บ้านแห่งความรัก selina hebe ella แห่ง S.H.E.

คลิกที่ภาพเป็นภาพใหญ่จ้า--

เคยมีใครคิดไหมว่า ซักวัน เราจะไม่ได้ยืนอยู่บนโลกใบนี้หรือเคยคิดไหมว่า เรา อาจจะเสียใครสักคนไปได้ในทุกๆวินาทีที่กำลังหายใจอยู่..สำหรับฉัน

ฉันเองก็เคยเสียแม่มาแล้ว แต่ตอนนั้นฉันก็ยังเล็กๆอยู่จำอะไรไม่ค่อยได้หรอก...

และตอนนี้ฉันเพิ่งจะรู้สึกว่าการเสียใครซักคนไปอย่างไม่คาดคิดมันเป็นยังไง

ใช่ ฉันเพิ่งจะมารู้สึก (-_-**)

“พ่อ!! นี่เมื่อไหร่จะลุกออกจากตรงนี้ซะที เลิกกินได้แล้วเหล้านะ มันเป็นของดีเหรอนั่นพ่อ?”

เสียงแว้ดๆ ที่ดังขึ้นนั่นคือเสียงของฉัน ส่วนผู้ชายที่ใส่ชุดทำงานเน็ทไท้หลุดลุ่ย นั่งอยู่หน้าโต๊ะดูทีวีนี่คือพ่อของฉัน

มันอาจจะไม่ค่อยดีซักหน่อยนะ ที่ลูกมาดุพ่อแบบนี้(ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างอย่างยิ่ง -0-//)

แต่ดูสินี่มันจะตีสองแล้วพ่อฉันก็ยังไม่หยุดที่จะกินไอ้น้ำนรกนั่น มันดีอะไรนักนะอยากรู้จริงๆทำไมพ่อฉันถึงชอบมันนัก

และวันนี้พ่อฉันก็เมาอีกแล้ว หาเรื่องเมาได้ทุกวันสิน่า

“ลูกรัก..ลุกรักของพ่อ กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ..เอิ้กก..อิอิ”

…….(-*-)…. ดูพ่อฉัน เปิดตัวมาก็เมาสะเร่เท่เลย แล้วฉันจะกลับมาจากไหนอ่ะ ฉันก็อยู่ที่บ้านนี่ไม่ใช่เรอะ

“ ฮื่อๆ..โซจินๆ โซจินของพ่อ ท่านประธานตายแล้วลูก แล้วพ่อล่ะ แล้วพ่อล่ะจะทำยังไงต่อไป ฮื่อๆ”

พ่อของฉันพูดขึ้นพร้อมกับดึงฉันไปกอดและซบฉันเหมือนเด็กๆ -*-

โซจิน คือชื่อของฉัน ใช่ฉันอยู่กับพ่อแค่สองคน และสาเหตุที่พ่อฉันเมามายไม่รู้เรื่องรู้ราวก็คือ ประธานบริษัทยักใหญ่ที่พ่อเพิ่งได้เข้าไปทำงานนั้น มาเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน

สาเหตุสำคัญที่พ่อฉันเมาเป๋ขนาดนี้คือ กลัวตกงาน นั่นเอง (- -*)

“พ่อ พ่อเมาแบบนี้ล่ะ เขาถึงจะไล่พ่อออก เลิกซะทีได้ไหมไอ้น้ำนรกเนี่ย มาหนูจะพาพ่อไปนอนนะ ลุกสิ”

“แกนี่ นับวันยิ่งเหมือนแม่ไปทุกทีนะ ฮ่าฮ่า”

ค่ะ คนเมาอ่ะนะ เมื่อกี้ยังร้องไห้ตอนนี้ก็หัวเราะ ไม่รู้ว่าจะพูดว่ายังไง

ฉันจัดการกึ่งดึงกึ่งลากพ่อของฉันเข้าไปในห้องนอนของท่านอย่างทุลักทุเล ฉันจัดการดูแลพ่อเสร็จก็ออกมานั่งหน้าระเบียง

พรุ่งนี้ต้องเตรียมตัวไปงานศพกับพ่อสินะ

เฮ้อ...กว่าจะได้นอนปาไปตี3กว่าแล้ว..

ที่วัดแห่งหนึ่งในเมือง---หนานโจวซึ่งเป็นวัดของคริต (นึกอะไรไม่ออกอ่ะนะค่ะเลยเอาแบบนี้--- ^^’)

งานศพถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตโอราฬ โฮ—ชาตินี้ถ้าฉันตายคงไม่มีแบบนี้แน่

ผู้คนเต็มไปด้วยคนสูงศักดิ์ มีแต่คุณหญิงคุณนายไฮโซไฮซ้อทั้งนั้น

ไม่เข้าใจจริงๆว่ามางานศพทำไมคุณทั้งหลายถึงประโคมเพชรก้อนโตอย่างกะภูเขาฟูจิมาใส่คอขนาดนั้น แสบตาจะตาย (สาบานได้ค่ะว่าไม่ได้อิจฉา...)

