บ้านแห่งความรัก selina hebe ella แห่ง S.H.E.

เง้อ---ดีใจจังเลย มีคนตามมาด้วย และก็ดีใจที่ได้รู้จักนะค่ะ พี่ริน
--เรียกตีสนิทอีกตามเคย 555+

อัพตอนที่สอง---









หลังจากเสร็จงานเลี้ยงนั่น ฉันก็ถูกเรียกตัวเข้าพบคนสนิทท่านประธานทันที

ส่วนพ่อที่หน้ามืดเป็นลมระหว่างปฏิบัติหน้าที่นั้น ก็นั่งกลุ้มอกกลุ้มใจอยู่ที่บ้าน

สาเหตุคือ กลัวโดนไล่ออกอีกตามเคย --:

“เธอกล้าดียังไงถึงได้ทำแบบนั้นคุณโซจินโฮ!!?”

พอมาถึงคนสนิทท่านประธานก็อาละวาทขึ้นมาทันทีเลย เขาพูดพร้อมกับทุบโต๊ะทำงานของเขาดังกึกก้อง ท่าทางคงเจ็บน่าดู

ออ! นอกจากคนสนิทของท่านประธานแล้วยังมี นายชุนวู ไม่สิ—ท่านประธานคนใหม่!! ทำหน้าเป็นทองไม่รู้ร้อน

ยืนแต๊ะหน้าหล่อเป็นเทพบุตรอยู่ตรงนี้อีกคนนึง

---หมั่นไส้ -*-

“ทำไมเธอถึงไม่ตอบฉันหา..คุณโซจิน!!”


เมื่อไหร่จะหยุดเรียกเต็มยศแบบนี้ซะทีก็ไม่รู้ ขนลุกเป็นบ้าเลย

-*- อะไรกันนักหนาไอ้อาการเป็นเดือดเป็นร้อนนั่น

แค่พลั่กท่านประธานคนใหม่โดยที่ไม่รู้ว่าเป็นท่านประธานนี่มันผิดมาก จนเหมือนฉันไปฆ่าคนตายมารึงัยเนี่ย

แต่ทำไมสีหน้าหมอนั้นมันช่างกวนโอ๊ยจริงๆ หน้าตาเยอะเย้ยนั่น

หน๊อยรู้งี้ไม่แค่พลั่กก็ดีหรอก ---หึหึ

“คุณโซจินโฮ!!”

“ค่ะ” ตกใจหมด -0-: ทำไมต้องตะคอกกันด้วยคร๊า>0<

“เมื่อไหร่คุณจะตอบคำถามฉันซะทีคุณโซจินโฮ”

“ดิฉันไม่ทราบค่ะ”

ก็จะให้ตอบว่าไงเล่า ก็คนมันไม่รู้ว่าเป็นประธานนี่หว่า แต่ถึงต่อให้เป็น

ถ้ามาทำแบบนั้นกับฉันก็ไม่ไว้ให้หรอก หึหึ^^ (เหมือนจะไม่สะทกสะท้านเลยนะนี่)

“เธอกล้าตอบแบบนั้นเรอะ เธอรู้ไหม?ว่าโทษฐานที่ไม่เคารพประธานคืออะไร โซจิน?”

กลับมาเรียกเหมือนเดิมแล้วค่อยโอหน่อย ^o^

“ไม่ทราบค่ะ” พูดเป็นอยู่คำเดียวฉัน -*-

“ฉันจะไล่เธอออก!!” ค่ะ.. ห๊ะ หา..ไล่ออก 0-0!!

“ไล่ออก??”

“ใช่ เธอโดนไล่ออก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอไม่ต้องกลับมาทำงานที่นี่อีก ออกไปซะ!!!”

หน๊อยแน่—แค่นี้โดนไล่ออกรึ อ๊ากกกกกกกกกก ไม่ไหวแล้วโว๊ยย มีที่ไหนกันไอ้เรื่องบ้าๆแบบนี้เนี่ย

“เอาส่วนไหนคิดค่ะนั่น ที่นี่เขามีกฎห้ามพลั่กประธานบริษัทที่ไม่รู้ว่าเป็นประธานรึค่ะ ตอนฉันสมัครเข้ามาทำงานที่นี่ไม่เห็นจะมีบอกเลยว่าห้ามทำแบบนี้ แล้วอีกอย่าง (ฉันชี้นิ้วไปที่นายชุนวู) ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่านายนั่น เอ้ย!! ท่านประธานนั่นคือประธานคนใหม่ เพราะเท่าที่ฉันเห็น ฉันก็เห็นเป็นแค่อี่ตาผู้ชายขี้แต๊ะคนนึงเท่านั้นน่ะ -*-/”

>0<** สุดแสนจะทนเลยฉัน โมโหโว๊ยย!!

