*_* คลับคนรัก Hanhyejin [ฮันเฮจินหรือโซซอโน] *_*

28 กรกฎาคม- 1 สิงหาคม 2551

จองซิมรอกึมซุนกลับบ้านจนหัวเสีย เมื่อเห็นกึมซุนกลับมาถึง จองซิมก็บอกให้กึมซุนหยุดงานที่สถานเสริมความงามชั่วคราว กึมซุนเสียใจมากเมื่อเห็นย่านอนป่วยอยู่บนเตียง และสิ่งที่ทำให้กึมซุนรู้สึกแย่คือการตั้งข้อรังเกียจของจองซิม กึมซุนสุดที่จะทนต่อไปได้จึงถามจองซิมด้วยน้ำตานองหน้าว่าเคยเห็นเธอเป็นสะใภ้บ้างหรือไม่ เพื่อตอบแทนบุญคุณที่หมอชางช่วยตามหา ลูกชาย กึมซุนจึงขอที่อยู่หมอชางจากโนโซชาง เมื่อกึมซุนได้หมายเลขโทรศัพท์ของหมอชางมาแล้ว เธอก็รีบโทรศัพท์ไปหาหมอชางทันที หมอชางซึ่งรับผิดชอบดูแลรักษาอาการป่วยให้ยองอุ๊กรับโทรศัพท์จากกึมซุนแล้วก็รีบออกจากโรงพยาบาลไป กึมซุนได้พบกับแจฮีโดย บังเอิญ กึมซุนได้รับหนังสือยกเว้นค่าใช้จ่ายในการตรวจร่างกายจากหมอชาง เมื่อกึมซุนได้รับหนังสือยกเว้น ค่าใช้จ่ายมาแล้วก็รีบ ไปที่บ้านป้าเพื่อมอบให้ย่า ป้าสงสัยว่ากึมซุนจะเป็นพวกกระดังงาลนไฟที่ใช้ความเป็น ม่ายสาวแสวงหาประโยชน์เมื่อแจฮีกำลังจะออกจาก โรงพยาบาลก็ได้พบกับกึมซุนแจฮีก็อาสาไปส่งกึมซุน แจฮีถามกึมซุนว่ามาที่โรงพยาบาลด้วยสาเหตุใด กึมซุนตอบแจฮีแต่เพียงว่ามาหาหมอ เมื่อถึงสถานีรถไฟฟ้า แจฮีก็มองกึมซุนเดินจากไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ยองอุ๊กเห็นว่าถึงเวลาแล้วที่จะเปิดเผยความจริงให้อุนจินและอุนจูรู้ ความจริงที่ว่านั้นก็คือทั้งสองไม่ใช่พี่น้องกัน เวลา นี้เองอุนจินถึงเข้าใจแล้วว่าเหตุใดอุนจูจึงมีท่าทีเย็นชาต่อแม่ เธอต้องทำใจยอมรับความจริง อุนจูจากไปด้วยอารมณ์ไม่ดี เมื่อหมอ ชางกลับถึงบ้านก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ไม่สู้ดีนัก ดังนั้นจึงสอบถามเรื่องราวจากยองอุ๊ก กึมซุนทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อให้ผ่านการสอบสระผม เธอขอร้องแทวานช่วยเป็นแบบให้เธอ โดยยินดีมอบค่าแรงบางส่วนของเธอเป็นค่าตอบแทน แทวานตามกึมซุนไปที่สถานเสริมสวย กึมซุนสระผมให้แทวาน แทวานสัมผัสได้ถึงความสบายอย่างบอกไม่ถูก แจฮีมาที่สถานเสริมความงามเพื่อพบกับ โอเมจา แจฮีเกิดความหึงหวงขึ้นมาเมื่อเห็นแทวานและกึมซุนสระผมกันไปหยอกล้อกันไปอย่างมีความสุข
กึมซุนพาย่าไปหาหมอจนได้พบกับหมอชางเข้าโดยบังเอิญ หมอชางไม่เก็บค่าใช้จ่ายสำหรับการตรวจร่างกาย กึมซุนและย่าตามหมอชางเข้าไปที่ห้องตรวจ หลังจากตรวจร่างกายแล้ว ผลปรากฏว่าเลือดของกึมซุนและยองอุ๊กเป็นกรุ๊ปเดียวกัน เมื่อรู้เช่นนั้นหมอชางยิ่งดูแลกึมซุนเป็นอย่างดี หมอชางกำชับพยาบาลให้เก็บเลือดของกึมซุนไว้ให้ดี หลังจากที่อุนจินรู้ว่าเธอและอุนจูไม่ใช่พี่น้องกันแล้ว อุนจินก็เตือนอุนจูว่าต่อไปนี้อย่าได้เสียมารยาทต่อยองอุ๊กเป็นอันขาด อุนจูเสียใจและเจ็บแค้นที่ถูกอบรมสั่งสอนตั้งแต่เช้า ยองอุ๊กได้แต่มองอุนจูด้วยความรันทด

