บ้านแห่งความรัก selina hebe ella แห่ง S.H.E.

naru-hara	# 10901 [ 22-02-2009 - 16:42:44 ]

naru-hara	# 10902 [ 22-02-2009 - 16:42:59 ]

naru-hara	# 10903 [ 22-02-2009 - 16:43:09 ]

naru-hara	# 10904 [ 22-02-2009 - 16:43:35 ]

naru-hara	# 10905 [ 22-02-2009 - 16:44:43 ]
	หมดแว้วววววววววววววววววววววววววววว..คิดถึงทุกคนจางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เดี๋ยวเย็นนี้ไปปั่นยัยจอมโหดก่อนน๊าคร๊า...เด่ววพรุ่งนี้เจอกานน๊า บ๊ะบายจ้าทุกโคนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

naru-hara

# 10905

[ 22-02-2009 - 16:44:43 ]

หมดแว้วววววววววววววววววววววววววววว..คิดถึงทุกคนจางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เดี๋ยวเย็นนี้ไปปั่นยัยจอมโหดก่อนน๊าคร๊า...เด่ววพรุ่งนี้เจอกานน๊า

บ๊ะบายจ้าทุกโคนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

naru-hara	# 10906 [ 23-02-2009 - 07:54:32 ]
	เง้อ...............เปิดบ้านเช้าคร๊า

naru-hara	# 10907 [ 23-02-2009 - 07:57:46 ]
	ยัยจอมโหดมาต่อแว้วจ้า นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 5/3[จบตอน] [ คู่แข่ง !!?!!] ร่างสูงก้าวลงจากรถ...เขายังคงมีอาการไข้เล็กน้อย ในใจของเขานึกถึงหวั่นใจแต่กับเธอที่หายไป ตอนนี้เธอกลับบ้านรึยังนะ หวังว่าเปิดประตูเข้าไปนี้จะเจอเธอใช่ไหม?....โซจิน “ไอ้โซ!! คราวหลังแกอย่าออกมาตากฝนอีกนะโว๊ย ฉันไม่ได้มาช่วยแกได้ทุกเวลานะว่ะไอ้นี่ แล้วนายก็อย่าลืมกินยาด้วย ออกมาจากโรงพยาบาลทั้งที่หมอก็ยังไม่ให้ออก ถ้านายเป็นอะไรขึ้นมาอีกล่ะก็ พ่อนายที่นอนอยู่ตอนนี้ได้ลุกขึ้นมากำคอฉันแน่ --” เสียงคุ้นหูตะโกนไล่หลังเขาอย่างขุ่นเคืองใจ ชุนวูหัวเราะในลำคอคล้ายเยาะเย้ยตัวเอง “ฉันก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้นนี่หว่า แต่ยัยนั่นมาหายไป ฉันก็ต้องตามหาสิ มันเป็นเพราะฉัน” “หึ...แล้วที่แกเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะยัยนั่นหรอกเหรอ?” แววตาของตงตงเหมือนเยาะเพื่อน แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกห่วงเช่นกัน นายเกือบตายเพราะยัยนั่นมาครั้งนึงแล้ว ไม่ใช่รึงัย “ไม่รู้สิ....แกกลับไปได้แล้ว” ตงตงมองหน้าเพื่อนรักพักนึง ก่อนขับรถออกไปอย่างหัวเสียไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนกำลังทำอยู่เลย ชุนวูก้มหน้าลงมองตัวเอง นั่นสิ ยัยนั่นเกือบทำให้เราตายมาแล้วครั้งนึง แล้วตอนนี้เรากำลังเป็นอะไรไปเรามาทำอะไรที่นี่กัน? ทางด้านโซจิน..* “นี่ขับเร็วๆได้ไหม? นายจะแกล้งฉันไปถึงไหนฮ่ะ สนุกมากเลยใช่ม๊ะ --” “ใครแกล้ง ขับเร็วไม่ดีนะ อันตราย ^^” “นาย!!!!--” “พี่หนาน^^ เรียกพี่หนานห้ามเรียกนายเฉยๆเข้าใจไหม?” ชายหนุ่มขยับแว่นหนึ่งครั้ง ก่อนหันไปขับรถต่อ เขาอมยิ้มเล็กน้อย ได้เจอเธออีกครั้ง และเธอก็ยังเหมือนเดิม “จะเรียกทำไม เรื่องอะไรต้องเรียกด้วยล่ะ!!--” “ไม่งั้นฉันจะจอดรถ ไม่ไปส่งเธอ และปล้ำเธอตรงนี้ โอเค๊? ^_^” เขาพูดพร้อมกับหันไปมองเธอ ยิ้ม ก่อนหันกลับไปขับรถต่อ ฉันเหรอ?..ก็เงียบเลยสิ TOT ใครจะไปสู้ได้ ก็หมอนี่เป็นถึงกับตันชมรมคาราเต้ แล้วก็ชนะฉันทุกครั้ง ไม่เคยมีสักครั้งที่ฉันจะชนะเขาได้เลย นี่ถ้าตอนนั้นเขาไม่เอาแว่นขึ้นมาใส่ฉันก็คงจะจำเขาไม่ได้ TTOTT …ใครจะไปรู้ฟร่ะก็ไม่เคยเห็นตอนถอดแว่นนี่หว่า แถมโตขึ้นยังหล่อขนาดนี้ด้วยอ่ะ TOT ฉันได้แต่นั่งเงียบหลังจากนั้น ชีวิตวุ่นวายเหลือเกิน ตอนนี้ก็ยังไม่เจอนายชุนวู ป่านนี้ไม่รู้ศพมีคนเก็บไปรึยังเนี่ย(ปากนะนั่น--) เง้อ..