“โซจิน เอาจานมาสิจัดวางให้เรียบร้อยด้วยผักน่ะ เฮ้ยอาเฉิน!! ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเอาน้ำมันงาราดไปแบบนั้น มานี่ทำเองๆออกไปช่วยยัยโซจินโน่น -*-”

“ครับๆ”

พ่อของฉันซึ่งตอนนี้ได้สร่างเมาแล้ว(เอาน้ำราดไปตั้งเยอะ—สาบานอีกครั้งว่ายัยโซจินคนนี้เพียงแค่ใช้วิธีการปลุกพ่อแบบที่เคยเห็นแม่ปลุกเท่านั้นค่ะ) กำลังทำอาหารอย่างขะมักเขม้น

ใช่พ่อฉันเข้าทำงานที่นี่ในฐานะพ่อครัว และตอนนี้เรากำลังทำงานอยู่

ส่วนอีกคนที่ท่าทางเหมือนคนขี้โรคนั่นคือ พี่เฉินอี้ เราทั้งคู่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆเพราะพ่อกับแม่ของพี่เฉินเป็นเพื่อนกันกับพ่อแม่ฉัน

และเขาก็เป็นลูกมือเพียงคนเดียวของพ่อที่มักจะถูกพ่อของฉันดุอยู่เสมอ

แต่เขาก็ไม่เคยโกรธพ่อของฉันเลย เห็นเขาท่าทางขี้โรคแบบนั้นแต่เขาก็เป็นคนที่หน้าตาดีมากๆแบบว่าฉันไม่รู้จะบายยายยังไง(คนเขียนขี้เกียจสินะ..เหตุผลข้างๆคูๆ--*)

แถบยังร้องเพลงเพราะอีกด้วยล่ะ(^0^)

“ได้เวลาแล้วเตรียมตั้งโต๊ะได้”

พ่อของฉันประกาศก้องกับลูกมือทุกคน และทุกคนรวมทั้งฉันก็เตรียมนำอาหารเลิศรสของพ่อออกไปวางที่โต๊ะข้างนอกทันที






ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมงานศพ ถึงมีจัดอาหารอย่างกับกำลังฉลองอะไรซักอย่าง แต่ในเมื่อเป็นหน้าที่ฉันกับพ่อและทุกคนก็จำเป็นจะต้องทำ

“โซจิน เธอรู้ไหมว่าวันนี้เขาให้จัดอาหารทำไมน่ะ”

พี่เจียฉวน ซึ่งเป็นพนักงานผู้หญิงคนที่สองของพ่อพุดขึ้นกับฉันในขณะที่เรากำลังจัดโต๊ะกันอยู่ คนที่หนึ่งไม่ต้องสงสัยเลยก็คือฉันนี่ล่ะ นอกนั้นก็ผู้ชายทั้งหมด

“ไม่รู้”

“แต่พี่รู้^^” แล้วถามเพื่ออะไรล่ะนี่ --*

“แล้วไง”

“ก็เพราะว่าจะมีคนที่พิเศษมากๆของท่านประธานมานะสิ เพิ่งกลับจากเมืองนอก แถมยังหล่อเฟี้ยว ขนาดแค่ฉันได้ยินมายังเป็นขนาดนี้เลยนะ ถ้าได้เห็นตัวจริงจะขนาดไหน อ๊ากกกก เทพบุตร *///*”

พี่เจียฉวนพุดพร้อมเพ้อพกเต็มที่ ฉันเองก็พอจะได้ยินเรื่องนี้มาอยู่เหมือนกัน

แต่ไม่คิดว่าจะต้องมาต้อนรับตอนนี้ มาตอนอื่นไม่เป็นรึงัยนะ งานศพแท้ๆยังจะให้มีการจัดงานต้อนรับตัวเองอีก

คนอะไรทำตัวใหญ่โตเป็นบ้า

ทุกคนทำงานกันเสร็จเรียบร้อยแขกทั้งหมดก็เข้าประจำที่ ที่โต๊ะตัวเอง

งานศพเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ศพของท่านประธานก็นอนหลับสบายอยู่ที่สุสานของท่าน

ตอนนี้เป็นเวลา สองทุ่มสี่สิบห้า นาที ฉันกับพ่อและพนักงานคนอื่นๆก็กำลังตั้งแถวรอแขกคนพิเศษ ที่พี่เจียฉวนพูดถึง มาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้ว---

(ช้าเป็นบ้า ทำตัวใหญ่โตแถมยังไม่รู้จักเวลาอีก ถ้าเป็นคนรู้จักของฉันนะจะจับไปขังในส้วมที่ไม่ได้ล้างมาเป็นพันๆปีผ่านศึกท้องร่วงมาแล้วอย่างโชกโชนซักสองสามเดือนไม่ให้กินข้าวกินน้ำซักสองอาทิตย์ ก่อนที่จะขังก็จะเทศนาซัก20จบพอ โทษฐานที่ทำให้คนอื่นรอนานแบบนี้---)

“ คุณชุนวู มาแล้วทุกคนพร้อม!!”