วันสอบสระผม กึมซุนตื่นเต้นมากเมื่อพบว่าคนที่เป็นแบบให้เธอคือโอเมจา กึมซุนสระผมให้โอเมจาด้วยความตั้งใจและระมัดระวัง แต่โอเมจากลับขมวดคิ้วเป็นระยะ เพื่อนร่วมงานดีใจมากที่เห็นโอเมจามีปฏิกิริยาเช่นนั้น เมื่อสระผมเสร็จต่อไปก็เป็นขั้นตอนการนวด กึมซุนรอฟังผลการสอบด้วยความกระวนกระวาย กึมซุนซื้ออาหารมากมายกลับบ้านด้วยความดีใจ เพื่อฉลองกับทุกคนที่เธอสอบผ่าน แทวานกลัดกลุ้มใจด้วยเรื่องของซูลัน เนื่องจากวิตกกังวลมากเกินไปทำให้ลำไส้อักเสบกำเริบขึ้นมาจนต้องถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล เมื่อโนโซชางและจองซิมกลับถึงบ้านเห็นอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ ทั้งสองก็พากันอบรมกึมซุน ทำให้กึมซุนไม่มีอารมณ์ฉลองความสำเร็จของเธอ ดังนั้นจึงนำอาหารทั้งหมดไปที่บ้านย่า แทวานรีบร้อนออกไปหาซูลันด้วยเห็นแทวานนอนอยู่ในห้องพักคนไข้ในสภาพที่ น่าเวทนา แทวานพบกึมซุนที่หน้าโรงพยาบาลโดยบังเอิญ ดังนั้นจึงชวนเธอไปด้วยกันซูลันทำอะไรไม่ถูกเมื่อพบเห็นแทวานและกึมซุนมาหาเธอ โดยไม่ได้บอกกล่าว แทวานและกึมซุนเห็นสภาพความเป็นอยู่ของซูลันแตกต่างจากที่แทวานบอกอย่างสิ้นเชิง กึมซุนโกรธมากจึงบอก เรื่องที่ แทวานพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลให้ซูลันรู้ ซูลันไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี หมอชางไม่สบายใจที่ตบหน้าอุนจูไปฉาดหนึ่ง ด้วยความรู้สึกผิดจึงทำให้หมอชางนอนไม่หลับเลยทีเดียว โอเมจารู้ความจริงว่าอุนจูไม่ใช่ลูกในไส้ของยองอุ๊ก เธอรู้สึกว่าถูกโกหกมาโดยตลอด ด้วยเหตุนี้จึงตำหนิแจฮีเป็นการใหญ่ ด้วยบารมีของหมอชาง ทำให้ป้าได้ทำงานที่ร้านอาหารของโรงพยาบาล นับเป็นครั้งแรกที่ทุกคนฉลองกันอย่าง มีความสุข ขณะที่กึมซุนแบกเฮชองกลับบ้าน เธอพบว่าพวกมาเฟียกำลังมุ่งตรงไปที่บ้านป้า กึมซุนรู้ทันทีว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นอย่างแน่นอน พวกมาเฟียข่มขู่และแสดงอำนาจบาตรใหญ่ ทำให้ป้าและทุกคนในครอบครัวถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว เพื่อหาเงินไปคืนมาเฟียให้ได้ภายในหนึ่งอาทิตย์ กึมซุนจึงตัดสินใจเบิกเงินค่าจ้างล่วงหน้าจากอุนจู แต่กลับต้องถูกปฏิเสธ กึมซุนไปหาโอเมจาที่บ้านเพื่อเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้โอเมจาฟัง จากนั้นกึมซุนก็ขอเบิกค่าจ้างล่วงหน้าจากโอเมจา โอเมจาปฏิเสธให้ความช่วยเหลือโดยยกกฏของสถานเสริมความงามมาเป็นข้ออ้าง แต่เมื่อเห็นความจริงใจของกึมซุน โอเมจาจึงตัดสินใจให้ความช่วยเหลือเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น แจฮีซึ่งออกมาส่งกึมซุนกลับบ้านได้ ถามถึงผู้ชายที่เข้าไปใช้บริการที่สถานเสริมความงามเป็นใคร กึมซุนไม่อยากอธิบายความจริงจึงเลี่ยงไม่ตอบคำถาม แจฮียื่นข้อเสนอว่า ถ้าหากกึมซุน บอกความจริงให้รู้ก็ยินดีจะมอบเงินค่าจ้างล่วงหน้าอีกครึ่งหนึ่งให้เธอ หลังจากที่แทวานออกจาก โรงพยาบาลแล้ว ซูลันก็มาเยียม ซูลันถามแทวานว่าจะรักษาความรัก ต่อไปโดยไม่คำนึงถึงการแต่งงานได้หรือไม่ อีกด้านหนึ่งนั้น อุนจูหลบหน้าผู้คน สร้างความกลัดกลุ้มใจให้ยองอุ๊กยิ่งนัก