อี่ตาบ้านายหายไปไหนของนายนะ >0< “ถึงแล้ว” อ่า...ถึงบ้านแล้ว ถึงแล้ว ถึงแล้วเป็นไทยแล้วจ้า\\>v<// 0.0!!! “นายชุน!!0.0” ฉันก้าวลงจากรถของรุ่นพี่ ฉันก็อึ้งค่ะ อี่ตาชุนอยู่ที่หน้าบ้านและเขาก็ทำหน้าตาบอกบุญไม่รับด้วย “นายหายไปไหนมาตาบ้า!!!--0” “โอ๊ยยย!!” ทำเป็นร้องนะ แค่นี่เอง แค่ชกเบาๆเท่านั้น ฮื่ม!! ปล่อยให้ฉันตามหาแทบตาย -- นายรู้ไหมว่าฉัน เจออะไรมาบ้างห๊า!!-- “ชกผมทำไมอ่า ที่รักT^T” อี่ตานั่นจับแก้มตัวเองลูบๆพร้อมองมาที่ฉันเหมือนเด็กสำนึกผิด “นายหายไปไหนมาห๊ะ --” ดู ดูทำหน้าเข้า มาทำเป็นอ้อนเหรอ? ชิล์ -- “ที่รักแหละ หายไปไหนผมตามหาทั้งคืนเลยนะ>.<” จะหายไปไหนฉันก็ไปตามหานายนั่นแหละตาบ้า...0.0 หา? นายนี่ก็ตามหาฉันเหรอ? “โซจินลืมเสื้อแน่ะ” ฉันสะดุ้งนิดนึงแล้วหันไปทางเสียงเรียกนั่น อ้าว!! ลืมแฮะ ก็ตอนไปตามอี่ตานั่นฉันใส่เสื้อกันหนาวอยู่ตอนนี้ไม่ได้ใส่ ถึงว่าสิ มันรู้สึกหนาวๆ เหอๆ ฉันเดินไปหาไปหารุ่นพี่ก่อนที่จะคว้าเสื้อคืน แต่รุ่นพี่กลับจับมือของฉันไว้และดึงฉันเข้าไปใกล้พร้อมกระซิบที่ข้างหูฉัน 0.0!! “แล้วจะมาหาอีกนะ^^” เขาส่งยิ้มให้ฉันก่อนเข้าไปในรถอีกครั้ง “ไม่ได้อยากให้มาเลยคนบ้า>0<” ฉันพุดไล่หลังรถเขาไป แล้วหันกลับมาเพชิญหน้ากับนายชุนวูต่อ ต้องสะสางให้เสร็จ -- “นายชุนวู!!” 0.0!! น่ะ..น่ากลัวอ่ะ ทำไมบรรยากาศมันน่ากลัวแบบนี้เนี่ย .... ทำไมสายตาของหมอนั่นมองเราแปลกๆ มันไม่เห็นจะเหมือนกับ.. แต่เดี๋ยว!!! นี่มัน สายตาเหมือนตอนที่ฉันบอกว่าเขาเป็นลูกนอกคอกเลยนี่ 0.0!! “เข้าใจแล้วล่ะ” เขาพุดแค่นั่นก่อนหันหลังเดินเข้าบ้าน เข้าใจ? เข้าใจอะไร? ฉันยังไม่ได้บอกอะไรนายเลยนะ -- ......มันกลับมาแล้วงั้นรึ หึหึ กลับมา และมาส่งยัยนี่ด้วย คงไปอยู่ด้วยกันมาสินะ ใช่...เคยเป็นแฟนกันนี่ ... ชุนวูยิ้มออกมา แต่เป็นรอยยิ้มที่แปลกจนบอกไม่ถูก ...หนานหยี่เจ๋อมองกระจกรถยิ้มสมใจ อยู่ที่นี่จริงๆด้วยสินะ อยู่กับโซจิน นายจะทำอย่างที่บอกจริงๆนะเหรอ? โซชุนวู? เขามองจนกระทั่งโซจินและชุนวูเข้าไปในบ้านแล้วก่อนที่จะขับรถออกไป ง่า........ -.- งงอ่า T_T อยู่ดีๆอี่ตาบ้าชุนวูก็ไม่ยิ้ม บ้านมันอึ้มครึ้มเหมือนฝนจะตก อึกอัดไปหมดแล้ว TOT ฉันไม่ชอบเวลาแบบนี้เลยอ่า มันหายใจไม่ออกกกกกกกกกกก!!!! >^< บ้านของเจียฉวน* “นี่..นายจะนั่งกุมขมับแบบนี้อีกนานไหม? กินยาซะ!! --” “ฉันเป็นห่วงโซจิน” เขาเงยหน้าขึ้นตอบเธอสายตาแข็งกร้าว จริงจัง เจียฉวนข่มความรู้สึกไว้สุดกำลังพยายามทำหน้าปกติที่สุด รู้ ฉันรู้ว่านายเป็นห่วงยัยโซจิน แต่ตอนนี้นายอยู่กับฉัน นายอย่าพูดถึงเธอซักพักจะได้ไหม? “ป่านนี้เธอกลับมาแล้วล่ะ ไม่เห็นต้องเป็นห่วงเลย เธอเอาตัวรอดได้สบาย นั่นยัยโซจินนะ -.-” ทำไมฉันถึงรู้สึกอิจฉาโซจินนะ....เจียฉวนคิดในใจ มองหน้าของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกที่มีอยู่เต็มอกจนอึดอัด “มันเพราะเธอ เธอลากฉันมาที่นี่ ตอนนี้โซจินเป็นไงบ้างเธอรู้ไหม? หึ! เธอก็ไม่รู้ โซจินไม่เคยหายไปแบบนี้นะ!!! --” “นี่..อย่ามาพาลใส่กันได้ไหม!! ฉันผิดเหรอฮ่ะ ก็นายตากฝนซะขนาดนั้น ถ้าไม่สบายขึ้นมาจะทำไง!!” ฉันก็แค่เป็นห่วงนาย......เสียงนั้นถูกกลืนลงไปในลำคอของเธอ “เธอมันไม่นึกใครเลยซักคน -*-” พลั่ก!!! “งั้นเหรอ? ใช่สิ ฉันเคยดีที่ไหนล่ะ !!! นายมันบ้าที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย !!!!!” ทั้งน้ำทั้งยาที่เธอถือมาถูกขว้างใส่คนที่อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะวิ่งออกไป เฉินอี้อึ้งไปทันที.....เมื่อกี้เหมือนเห็นน้ำตาของยัยนั่น?....