แค่นี้โดนไล่ออกจะบ้าตาย เป็นความผิดของฉันหรือห๊า...

ก็ถ้าตัวเป็นทองแตะต้องไม่ได้ แล้วเอาออกมาโชว์โลกภายนอกทำไมเล่า ฮึ่ย!! -*-

“เธอ!!โซจิน!!! --**” เขาเดือดปุดๆเช่นกัน ฉันเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน ตายเป็นตายโว๊ยย ฮึ่ย!!

(** --)+++++(-- **) (โซจินกับคนสนิทท่านประธานส่งสายตาอาฆาตกันสุดฤทธิ์)

“ฮึ...ฮึ...ฮ่าฮ่าฮ่า..” เสียงหัวเราะ ใครหัวเราะ? กำลังจะฆ่ากันตายอยู่แล้ว มันมีอะไรน่าหัวเราะน่ะ -*-

“คุณหนู คุณหนูหัวเราะอะไรครับ?”

คนสนิทฯ(ขอย่อแล้วกันยาวเกิน)พูดขึ้นเปลี่ยนท่าทีจากโกรธฉันเมื่อกี้เป็นนอบน้อมทันทีกับตานั่น—นั่นสิหมอนั่นหัวเราะอะไรน่ะ ว่าแต่ว่าเขาเรียกหมอนั่นว่าคุณหนูงั้นรึ

“คุณหนู?” อ๊ากกกฉัน ดันคิดเสียงดัง >0<!!

“หึ ฉันจะบอกเธอเอาบุญก็ได้โซจิน นี่คือคุณโซชุนวู ลูกชายเพียงคนเดียวของท่านประธานรู้เอาไว้ซะ”

คนสนิทฯพูดขึ้นมาอย่างทิศทุน โตขนาดนี้ยังเรียกคุณหนูอีก ตลกชะมัด

ว่าแต่เป็นลูกชายงั้นรึทำไมหน้าตาไม่เห็นจะเหมือนกันเลยล่ะ เอ๊ะ รึว่าเป็นลูกนอกคอก อ่า~ สงสัยจะใช่เฮะ ^0^

“ฉันไม่ใช่ลูกนอกคอก!! เข้าเรื่องได้แล้วคุณผู้จัดการฮันซุก”

นายชุนวูพูดขึ้น สายตาและน้ำเสียงของเขาแข็งกร้าวขึ้นมาทันที — น่ากลัวเป็นบ้า --:

อ่ะนี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่มีทางคนอย่างฉันไม่มีทางกลัวหมอนี่หรอก -*-

ว่าแต่ว่าเมื่อกี้เขาบอกว่าไม่ใช่ลูกนอกคอกรึ อ๊ากกกกกนี่ฉันคิดเสียงดังอีกแล้วรึนี่ T_T

“เอาล่ะ โซจินฉันหมดธุระกับเธอแล้วออกไปซะ แล้วอย่าลืมเก็บข้าวของของเธอที่มีอยู่ที่นี่ออกไปให้หมดด้วย”

“ตกลงไล่ฉันออกจริงๆสินะนี่ คุณผู้จัดการฮันซุก” ชื่อที่เพิ่งรู้จากนายชุนวูเมื่อกี้ -*-

“ใช่”

ฉันกวาดตาไปมองทางต้นเสียงทันที

ใช่แล้วมันไม่ใช่เสียงของผู้จัดการแต่เป็นเสียงของนายชุนวู!!

อ๋อ—ฉันพอจะจับอะไรต่อมิอะไรได้แล้ว หมอนี่คงเป็นคนออกคำสั่งสินนะ มิน่าล่ะถึงได้อยู่ในห้องนี้ด้วย ฮึ—

ได้เลย ได้ อยากไล่ฉันออกนักใช่ไหม?

งั้นก็ขอโดนไล่ออกอย่างสมเหตุสมผลกว่านี้หน่อยแล้วกัน คนอย่างยัยโซจินคนนี้ไม่ยอมให้ใครมาหยามกันง่ายๆหรอก^^*

พลั่ก!!!! โครม!! เพล้ง!!