วันกำหนดชำระหนี้ใกล้เข้ามาทุกที แต่กึมซุนก็ยังไม่สามารถรวบรวมเงินได้ครบตามจำนวน กึมซุนไม่มีทางเลือกจึงต้องทิ้งศักดิ์ศรีเปิดเผยความจริงให้แจฮีรู้ว่าชายที่แจฮีเห็นคือแทวานลูกพี่ลูกน้องของเธอ แจฮีดีใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น แจฮีมอบเงินกึมซุนตามที่ให้คำมั่นสัญญาเอาไว้ เมื่อกึมซุนรับเงินมาแล้วก็โล่งอก เนื่องจากกึมซุนเหน็ดเหนื่อยกับการหาเงิน เมื่อเธอพาเฮชองถึงบ้านก็หลับเป็นตายเลยทีเดียว ขณะที่กึมซุนหลับอยู่นั่นเอง เฮชองเล่นจนบ้านช่องเลอะเทอะไปหมด แทวานถามซูลันว่าเหตุใดต้องแต่งงาน เหตุใดหย่าร้างกัน

ยองอุ๊กไม่สบายใจที่เห็นอุนจูผิดใจกับหมอชาง ผู้เป็นพ่อ อีกด้านหนึ่งนั้น กึมซุนล้มป่วยลง แต่ก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากจองซิม ทำให้กึมซุนหายป่วยเร็วกว่าปกติ กึมซุนและทุกคนในบ้านร่วมรับประทานอาหารด้วยกันอย่างมีความสุข ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของกึมซุนก็ดังขึ้นมา แจฮีโทรศัพท์มาหากึมซุนแต่เช้า ทำให้กึมซุนถึงกับพูดไม่ออก กึมซุนนำเงินที่เธอยืมจากแทวานไปคืนแจฮี แจฮีดีใจมากที่กึมซุนมาหา แต่เมื่อที่มาของเงินแล้วก็รู้สึกผิดหวัง