naru-hara

# 10907

[ 23-02-2009 - 07:57:46 ]

ยัยจอมโหดมาต่อแว้วจ้า

นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 5/3[จบตอน]
[ คู่แข่ง !!?!!]

ร่างสูงก้าวลงจากรถ...เขายังคงมีอาการไข้เล็กน้อย ในใจของเขานึกถึงหวั่นใจแต่กับเธอที่หายไป ตอนนี้เธอกลับบ้านรึยังนะ
หวังว่าเปิดประตูเข้าไปนี้จะเจอเธอใช่ไหม?....โซจิน

“ไอ้โซ!! คราวหลังแกอย่าออกมาตากฝนอีกนะโว๊ย ฉันไม่ได้มาช่วยแกได้ทุกเวลานะว่ะไอ้นี่ แล้วนายก็อย่าลืมกินยาด้วย ออกมาจากโรงพยาบาลทั้งที่หมอก็ยังไม่ให้ออก ถ้านายเป็นอะไรขึ้นมาอีกล่ะก็ พ่อนายที่นอนอยู่ตอนนี้ได้ลุกขึ้นมากำคอฉันแน่ -*-”

เสียงคุ้นหูตะโกนไล่หลังเขาอย่างขุ่นเคืองใจ
ชุนวูหัวเราะในลำคอคล้ายเยาะเย้ยตัวเอง

“ฉันก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้นนี่หว่า แต่ยัยนั่นมาหายไป ฉันก็ต้องตามหาสิ มันเป็นเพราะฉัน”

“หึ...แล้วที่แกเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะยัยนั่นหรอกเหรอ?” แววตาของตงตงเหมือนเยาะเพื่อน แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกห่วงเช่นกัน นายเกือบตายเพราะยัยนั่นมาครั้งนึงแล้ว ไม่ใช่รึงัย

“ไม่รู้สิ....แกกลับไปได้แล้ว”
ตงตงมองหน้าเพื่อนรักพักนึง ก่อนขับรถออกไปอย่างหัวเสียไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนกำลังทำอยู่เลย
ชุนวูก้มหน้าลงมองตัวเอง นั่นสิ ยัยนั่นเกือบทำให้เราตายมาแล้วครั้งนึง แล้วตอนนี้เรากำลังเป็นอะไรไปเรามาทำอะไรที่นี่กัน?

ทางด้านโซจิน..

“นี่ขับเร็วๆได้ไหม? นายจะแกล้งฉันไปถึงไหนฮ่ะ สนุกมากเลยใช่ม๊ะ -*-”

“ใครแกล้ง ขับเร็วไม่ดีนะ อันตราย ^^”

“นาย!!!!-*-”

“พี่หนาน^^ เรียกพี่หนานห้ามเรียกนายเฉยๆเข้าใจไหม?”

