มิสะ มิสะ ในเรื่องเดทโน้ท ใครมีรูปมั้งอ่า

ต้องขอโทษทุกๆคนที่ทำให้ รอเหมือนกันนะฮ้ะ -*-
คือสอบเพิ่งเสร็จวันศุกร์ แต่ วันเสาร์ อาทิตย์ผมก็ยังไปที่ ร.ร. เพราะ ผมยังส่งงานไม่หมด

ขอโทษ ณ ที่นี้ด้วยครับ

สู้ต่อไป Erika Toda สู้ๆ ^0^

อ่านะ พูดเรื่องนี้ผมกลัวเลยหง่าอิอิวันที่8ไปรับผมสอลและ ว๊าแย่จังกลัวผมสอบออกมาแย่อิอิ ม.ปลายยุ่งยากกิจกรรมเยอะ ทำไรส่งไม่ค่อยทันโดนหักคะแนนส่งช้าอีกเซงๆๆ-0-

สู้ต่อไป Erika Toda สู้ๆ^o^

ต้อง ขอขอบใจลูกพี่ ฟาง มากๆเลยขอรับช่วงที่ผมไม่อยู่ พี่คือ ผู้มีพระคุณอย่างมาก...
ปล.รูปเจ๊ฟาง สวยๆ ทั้งน้านเรย



เฮ้อ...วันนี้วันจันทร์เน้อะ ไหนๆก็ปิดเทอมล้ะ...แต่สำหรับผมการปิดเทอมครั้งนี้ทำให้ทุกใจมากมายเลยครับ



กลุ้มใจมากๆทั้งเรื่อง เรียนที่ไม่เอาไหนที่ผ่านมา...เพราะเล่นเกมส์จนไม่สนงาน(บ่อยๆ)...



ขนาดวันนี้นะครับผมยังโง่ไปนึกเรื่องเกมส์...ขอให้ได้เล่นเกมส์แล้วค่อยโพส ภาพ เอริกะ ก็ได้!!! นี่ผมคิดจะทรยศเธอ หรือ?!!!



ที่ผมกลุ้มใจตัวเองตอนปิดเทอมเพราะว่า ต้องไปรับเกรดและไม่อยากรับในเวลาเดียวกกันเพราะเทอมนี้ผม...จริงๆ

เฮ้อ...ไม่เอาๆเปลี่ยนเรื่องๆ



แต่ผมก็มีคติใหม่ล้ะว่า...เรื่องที่เราทำไปในอดีตถ้ายังไม่ล้ะมัน แล้วต่อไปข้างหน้าเราจะทำอะไรสำเร็จได้ล่ะ...



ดั่งที่เค้าว่ามันจริงๆแหละความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น ผมทำการบ้านบางครั้งมันก็จริงๆเรยอะ บางทีคิดว่าทำไม่ได้แล้วพอมาลองทำมันก็สำเร็จแหละครับ....



ความรู้สึกที่ผมมีต่อเพื่อนๆของผมบางครั้งผมก็อิจฉา บางครั้งก็ไม่ บางครั้งก็ ปลงไปเอง(ปลง ก็แปลว่า ปล่อยความรุ้สึกนั้นให้ลอยไปเฉยๆสบายๆไม่สนใจอะไร)...



แต่เราอย่าปล่อยความรุ้สึกนั้นมาครอบงำเรานะครับเพราะว่า ถ้าเราคิดถึงเค้าบ้าง เค้าก็อยากให้ของเค้าดีของเค้าเด่น ก็เหมือนเรานี่ล่ะ...
ในทางธรรมเรียกกันว่า กิเลสตันหา ครับ...

เฮ้อ เซงตัวเอง โพสแล้วกระทู้เสียต้องโพสใหม่หมดเยย

แต่เอาน่ะ เพื่อ เอริกะ



พอหลังผมทำงานเสร็จในโรงเรียน ผมก็ขึ้นรถโดยสารเพื่อจะกลับบ้าน ผมมองเหม่อ ขึ้นไปบนท้องฟ้า...