4-8 สิงหาคม 2551

หมอชางนัดกึมซุนมาพบที่โรงพยาบาลเพื่อบอกผลการตรวจร่างกายย่าให้เธอรู้ กึมซุนดีใจมากเมื่อรู้ว่าผลการตรวจร่างกายไม่มีอะไรผิดปกติ ทันใดนั้นเอง ยองอุ๊กมาหาหมอชางที่โรงพยาบาลและได้พบกึมซุนโดยบังเอิญ หมอชางตกประหม่าเมื่อเห็นยองอุ๊กและกึมซุนเผชิญหน้ากัน กึมซุนเก็บเฝือกขาของจองซิมเอาไว้เป็นที่ระลึก กึมซุนซื้อรองเท้ากีฬาให้จองซิม แต่จองซิมกลับไม่ชอบรองเท้ากีฬาที่กึมซุนซื้อให้ แต่เมื่อเห็นความจริงใจของโนโซชางและกึมซุน เมื่อเธอสวมใส่รองเท้ากีฬาแล้วก็พูดออกมาว่าชอบมาก อีกด้านหนึ่งนั้น อุนจูพูดถึงเรื่องการแต่งงานกับแจฮี แต่เมื่อได้ยินว่าแจฮีไม่เคยคิดถึงเรื่องแต่งงานเลยก็ทำให้เธอรู้สึกวิตกกังวลขึ้นมา
แทวานบอกทุกคนในครอบครัวว่าจะแต่งงานกับซูลัน เรื่องนี้สร้างความดีใจให้ทุกคนเป็นอันมาก แต่แทวานก็ไม่สามารถเปิดเผยเรื่องที่ซูลันเคยแต่งงานและหย่าร้างมาแล้วให้ทุกคนรู้ได้ ยองอุ๊กเห็นอุนจูเศร้าโศกเสียใจมากจึงปลอบใจอุนจูให้คลายความเศร้าโดยยินดีช่วยเหลืออุนจูให้ได้แต่งงานกับแจฮี อุนจูบอกยองอุ๊กว่าเธอรักแจฮีมาก จากนั้นอุนจูก็กล่าวขอโทษที่เคยล่วงเกินยองอุ๊ก แจฮีดักรอกึมซุน เมื่อเห็นกึมซุนเลิกงานแล้ว แจฮีก็อาสาไปส่งบ้าน
แทวานไม่สบอารมณ์สักเท่าใดนักเมื่อเห็นแจฮีมาส่งกึมซุนถึงบ้าน เมื่อได้ยินกึมซุนแนะนำว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอด้วยแล้วก็ยิ่งโกรธ ถึงกับตาเขียวใส่กึมซุนเลยทีเดียว กึมซุนรู้สึกผิดต่อแทวาน จองซิมยุ่งวุ่นวายกับการตระเตรียมการต้อนรับซูลัน เมื่อ อุนจูรู้ว่าแจฮีไม่เคยมีความคิดที่จะแต่งงานกับเธอเลย อุนจูก็ตัดสินใจรอคอยจนกว่าแจฮีจะเปลี่ยนใจ อีกด้านหนึ่งนั้น กึมอาบอกป้าว่าเมื่อจบมัธยมปลายแล้วจะหางานทำ ป้าโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น ไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับกึมอา
แทวานดีใจมากเมื่อเห็นซูลันมาถึงสถานที่นัดหมายก่อนเวลา ขณะที่รับประทานอาหารนั่นเอง จองซิมถามซูลันละเอียดยิบ ซูลันอดทนอดกลั้นโดยตอบทุกคำถามอย่างตรงไปตรงมาสร้างความพอใจให้จองซิมเป็นอันมาก กึมซุนพาย่าไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลอีกครั้ง นึกไม่ถึงว่าย่าได้พบกับยองอุ๊กที่มารับการรักษาที่โรงพยาบาลเข้าโดยบังเอิญ หลังจากอาหารค่ำแล้วกึมซุนก็กล่อมลูกนอน เมื่อกึมซุนเห็นลูกหลับแล้ว เธอก็ไปฝึกซ้อมเสริมสวยที่สถาบันเสริมความงาม แจฮีคิดถึงกึมซุนมากจึงดักรอเธออยู่ที่หน้าสถานเสริมความงาม แจฮีเห็นกึมซุนยืนมองกล้องถ่ายรูปด้วยความอยากได้
แทวานตัดสินใจเปิดเผยความจริงให้ทุกคนในครอบครัวรู้ว่าซูลันเคยมีครอบครัวมาก่อน แต่เมื่อแทวานเข้าบ้านก็ได้ยินโนโซชางและจองซิมชื่นชมซูลันไม่ขาดปาก ทำให้แทวานต้องเปลี่ยนใจเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน อีกด้านหนึ่งนั้น เนื่องจากยองอุ๊กได้พบกับย่า ทำให้เธอได้รับความสะเทือนใจจนเป็นลมหมดสติไป เมื่อยองอุ๊กหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตขึ้นมาก็น้ำตานองหน้า ย่าซึ่งได้พบกับยองอุ๊กซึ่งทิ้งกึมซุนซึ่งเป็นลูกสาวไปนั้นถึงกับทำให้ย่านอนไม่หลับเลยทีเดียว โอเมจามอบเสื้อตัวหนึ่งให้แจฮี เธอคิดอยู่นานว่าจะบอกแจฮีดีหรือไม่ว่าเป็นของขวัญที่อุนจูซื้อให้ แจฮีลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดแจฮีก็โทรศัพท์ถึงอุนจู เพื่อนัดเธอออกมาพบ
อุนจูแทบเป็นลมเมื่อรู้ว่าหญิงสาวที่แจฮีหลงรักเป็นใคร เธอไม่อยากเชื่อว่าเป็นเช่นนั้นไปได้ แจฮีบอกอุนจูว่าไม่รู้ความรู้สึกเช่นนี้เกิดขึ้นเมื่อใด ในแต่ละวันอยากจะเห็นหน้า อยากอยู่ใกล้ชิด เพื่อนร่วมงานตกใจมากเมื่อพบว่ากึมซุนมีลูกแล้ว หลังจากที่ยองอุ๊กได้พบกับย่าที่โรงพยาบาลแล้ว เธอก็กลายเป็นโรคผวาขึ้นมา หมอชางถามยองอุ๊กว่าเกิดอะไรขึ้น ยองอุ๊กไม่กล้าเปิดเผยความจริงให้หมอชางรู้ แจฮีซื้อกล้องถ่ายรูปไว้เพื่อมอบให้กึมซุน แจฮียืนคอยกึมซุนด้วยความตื่นเต้น
จองซิมไม่ชอบทรงผมที่กึมซุนออกแบบให้ เธอรู้สึกว่าไม่สวย เมื่อเห็นแทวานเข้าบ้าน เธอก็รีบถามแทวานถึงทรงผมของเธอ เนื่องจากแทวานกลัดกลุ้มใจด้วยเรื่องที่จะเปิดเผยความจริงให้ทุกคนในบ้านรู้ว่าซูลันเคยแต่งงานมีครอบครัวมาก่อนและมีลูกติดอีกคนหนึ่ง ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้แทวานไม่ได้สนใจกับทรงผมของจองซิมเลยแม้แต่น้อย ยองอุ๊กร้องไห้ระบายความอัดอั้นตันใจให้หมอชาง ฟังว่าเธอรู้สึกผิดที่ทอดทิ้งลูกไว้ที่สถานสงเคราะห์ ความผิดครั้งนี้ทำให้เธอไม่สามารถให้อภัยตัวเองตลอดชีวิต เมื่อหมอชาง พูดถึงเรื่องตามหาลูก ยองอุ๊กกลับคัดค้าน ในเวลานี้ตามหาลูกพบก็เท่ากับว่าหวังแต่เพียงไตของลูกที่นำมาเปลี่ยนให้เธอเท่านั้น เธอทำเช่นนั้นไม่ได้ อีกด้านหนึ่งนั้น จองซิมตระเตรียมอาหารค่ำเพื่อรับรองซูลัน