ชายหนุ่มขยับแว่นหนึ่งครั้ง ก่อนหันไปขับรถต่อ เขาอมยิ้มเล็กน้อย
ได้เจอเธออีกครั้ง และเธอก็ยังเหมือนเดิม

“จะเรียกทำไม เรื่องอะไรต้องเรียกด้วยล่ะ!!-*-”

“ไม่งั้นฉันจะจอดรถ ไม่ไปส่งเธอ และปล้ำเธอตรงนี้ โอเค๊? ^_^”

เขาพูดพร้อมกับหันไปมองเธอ ยิ้ม ก่อนหันกลับไปขับรถต่อ

ฉันเหรอ?..ก็เงียบเลยสิ TOT ใครจะไปสู้ได้ ก็หมอนี่เป็นถึงกับตันชมรมคาราเต้ แล้วก็ชนะฉันทุกครั้ง ไม่เคยมีสักครั้งที่ฉันจะชนะเขาได้เลย นี่ถ้าตอนนั้นเขาไม่เอาแว่นขึ้นมาใส่ฉันก็คงจะจำเขาไม่ได้ TTOTT …ใครจะไปรู้ฟร่ะก็ไม่เคยเห็นตอนถอดแว่นนี่หว่า แถมโตขึ้นยังหล่อขนาดนี้ด้วยอ่ะ TOT
ฉันได้แต่นั่งเงียบหลังจากนั้น ชีวิตวุ่นวายเหลือเกิน ตอนนี้ก็ยังไม่เจอนายชุนวู ป่านนี้ไม่รู้ศพมีคนเก็บไปรึยังเนี่ย(ปากนะนั่น-*-) เง้อ..อี่ตาบ้านายหายไปไหนของนายนะ >0<

“ถึงแล้ว”

อ่า...ถึงบ้านแล้ว ถึงแล้ว ถึงแล้วเป็นไทยแล้วจ้า\\>v<//

0.0!!!

“นายชุน!!0.0”

ฉันก้าวลงจากรถของรุ่นพี่ ฉันก็อึ้งค่ะ อี่ตาชุนอยู่ที่หน้าบ้านและเขาก็ทำหน้าตาบอกบุญไม่รับด้วย

“นายหายไปไหนมาตาบ้า!!!-*-0”

“โอ๊ยยย!!”

ทำเป็นร้องนะ แค่นี่เอง แค่ชกเบาๆเท่านั้น ฮื่ม!! ปล่อยให้ฉันตามหาแทบตาย -*- นายรู้ไหมว่าฉัน
เจออะไรมาบ้างห๊า!!-*-

“ชกผมทำไมอ่า ที่รักT^T” อี่ตานั่นจับแก้มตัวเองลูบๆพร้อมองมาที่ฉันเหมือนเด็กสำนึกผิด

“นายหายไปไหนมาห๊ะ -*-”

ดู ดูทำหน้าเข้า มาทำเป็นอ้อนเหรอ? ชิล์ -*-

“ที่รักแหละ หายไปไหนผมตามหาทั้งคืนเลยนะ>.<”

จะหายไปไหนฉันก็ไปตามหานายนั่นแหละตาบ้า...0.0 หา? นายนี่ก็ตามหาฉันเหรอ?

“โซจินลืมเสื้อแน่ะ”

ฉันสะดุ้งนิดนึงแล้วหันไปทางเสียงเรียกนั่น อ้าว!! ลืมแฮะ ก็ตอนไปตามอี่ตานั่นฉันใส่เสื้อกันหนาวอยู่ตอนนี้ไม่ได้ใส่ ถึงว่าสิ มันรู้สึกหนาวๆ เหอๆ
ฉันเดินไปหาไปหารุ่นพี่ก่อนที่จะคว้าเสื้อคืน แต่รุ่นพี่กลับจับมือของฉันไว้และดึงฉันเข้าไปใกล้พร้อมกระซิบที่ข้างหูฉัน 0.0!!

“แล้วจะมาหาอีกนะ^^” เขาส่งยิ้มให้ฉันก่อนเข้าไปในรถอีกครั้ง

“ไม่ได้อยากให้มาเลยคนบ้า>0<”

ฉันพุดไล่หลังรถเขาไป แล้วหันกลับมาเพชิญหน้ากับนายชุนวูต่อ ต้องสะสางให้เสร็จ -*-

“นายชุนวู!!”

0.0!!

น่ะ..น่ากลัวอ่ะ ทำไมบรรยากาศมันน่ากลัวแบบนี้เนี่ย .... ทำไมสายตาของหมอนั่นมองเราแปลกๆ มันไม่เห็นจะเหมือนกับ..
แต่เดี๋ยว!!! นี่มัน สายตาเหมือนตอนที่ฉันบอกว่าเขาเป็นลูกนอกคอกเลยนี่ 0.0!!