“คุณหนู!!!! O0o”

หมัดขวาของฉันเร็วเท่าความคิดมันพรุ่งตรงไปที่หน้าอันหล่อเหล่าของหมอนั่นทันที

น่าเสียดายหน่อยนะที่มันจะต้องมาบวมช้ำเพราะฉัน เขาหงายหลังไปโดยไม่ทันตั้งตัวไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นที่ทำงานทันที

ว่าแต่ว่าเมื่อกี้ได้ยินเสียงแก้วแตกด้วยนี่หว่า เชอะ!! แล้วฉันจะสนใจไปทำไมล่ะ ฉันก็เดินออกมาหน้าตาเฉยน่ะสิ โฮ่ะๆ สะใจชะมัด ^o^// เก่งจริงๆเลยฉัน


-------------------------**------------------

“คุณหนู คุณหนูเป็นอะไรมากรึเปล่าครับ” ผู้จัดการฮันซุกรีบทหลาเข้าไปคว้าตัวชุนวูทันที ชุนวูขยับตัวเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรผมไม่เป็นไร” หมัดนักเป็นบ้ายัยนี้ หึหึ

“หวอ!! ละ เลือด!! O[]o” ผู้จัดการสติแตกไปแล้วเมื่อเห็นเลือดที่ท้ายทอยของชุนวูไหลออกมา ชุนวูจับดูทันที และมันก็มีจริงๆด้วย เขายิ้มเยือกเย็น

“เอาที่อยู่ของยัยนั่นมาให้ผมผู้จัดการ”

“ต้องการไปทำไมครับท่าน รึว่าท่านจะเอาเรื่องผมจะแจ้งตำรวจให้ไปจัดการเองครับ”

“ผมสั่งว่าเดี๋ยวนี้!!”

น้ำเสียงและสายตาแข็งกร้าวนั้น ทำให้ผู้จัดการฮันซุกถึงกับสะดุ้งรีบทลาไปเอาที่อยู่ของโซจินที่อยู่บนโต๊ะมาให้เขาทันที

เขารับมาอ่านพร้อมกับยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นชาอีกครั้ง ฮันซุกมองชุนวูอย่างหวษดหวั่น นี่คือคุณชุนวูที่ท่านประธานโซพูดถึงแน่ๆคุณหนูผู้ร้ายกาจคนนั่นที่ท่านเคยพูดถึง

“พาผมไปที่นั่น”

“แต่...”

“ผู้จัดการ...พาผมไปที่นั่น”

ผู้จัดการฮันซุกมองเห็นรังสีเงาดำรอบๆตัวชุนวูที่ค่อยๆใหญ่ขึ้นใหญ่ขึ้น

พร้อมกับน้ำเสียงที่เด็ดขาดนั้นถึงกับทำให้ผู้จัดการฮันซุกมีอาการสั่นขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล และรีบทำตามทันทีอย่างรวดเร็ว

เง้อ---บที่สองนี้ยังไม่จบนะค่ะ--เดี๋ยวนารุมาต่อให้ค่ะ--พรุ่งนี้นะ แต่ตอนนี้--ข้าน้อย คิดไม่ออก

ไปทำงานก่อนน๊า
คิดถึงทุกคนมากๆคร๊า

ยังนี้ - นายชุนวูนายแน่มาก (ทำนี้ได้งัย ฟะ )

สู้ๆๆน้า โซจิน บังอาจมากมาไล่โซจินขอฉันออก อย่าไปยอม หมัดตรงน้ายังน้อย (ฉันอยู่ข้างเธอ)

------------------------------------------------------------------

นารุช้าอยู่ใย เร็วๆๆต่อเลย กะลังมัน

เฮง เฮง เฮง จ้า สาวๆ

ดีจ้ายินดีที่รู้จักจ้า (แบบทางการณ์เลยจ้านี้)

แล้วเข้ามาคุยการน้าจ้า

wichida_baifern-shethai.ipbfree.com

มันเป็นหลุมพรางน่ะ ฮิฮิ

นางเอกของเรายังต้องเจอความร้ายกาจของนายชุนวูอีกเยอะ--ออ

อย่าว่าแต่โซจินเลย ชุนวุเองก็อาจจะแทบแย่เหมือนกันนะ

ภาพจาก baidu./s.h.e/tupian ขอบคุณจ้า

ป๋าจองราย ไม่เอาน้า

อยากอ่านแล้วละ สนุกมากเลย

ภาพจาก baidu./s.h.e/tupian ขอบคุณจ้า

ภาพจาก baidu./s.h.e/tupian ขอบคุณจ้า

ภาพจาก baidu./s.h.e/tupian ขอบคุณจ้า

ภาพจาก baidu./s.h.e/tupian ขอบคุณจ้า

ภาพจาก baidu./s.h.e/tupian ขอบคุณจ้า