กึมซุนรู้สึกเสียใจเมื่อเห็นจองซิมให้การต้อนรับและดูแลซูลันเป็นอย่างดี หลังจากที่รับประทานอาหารแล้ว กึมซุนติงจองซิมว่าเธอเป็นลูกสะใภ้ที่ใช้ไม่ได้ในสายตาของจองซิม ฐานะเธอต่ำต้อยไม่มีสิทธิมีเสียงใดในบ้าน จองซิมได้ยินเช่นนั้นถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว แทวานรู้สึกสงสารกึมซุน เพื่อนร่วมงานรู้ว่ากึมซุนมีลูกแล้ว เธอก็ใช้เรื่องนี้เป็นไพ่ใบสำคัญเล่นงานกึมซุน กึมซุนทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ป้าซึ่งทำงานอยู่ที่ห้องอาหารของโรงพยาบาลตกตะลึงเมื่อเห็นหมอชางและยองอุ๊กเดินไปด้วยกัน
ห้องโถงของโรงพยาบาล ป้าเห็นหมอชางพยุงยองอุ๊กกลับบ้าน เมื่อรู้ความจริงว่าทั้งสองเป็นสามีภรรยากัน ป้าก็ได้รับความสะเทือนใจมากจนนอนไม่หลับเลยทีเดียว เมื่อป้าลำดับเหตุการณ์แล้วถึงเข้าใจว่าเหตุใดหมอชางถึงดีต่อกึมซุน แทวานซึ่ง กลัดกลุ้มใจด้วยเรื่องของซูลัน ในที่สุดแทวานก็ตัดสินใจปกปิดความจริงเอาไว้ อุนจูไปหาแจฮีเพื่อถามให้รู้ว่าผู้หญิงที่แจฮีหลงรักเป็นใคร แจฮีกลับไม่ยอมปริปากพูด แต่ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มเมื่อนึกถึงกึมซุนขึ้นมา