พนักงานคนนึงพูดขึ้น ทุกคนก็จัดแถวยืนตรงอย่างที่ได้เตรียมกันมา มาซะทีนะ -*-

รถราคาแพงสุดหรู ถูกขับมาจอดตรงหน้าสะถานที่จัดเลี้ยง

มีคนๆนึงก้าวลงมาจากรถหลังจากที่คนขับได้เปลี่ยนหน้าที่อย่างรวดเร็วไปเป็นพนักงานเปิดประตูรถ ทุกคนมองเป็นตาเดียวกันแม้แต่ฉันเอง

ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งก้าวลงมาจากรถ เขาขยับเน็ทไทของเขาเล็กน้อย แล้วเดินตรงมาทางพนักงานที่จัดแถวรอต้อนรับ

จมูกโด่ง ตาขมแต่ดูเจ้าเล่ห์ ริมฝีปากบางแต่ระเรื่อชมพูเหมือนผู้หญิง

ผิวขาวนวลเนียนขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังกระด้างกว่าตั้งเยอะ(แน่ล่ะเธอเคยดูแลที่ไหนล่ะ วันๆเอาแต่ทำงาน --*) นี่มัน คนจริงเรอะ!!

เขาเป็นผู้ชายจริงรึเปล่านั่น สายตาที่จ้องมองอยู่นั่นทำไมมันถึงน่าค้นหาขนาดนั้น

เป็นคนที่มีเสน่ห์มากจนแทบไม่อยากเชื่อ พนักงานผู้หญิงทุกคนที่มองเขาหน้าแดงกันทั้งนั้นเลย

แล้วเขากำลังจ้องมองอะไรอยู่นะ เหมือนกับกำลังจ้องมองมาทางนี้ ทำไมวันนี้ฉันถึงรู้สึกแปลกๆ

“หน้าเธอแดง”

“หน้าแดง..ใครหน้าแดง” ฉันหันขวับๆมองหาทันที ใครหน้าแดงตรงนี้อ่ะ รู้สึกจะมีผู้หญิงแค่ฉันคนเดียวนี่นา

อ๊ะ..เมื่อกี้ อย่าบอกนะว่าคนนั้นเขาพูดกับฉัน ฉันหันหน้าไปดูอีกครั้งทันที 0.0!!

“หน้าเธอแดง เป็นอะไรรึเปล่า?” เขาพุดพร้อมกับโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน ทุกคนตลึงงันกันไปเลย ส่วนฉันพุดไม่ออก!!

พลั่ก!! ฉันรีบพลั่กเขาออกไปทันที เขาทะหลาไปเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มนิดๆหมือนกับไม่รู้สึกอะไร

อ๊ากกกกกกกกกกก ไม่เคยมีใครมาหายใจรดหน้าฉันเลยนะ แล้วนายเป็นครายยยยบังอาจมาก>0< แถมยังเป็นกลิ่นเปเปอร์มินทร์อีก (แน่ใจว่าเกี่ยว......--*)

“เธอทำอะไรของเธอนะ นี่ท่านประธานคนใหม่นะ เธอกล้าดียังไงไปพลักท่าน”

คนสนิทของท่านประธานพูดขึ้น(ท่านประธานที่กำลังนอนหลับสบายอุราอยู่ที่สุสาน)

-o-!!—ฉันตกใจสุดขีด

O0o!!! พ่อและทุกคนที่เพิ่งรู้เรื่อง

“ประธานคนใหม่”

ฉันพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ จ้องมองไปที่นายชุนวูทันที เขาพยักหน้าเล็กน้อย

“ใช่คุณชุนวูคือประธานคนใหม่ เธอทำผิดมากนะ โชจินเลิกงานนี้แล้วพรุ่งนนี้เธอไปพบฉันที่ห้องด้วย”

คนสนิทท่านประธานตะคอกเสียงดังกับฉัน

ฉันยังคงอึ้งอยู่หันไปมองเขาที่มีชื่อว่าชุนวูทันที หมอนี่นะประธานคนใหม่ ท่าทางเป็นคนขี้หลีมากๆ นี่เหรอประธานคนใหม่?

ฉันจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา ผู้ชายที่แต๊ะหน้าหล่อคนนี้นี่นะ --*

กริ๊ดดดดดดดดดดด!!!!

แล้วเสียงกริ๊ดของพี่เจียฉวนก็ดังขึ้นทำให้ฉันและทุกคนรู้สึกตัว

“พ่อ!!”

2222

ไหน ไม่เห็นมีเลย

นารุ

นารุยังอยู่ปะ

วันนี้คงไม่มีคายอยู่อีกแน่นเลย

นั้นไปเที่ยวบ้านเพื่อนดีกว่า