“เข้าใจแล้วล่ะ” เขาพุดแค่นั่นก่อนหันหลังเดินเข้าบ้าน

เข้าใจ? เข้าใจอะไร? ฉันยังไม่ได้บอกอะไรนายเลยนะ -*-

......มันกลับมาแล้วงั้นรึ หึหึ กลับมา และมาส่งยัยนี่ด้วย คงไปอยู่ด้วยกันมาสินะ ใช่...เคยเป็นแฟนกันนี่ ... ชุนวูยิ้มออกมา แต่เป็นรอยยิ้มที่แปลกจนบอกไม่ถูก

...หนานหยี่เจ๋อมองกระจกรถยิ้มสมใจ อยู่ที่นี่จริงๆด้วยสินะ อยู่กับโซจิน นายจะทำอย่างที่บอกจริงๆนะเหรอ? โซชุนวู?

เขามองจนกระทั่งโซจินและชุนวูเข้าไปในบ้านแล้วก่อนที่จะขับรถออกไป

ง่า........ -.- งงอ่า T_T

อยู่ดีๆอี่ตาบ้าชุนวูก็ไม่ยิ้ม บ้านมันอึ้มครึ้มเหมือนฝนจะตก อึกอัดไปหมดแล้ว TOT ฉันไม่ชอบเวลาแบบนี้เลยอ่า

มันหายใจไม่ออกกกกกกกกกกก!!!! >^<

บ้านของเจียฉวน

“นี่..นายจะนั่งกุมขมับแบบนี้อีกนานไหม? กินยาซะ!! -*-”

“ฉันเป็นห่วงโซจิน” เขาเงยหน้าขึ้นตอบเธอสายตาแข็งกร้าว จริงจัง

เจียฉวนข่มความรู้สึกไว้สุดกำลังพยายามทำหน้าปกติที่สุด

รู้ ฉันรู้ว่านายเป็นห่วงยัยโซจิน แต่ตอนนี้นายอยู่กับฉัน นายอย่าพูดถึงเธอซักพักจะได้ไหม?

“ป่านนี้เธอกลับมาแล้วล่ะ ไม่เห็นต้องเป็นห่วงเลย เธอเอาตัวรอดได้สบาย นั่นยัยโซจินนะ -.-”

ทำไมฉันถึงรู้สึกอิจฉาโซจินนะ....เจียฉวนคิดในใจ มองหน้าของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกที่มีอยู่เต็มอกจนอึดอัด

“มันเพราะเธอ เธอลากฉันมาที่นี่ ตอนนี้โซจินเป็นไงบ้างเธอรู้ไหม? หึ! เธอก็ไม่รู้ โซจินไม่เคยหายไปแบบนี้นะ!!! -*-”

“นี่..อย่ามาพาลใส่กันได้ไหม!! ฉันผิดเหรอฮ่ะ ก็นายตากฝนซะขนาดนั้น ถ้าไม่สบายขึ้นมาจะทำไง!!”

ฉันก็แค่เป็นห่วงนาย......เสียงนั้นถูกกลืนลงไปในลำคอของเธอ

“เธอมันไม่นึกใครเลยซักคน -*-”

พลั่ก!!!

“งั้นเหรอ? ใช่สิ ฉันเคยดีที่ไหนล่ะ !!! นายมันบ้าที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย !!!!!”

ทั้งน้ำทั้งยาที่เธอถือมาถูกขว้างใส่คนที่อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะวิ่งออกไป

เฉินอี้อึ้งไปทันที.....เมื่อกี้เหมือนเห็นน้ำตาของยัยนั่น?....