แจฮีไปที่สถานเสริมความงามด้วยความหวังที่มีต่อกึมซุน แจฮีดีใจมากที่ได้พบกับกึมซุน เนื่องจากแจฮีไม่อยากทานอาหารตามลำพัง ดังนั้นจึงยกมาเป็นข้ออ้างชวนกึมซุนทานอาหารค่ำด้วยกัน เมื่อแจฮีรู้ว่ากึมซุนจะต้องเก็บกวาดทำความสะอาดสถานเสริมความงามเสียก่อนถึงจะเลิกงานได้ ไจซึจึงให้ความช่วยเหลือกึมซุน เพื่อที่งานของกึมซุนจะได้เสร็จเร็วขึ้น นับตั้งแต่ป้าเห็นหมอชางและยองอุ๊กที่โรงพยาบาลแล้ว ป้าก็คิดมาก แต่ก็ไม่กล้าเปิดเผยเรื่องนี้ให้ย่ารู้ โดยเธอต้องกลัดกลุ้มใจเพียงลำพัง เมื่อ แทวานพบกับซูลัน แทวานก็โกหกซูลันว่าได้เปิดเผยเรื่องที่ซูลันเคยมีครอบครัวให้พ่อแม่รู้แล้ว พ่อแม่ไม่ได้ขัดข้องแต่อย่างใด อย่างไรก็ตาม แทวานก็กำชับซูลันให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับไว้ก่อน

11-15 สิงหาคม 2551

อุนจูไปที่บ้านแจฮีในสภาพที่มึนเมาด้วยเสียใจที่แจฮีไม่เหลียวแลเธอ อุนจูร่ำไห้ระบายความอัดอั้นตันใจให้โอเมจาฟัง จากนั้นก็เป็นลมหมดสติไป กึมอายืนกรานว่าจะทำงานโดยไม่เรียนต่อ แม้ว่าป้าจะโกรธ แต่ก็สามารถเปลี่ยนความตั้งใจของกึมอา

แจฮีส่งอุนจูซึ่งเป็นลมหมดสติไปกลับบ้าน เมื่อแจฮีกลับถึงบ้าน แจฮีก็ถูกโอเมจาตำหนิว่าเหยียบเรือสองแคม คำพูดของ โอเมจาทำให้แจฮีได้คิด เพื่อนร่วมงานสั่งให้กึมซุนไปซื้อกาแฟให้เธอ ทันใดนั้นก็มีโทรศัพท์มือถือของกึมซุนก็ดังขึ้นมา จองซิมบอก กึมซุนว่าเฮชองเป็นไข้ ให้รีบกลับบ้านด่วน
แจฮีดักรออยู่ที่ละแวกบ้านกึมซุน เมื่อเห็นกึมซุนปรากฏตัวออกมาก็ดีใจมาก กึมซุนรู้ว่าแจฮีไม่ได้มีธุระอะไรกับเธอ ดังนั้นจึงถามแจฮีอย่างตรงไปตรงมาว่าชอบเธอใช่หรือไม่ อีกด้านหนึ่งนั้น ป้าซึ่งทำงานที่โรงพยาบาลเดียวกับหมอชางนั้นเกิดความรู้สึก ไม่สบายใจขึ้นมา เธอคิดว่าจะทำงานที่โรงพยาบาลต่อไปดีหรือไม่ ซูลันพาพ่อแม่ไปที่บ้านแทวาน ทั้งสองครอบครัวเข้ากันได้เป็นอย่างดี

เนื่องจากแทวานไม่ได้เปิดเผยความจริงเกี่ยวกับซูลันให้พ่อแม่รู้ เมื่อจะต้องแต่งงานจึงเกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา หนึ่งวันก่อนพิธีแต่งงาน โนโซชางและจองซิมผู้เป็นพ่อแม่ซึ่งไม่รู้ความจริงแต่อย่างใดนั้นมองแทวานลูกชายด้วยความปลาบปลื้มใจ แทวานบอกกึมซุนว่าแม้ว่าเขาแต่งงานแล้วก็ตามก็อย่าได้ไปจากตน ต้องการความช่วยเหลืออะไรก็ขอให้บอกกึมซุนตื้นตันใจถึงกับน้ำตานองหน้า วันแต่งงาน พิธีแต่งงานดำเนินไป ทำให้กึมซุนหวนนึกถึงงานแต่งงานของเธอเมื่อสามปีก่อนขึ้นมา ย่าเกรงว่ากึมซุนซึ่งต้องอาศัยร่วมชายคาเดียวกับคู่บ่าวสาวที่เพิ่งแต่งงานนั้นจะได้รับความลำบาก

