนล่ะ ผ้าขนหนูผืนเล็กๆนั่น ถ้าทางมันคงจะหลุดในไม่ช้าถ้าเธอไม่ไปเปลี่ยนชุด และฉันจะเป็นคนปลดมันให้เอง ^^” 0[]0!! “ นายชุนวู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” หญิงสาวกีดร้องขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว กับภาพชายคุ้นตาที่กำลังพิงกำแพงห้องของเธออยู่ มาได้ไง หมอนั่นมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ตอนไหน?? >o< “ตั้งแต่ตอนที่เธอเข้าไปอาบน้ำนั่นล่ะ^^” “ห๊า!!!!0[]0” หมายความว่าหมอนั่นเห็น เห็นหมด !!! “อ๊ากกกกกกกกกกกกกก !! ไม่จริง!!!!! อุ๊บ!! 0x0!!!” “จะร้องทำไม ฉันก็เคยเห็นของเธอมาแล้วนี่ ตั้งแต่ตอนนั้น ^^ หึหึ” นะ นาย นายมันไม่ต่างไปจากตอนนั้นเลย แย่ที่สุดเลย ไอ้บ้า ไอ้บ้าชุนวู !! >x< ปัง!! ปัง!! แล้วเสียงเคาะประตูของห้องฉันก็ดังขึ้น นายชุนวูหันไปมองตกใจ แต่มือของเขาก็ยังคงปิดปากของฉันไว้อยู่ และตัวของฉันก็ถูกอี่ตาบ้าชุนวูรวบไปไว้ในอ้อมกอดด้วย “เจ๊ครับ เจ๊ เป็นอะไรรึเปล่า ??” เสียงของคนคุ้นหูฉันดังเข้ามาในห้อง นายชุนวูถลึงตาขึ้นทันที เขาหันมามองจ้องฉัน ฉันสัมผัสได้ถึงบางอย่างอีกครั้ง “ใคร!!!” ฉันถูกอี่ตาชุนวูตะคอกถามทันที ไม่จริง นายในโมทป่าเถื่อนนั่นกำลังจะกลับมาใช่ไหม? ไม่นะ!!!!!!!!!!!!!!! |
ต้องสมัครเป็นสมาชิกและ login เข้าสู่ระบบก่อนถึงจะสามารถลงความเห็นได้