naru-hara	# 10908 [ 23-02-2009 - 08:04:20 ]
	และต่อเลยไม่ค้างคา คริคริ นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด บทที่ 6/1 [ สงสัย !!?!!] เวลาผ่านไป....ยังคงเหมือนเดิม T_T อึดอัด อึดอัด อึดอัด หายใจไม่ออก ง่า...นายอย่าเป็นแบบนี้ได้ไหมตาบ้า TOT นี่ฉันอุจส่าห์ทำอาหารเองเลยน๊า มากินเซ่ นายยังไม่ได้กินข้าวไม่ใช่เหรอ? อี่ตาบ้า นายจะทำหน้าอึไม่ออกแบบนั้นไปถึงน๋ายยยยยยยยยย>0<~ “ชุนวู ? นายชุนวู ?” วันนี้ฉันเรียกแต่ชื่ออี่ตานั่น -_-;; ทำไมนายทำหน้าแบบนั้น อย่าทำเหมือนไม่มีฉันอยู่ที่นี่ได้ไหม? อี่ตาบ้า มันอึดอัดนะ มีอะไรก็พูดกันเซ่ >0< ฉันอกจะแตกตายอยู่แล้ว ที่นายบอกว่าใจน่ะนายเข้าใจอะไรห๊า!!!! ฉันเดินตามนายนั่น ไม่ว่าหมอนั่นจะเดินไปไหน ยังคงเหมือนมีเงาอะไรซักอย่างออกมาจากตัวนายชุนวู ง่า...นายอย่าทำตัวน่ากลัวแบบนี้เซ่!!! ..นางเอกผู้น่ารักและอ่อนหวานอย่างฉันกลัวนะ TOT (อ่อนหวานค่ะ อ่อนหวานโปรดเข้าใจ -_-;;) เอาว่ะ หมอนั่นเข้าไปในห้องแล้ว เป็นไงเป็นกันต้องถามให้รู้เรื่อง!!! -^- รึว่าหมอนั่นจะโกรธที่ฉันหายไปอ่ะ แต่นายนั่นหายไปก่อนไม่ใช่รึ นายนั่นแหละผิด -- จะมาโทษฉันได้ไง -- ฉันเดินเข้ามาก็เห็นอี่ตานั่นนั่งอยู่ที่เตียงนอนของฉัน...จะว่าไปแล้ว..เหมือนมันจะกลายไปเป็นเตียงของหมอนั่นไปแล้ว T_T “นายชุนวู นายเป็นอะไรของนายน่ะห๊ะ --” ........... เงียบค่ะ -- “นายชุนวูนายหันมาพูดกันให้รู้เรื่องได้ไหม!!” ........... เงียบ...... “ถ้านายไม่หันมา..ฉันจะ..จะชกนายนะ >0<!!” ....................... ยังไม่คิดหันมาอีกเรอะ .... ฉันเอาจริงนะ ..ฉันชกจริงๆนะ...นี่..หันมาสิ หันม๊า>0<!! พลั่ก!!! >.</ พรึบ!!!!!!!!!!!! 0[]0!! เย้ย!! มาจับแขนฉันไว้ทำไมเนี่ย 0[]0!! แล้ว...แล้ว ทำไมกลายมาเป็นฉันถูกพลั่กล้มลงล่ะเนี่ย 0[]0!! “นี่..ป..ปล่อยนะ >o< !!” ง่า..อยู่ดีๆ อี่ตานั่นก็พลิกเอาตัวมาคร่อมฉันไว้อ่า แล้วทำไมนายต้องทำตาแบบนั้น มันเย็นชาเกินปายยยยยย >0<!!! หึ!! 0.0!! หะ..หัวเราะเหรอ? “น่ะ นายเป็นอะไรของนายทำไมไม่พูดกับฉัน!! >0<” ฉันยังคงหลับตาปี๋ ง่าใครจะกล้าลืมตาตอนนี้ ใบหน้าอี่ตาบ้าชุนวูมันอยู่ใกล้แค่คืบเองอ่า ฉันกลัว...กลัวว่าฉันจะจับอี่ตานี่ปล้ำอ่า..ดันเอาหน้าที่หล่อๆมาใกล้ฉันTOT (ยอมรับแล้วเย้ๆๆๆ>,<) เปล่าย่ะ..ชิล์ -- “นี่ปล่อยฉันนะ นายจะทำบ้าอะไร>0<!!” ฉันดิ้นๆๆ ง่า..ทำไมหมอนี่แข็งแรงชะมัดเลย TT0TT “เขาว่ากันว่าคนที่ทำผิดต้องโดนลงโทษ^^” อยู่ดีๆหมอนั่นก็ยิ้มออกมา แล้วรอยยิ้มนั้นมัน แปลกๆอ่า. ง่า....ฉันมีรางสังหรณ์ไม่ดีแล้ว ไม่ได้ ต้องหลุดไปให้ได้ >0<!! ฉันพยายามดิ้น ดิ้น และดิ้น แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุด แถมตอนนี้จากที่หมอนั่นเอามือมากั้นฉันไว้เฉยๆกลายมาเป็นหมอนั่น ดึงฉันไปกอดแล้วคร๊า>0<!!!!!! “คนทำผิดต้องโดนลงโทษ!” อีกแล้ว ฉันผิดที่ไหนย่ะ -- นายนั่นแหละที่ผิด ไอ้บ้า ไอ้ลามก!! -- “ปล่อยฉันนะ ทำผิดอะไรฉันไม่ได้ผิด นายนั่นล่ะที่ผิดปล่อยซะทีดี๊ --” “คนทำผิดต้องถูกลงโทษ!” อึก!!..อี่ตานี้พูดไม่รู้เรื่องรึงัย ฉันบอกว่าให้ปล่อยฉัน พูดอยู่ได้ >0< “รู้ไหมว่าสำหรับผมการลงโทษคืออะไร?^^” “ฉันจะไปรู้กับนายเรอะ!! -*- ปล่อยได้แล้ว!!ปล่อยยยยยยยยยยยยยยย>0<!!!” “ สำหรับผมคือจูบ ^^ ” จูบ แล้วไง -.- 0.0!! 0[]0!! หา..จูบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! o[]o!! “ไม่...นี่....นะ... นายคงไม่คิดทำจริงหรอกนะ^^ ใช่ไหม? ถ้าฉันผิด ฉันขอโทษขอโทษ ขอโทษนะ ^o^ ปล่อยฉันเถอะ^0^/” ง่าเป็นแบบนี้ไปได้ไง ไม่ยอมฉันไม่ยอมขอโทษอี่ตาบ้านั่นเด็ดขาด!!!! (งั้นฉันจะเขียนให้เขาจูบ เธอเอาไหม? ^o^) ไม่ ..ไม่เอา ง่า ปล่อยฉัน ปล่อยฉันน๊า TTOTT 0[]0!!! ไม่จริง!! ฉันบอกขอโทษไปแล้วไง ทำไมนายนั่นยังเลื่อนหน้าเขามาอีก อย่านะ อย่า!!! อย่า!!!! >0<!!! 0x0 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

naru-hara

# 10908

[ 23-02-2009 - 08:04:20 ]

และต่อเลยไม่ค้างคา คริคริ

นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 6/1
[ สงสัย !!?!!]