สีของท้องฟ้าก็แจ่มในเวลากลางคืนแสงไฟนวลๆสีแดง ส้ม เขียว เหลือง จากหางตาของผม คงเป็นไฟจากรถบ้าง ไฟจารจรบ้าง และไฟของสถานที่ต่างๆ ...



ภาพท้องฟ้าในเมืองนี้ถึงมีสวยงามมีแสงสีนวลๆตามใต้ท้องฟ้าที่ผมมอง แต่บางทีแสงสีพวกนั้นอาจก่อให้เกิดอันตรายได้ในทางเดียวกัน ซึ่งอาจไม่ได้รับแค่ความสุขอย่างเดียว...พูดไปแล้วก็เหมือนกับดาบสองคม...



พอรถโดยสารเดินทามาพร้อมกับผมเรยออกนอกเมืองใหย่ออกมาถึงชนบทที่ใกล้จะถึงบ้านของผมแล้ว...

ผมก็มองท้องฟ้าอย่างเดิม ท้องฟ้านั้นมืดครึ้มมากและหางตาของผมก็มองเห็นท้องทุ่งหญ้า ทุ่งนา ป่าไม้ บ้านเรือน บางบ้านก็ดับไฟหมดแล้ว บางบ้านก็เห็นมีไฟอยู่ระริบๆ ...



ลมหนาวก็พัดมา..วูบ..วูบ.. แต่ถึงแม้จะมีลมหนาวนั้นแต่ผมกลับรู้สึกอบอุ่นเพราะผมมองเห็นถึงชีวิตที่ไม่มีอะไรมาก...สบายๆ...กิลเสตันหาไม่มีมากเหมือนในเมือง...



ถึงภาพนั้นคือท้องฟ้าที่มืดครึ้มแต่ภาพนั้นกลับไม่มีแสงสีที่ทำให้เราลุ่มหลง หลอกลวง อันตราย แต่กลับกลับกันเป็นภาพที่มีค่า ยิ่งกว่า ภาพแรกเสียอีก...



วันนี้สนุกมากๆครับขอขอบคุณทุกๆคนมากครับ..


ผมคาดว่าภาพจะซ้ำบ้างนะครับ หรือ ไม่ซ้ำนะ

ผมไม่แน่ใจเรยอ่ะ ไม่ได้มาเยี่ยมบอร์ดนี้นานมากเหมือนกัน

ภาพบางภาพเอามาจากบอร์ดนี้หรือปล่าวก็ไม่รุ้อ่ะ สับสนหมดแล้วนะครับ แต่ผมดูแล้วตั้งแต่หน้า 31-37ไม่มีคนโพสเรยนะครับ

Nk เจ๊ฟาง ถ้าซ้ำก็บอกกันทีนะครับจะได้รีบหาภาพใหม่ๆมาลงให้ทันครับ

ไม่รุ้จริงๆ

สู้ต่อไป Erika Toda สู้ ๆ ^0^

เพื่อ Erika Toda
.
.
.
คือว่า...เราชื่อฟ่างเน้อ ม่ายช่ายฟาง
แต่มันก้ออ่านกันผิดได้ ไม่เปนไรๆ

ต้อง ขอขอบใจลูกพี่ ฟาง มากๆเลยขอรับช่วงที่ผมไม่อยู่ พี่คือ ผู้มีพระคุณอย่างมาก...
ปล.รูปเจ๊ฟาง สวยๆ ทั้งน้านเรย
.
.
.
อ่านะ ไม่เปนไรจ้า เด๋วจะมาช่วยแปะเรื่อยๆละกัน

งั้นหนุ่มๆบ้านนี้ก้อช่วยแนะนำตัวด้วยละกันน้า จะได้เรียกถูกอ่ะ เราฟ่าง อายุ 17 จ้า

แปะๆ