เวลาผ่านไป....ยังคงเหมือนเดิม T_T

อึดอัด อึดอัด อึดอัด หายใจไม่ออก ง่า...นายอย่าเป็นแบบนี้ได้ไหมตาบ้า TOT
นี่ฉันอุจส่าห์ทำอาหารเองเลยน๊า มากินเซ่ นายยังไม่ได้กินข้าวไม่ใช่เหรอ? อี่ตาบ้า นายจะทำหน้าอึไม่ออกแบบนั้นไปถึงน๋ายยยยยยยยยย>0<~

“ชุนวู ? นายชุนวู ?”

วันนี้ฉันเรียกแต่ชื่ออี่ตานั่น -_-;;
ทำไมนายทำหน้าแบบนั้น อย่าทำเหมือนไม่มีฉันอยู่ที่นี่ได้ไหม? อี่ตาบ้า มันอึดอัดนะ มีอะไรก็พูดกันเซ่ >0< ฉันอกจะแตกตายอยู่แล้ว ที่นายบอกว่าใจน่ะนายเข้าใจอะไรห๊า!!!!
ฉันเดินตามนายนั่น ไม่ว่าหมอนั่นจะเดินไปไหน ยังคงเหมือนมีเงาอะไรซักอย่างออกมาจากตัวนายชุนวู ง่า...นายอย่าทำตัวน่ากลัวแบบนี้เซ่!!! ..นางเอกผู้น่ารักและอ่อนหวานอย่างฉันกลัวนะ TOT (อ่อนหวานค่ะ อ่อนหวานโปรดเข้าใจ -_-;;)

เอาว่ะ หมอนั่นเข้าไปในห้องแล้ว เป็นไงเป็นกันต้องถามให้รู้เรื่อง!!! -^-

รึว่าหมอนั่นจะโกรธที่ฉันหายไปอ่ะ แต่นายนั่นหายไปก่อนไม่ใช่รึ นายนั่นแหละผิด -*- จะมาโทษฉันได้ไง -*-

ฉันเดินเข้ามาก็เห็นอี่ตานั่นนั่งอยู่ที่เตียงนอนของฉัน...จะว่าไปแล้ว..เหมือนมันจะกลายไปเป็นเตียงของหมอนั่นไปแล้ว T_T

“นายชุนวู นายเป็นอะไรของนายน่ะห๊ะ -*-”

........... เงียบค่ะ -*-

“นายชุนวูนายหันมาพูดกันให้รู้เรื่องได้ไหม!!”

........... เงียบ......

“ถ้านายไม่หันมา..ฉันจะ..จะชกนายนะ >0<!!”

.......................

ยังไม่คิดหันมาอีกเรอะ .... ฉันเอาจริงนะ ..ฉันชกจริงๆนะ...นี่..หันมาสิ หันม๊า>0<!!

พลั่ก!!! >.</

พรึบ!!!!!!!!!!!!

0[]0!!

เย้ย!! มาจับแขนฉันไว้ทำไมเนี่ย 0[]0!!

แล้ว...แล้ว ทำไมกลายมาเป็นฉันถูกพลั่กล้มลงล่ะเนี่ย 0[]0!!

“นี่..ป..ปล่อยนะ >o< !!”

ง่า..อยู่ดีๆ อี่ตานั่นก็พลิกเอาตัวมาคร่อมฉันไว้อ่า แล้วทำไมนายต้องทำตาแบบนั้น มันเย็นชาเกินปายยยยยย >0<!!!

หึ!!

0.0!! หะ..หัวเราะเหรอ?

“น่ะ นายเป็นอะไรของนายทำไมไม่พูดกับฉัน!! >0<” ฉันยังคงหลับตาปี๋

ง่าใครจะกล้าลืมตาตอนนี้ ใบหน้าอี่ตาบ้าชุนวูมันอยู่ใกล้แค่คืบเองอ่า ฉันกลัว...กลัวว่าฉันจะจับอี่ตานี่ปล้ำอ่า..ดันเอาหน้าที่หล่อๆมาใกล้ฉันTOT (ยอมรับแล้วเย้ๆๆๆ>,<)
เปล่าย่ะ..ชิล์ -*-

“นี่ปล่อยฉันนะ นายจะทำบ้าอะไร>0<!!” ฉันดิ้นๆๆ ง่า..ทำไมหมอนี่แข็งแรงชะมัดเลย TT0TT

“เขาว่ากันว่าคนที่ทำผิดต้องโดนลงโทษ^^”

อยู่ดีๆหมอนั่นก็ยิ้มออกมา แล้วรอยยิ้มนั้นมัน แปลกๆอ่า.

ง่า....ฉันมีรางสังหรณ์ไม่ดีแล้ว ไม่ได้ ต้องหลุดไปให้ได้ >0<!!

ฉันพยายามดิ้น ดิ้น และดิ้น แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุด แถมตอนนี้จากที่หมอนั่นเอามือมากั้นฉันไว้เฉยๆกลายมาเป็นหมอนั่น

ดึงฉันไปกอดแล้วคร๊า>0<!!!!!!

“คนทำผิดต้องโดนลงโทษ!”

อีกแล้ว ฉันผิดที่ไหนย่ะ -*- นายนั่นแหละที่ผิด ไอ้บ้า ไอ้ลามก!! -*-

“ปล่อยฉันนะ ทำผิดอะไรฉันไม่ได้ผิด นายนั่นล่ะที่ผิดปล่อยซะทีดี๊ -*-”

“คนทำผิดต้องถูกลงโทษ!”

อึก!!..อี่ตานี้พูดไม่รู้เรื่องรึงัย ฉันบอกว่าให้ปล่อยฉัน พูดอยู่ได้ >0<

“รู้ไหมว่าสำหรับผมการลงโทษคืออะไร?^^”

“ฉันจะไปรู้กับนายเรอะ!! -*- ปล่อยได้แล้ว!!ปล่อยยยยยยยยยยยยยยย>0<!!!”

“ สำหรับผมคือจูบ ^^ ”

จูบ แล้วไง -.-

0.0!!

0[]0!!

หา..จูบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! o[]o!!

“ไม่...นี่....นะ... นายคงไม่คิดทำจริงหรอกนะ^^ ใช่ไหม? ถ้าฉันผิด ฉันขอโทษขอโทษ

ขอโทษนะ ^o^ ปล่อยฉันเถอะ^0^/”

ง่าเป็นแบบนี้ไปได้ไง ไม่ยอมฉันไม่ยอมขอโทษอี่ตาบ้านั่นเด็ดขาด!!!! (งั้นฉันจะเขียนให้เขาจูบ
เธอเอาไหม? ^o^)

ไม่ ..ไม่เอา ง่า ปล่อยฉัน ปล่อยฉันน๊า TTOTT

0[]0!!!

ไม่จริง!! ฉันบอกขอโทษไปแล้วไง ทำไมนายนั่นยังเลื่อนหน้าเขามาอีก

อย่านะ อย่า!!! อย่า!!!! >0<!!!

0x0 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

naru-hara	# 10909 [ 23-02-2009 - 08:05:07 ]
	บ๊ะบายไปแล้วคร๊า...หวังว่าคงจุใจนะคร๊าทุกโคนนนนนนนนนนนนนน

i love ella	# 10910 [ 23-02-2009 - 08:55:36 ]
	quote : naru-hara ขอบภาพนี้จังเลยสวยน่ารัก....

i love ella	# 10911 [ 23-02-2009 - 08:56:42 ]
	quote : naru-hara เจ๊ฮว้าฮว้า...ขนตางอนเด่นมาแต่ไกลเลย..

i love ella	# 10912 [ 23-02-2009 - 09:01:18 ]
	ภาพสวยๆทั้งนั้นทำให้มีแรงขึ้นมา ใจนี้ชื่นขึ้นมามากเลย ขอบใจจน้านารุที่มอบความสุขมาให้ นารุเหมือนนางฟ้าประจำบ้านที่คอยมอบความสุขให้คนในบ้าน ขอใจมากจ้า

i love ella

# 10912

[ 23-02-2009 - 09:01:18 ]

ภาพสวยๆทั้งนั้นทำให้มีแรงขึ้นมา

ใจนี้ชื่นขึ้นมามากเลย

ขอบใจจน้านารุที่มอบความสุขมาให้

นารุเหมือนนางฟ้าประจำบ้านที่คอยมอบความสุขให้คนในบ้าน

ขอใจมากจ้า

RO	# 10913 [ 23-02-2009 - 11:06:18 ]
	ดีจ้าประจำที จ้า

RO	# 10914 [ 23-02-2009 - 11:07:07 ]
	ภาพงามทั้งนั้นเลยจ้านารุ จุใจไปเลย เก็บจ้า

RO	# 10915 [ 23-02-2009 - 11:09:45 ]
	Credit : baidu.com/ella/tupian ตามหาภาพชุดนี้มานานแล้ว ฮิๆๆดีใจที่เจอเอามาให้น้องๆดูเจ๊แมนแบบน่ารัก

RO	# 10916 [ 23-02-2009 - 11:19:18 ]

RO	# 10917 [ 23-02-2009 - 11:21:03 ]

RO	# 10918 [ 23-02-2009 - 11:21:38 ]

RO	# 10919 [ 23-02-2009 - 11:22:40 ]

O_r_a_n_g_e	# 10920 [ 23-02-2009 - 11:35:41 ]
	หวาดดีค่ะพี่สาวทุกคน กี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเลย T^T พอดีใกล้สอบแล้วล่ะ เดี๋ยวสอบเสร็จจะได้มาแปะรูปเหมือนเดิม

ต้องสมัครเป็นสมาชิกและ login เข้าสู่ระบบก่อนถึงจะสามารถลงความเห็นได้