กึมซุนโทรศัพท์มาหาแจฮีในขณะที่แจฮีไม่อยู่ เธอจึงฝากข้อความไว้ให้แจฮี แจฮีดีใจมากที่กึมซุนโทรศัพท์มา ที่เป็นเช่นนี้เพราะเป็นโทรศัพท์แรกของกึมซุนที่โทรศัพท์มาหา แจฮีรีบโทรศัพท์กลับไปหากึมซุนทันที เพื่อนร่วมงานพยายามจับผิดสร้างความอึดอัดใจให้กึมซุน เฮชองได้รับบาดเจ็บขณะเล่นตามลำพังในห้องครัว จองซิมอุ้มเฮชองไปโรงพยาบาล กึมซุนซึ่งกำลังดื่มเหล้ากับเพื่อนร่วมงานนั้น เมื่อกึมซุนได้รับโทรศัพท์จากจองซิมแล้วก็รีบรุดไปที่โรงพยาบาลทันที กึมซุนตำหนิจองซิมที่ดูแลหลานไม่ดี แทวานและซูลันซึ่งเพิ่งแต่งงานกันนั้นได้พากันไปฮันนีมูนด้วยกันอย่างมีความสุข

กึมซุนรู้สึกว่าไม่ควรตำหนิจองซิมด้วยเรื่องที่เฮชองได้รับบาดเจ็บ เมื่อคิดได้เช่นนั้นจึงเข้าไปขอขมาจองซิม แต่จองซิมซึ่งกำลังน้อยใจอยู่นั้นกลับไม่ให้อภัยกึมซุน ย่าเป็นห่วงกึมซุนซึ่งต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกับคู่บ่าวสาวซึ่งเพิ่งแต่งงาน ดังนั้นจึงเสนอให้กึมซุนย้ายมาอยู่ที่บ้านป้าชั่วคราว ป้ากลับแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน จองซิมรู้สึกผิดจึงระบายอารมณ์ใส่โนโซชางแต่เช้า จากนั้นก็แต่งตัวติดตามโนโซชางไปที่ทำงาน
เมื่อได้พบแจฮี อุนจูแสร้งทำเป็นคิดได้ถึงความสัมพันธ์ของเธอกับแจฮี อุนจูถามแจฮีถึงความสัมพันธ์ของแจฮีกับคนรักพัฒนาไปเพียงใดแล้ว เมื่อนึกถึงกึมซุน แจฮีก็แอบอมยิ้ม อุนจูรู้สึกว่ายิ่งแจฮีมีความสุขมากเพียงใด เธอยิ่งเสียใจมากเท่านั้น แจฮีและอุนจูพากันไปที่สถานเสริมความงาม อุนจูหาเรื่องกึมซุน แจฮีไม่พอใจที่เกิดเรื่องทะเลาะวิวาทกันขึ้นมา จองซิมรู้สึกแปลกใจเมื่อรู้ความจริงว่าโนโซชางจะต้องออกจากงานก่อนกำหนด จองซิมอาละวาดพาลใส่แทวานถึงกับไล่แทวานออกจากบ้านไปโดยที่แทวานไม่รู้ต้นสายปลายเหตุแต่อย่างใด
จองซิมระบายอารมณ์ใส่กึมซุนแต่เช้าตรู่ โนโซชางตำหนิจองซิมทำเกินไปแล้ว จองซิมนำเรื่องที่โนโซชางต้องออกจากงานก่อนกำหนดขึ้นมากล่าว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้กึมซุนไปทำงานสาย โอเมจาตำหนิกึมซุนว่าเพิ่งเข้ามาทำงานก็มาทำงานสายแล้ว จากนั้นก็คาดโทษกึมซุนต่อไปอย่ามาทำงานสายเป็นอันขาด อีกด้านหนึ่งนั้น ยองอุ๊กซึ่งมารับการรักษาที่โรงพยาบาล เมื่อเสร็จธุระก็ออกไปทานอาหาร นึกไม่ถึงว่าได้พบกับแจฮีและโอเมจาซึ่งพากันมารับประทานอาหารโดยบังเอิญ ยองอุ๊กเห็นเช่นนั้นจึงชักชวนคนทั้งสองร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน
เนื่องจากโนโซชางปกปิดเรื่องที่ออกจากงานก่อนกำหนดไม่ให้จองซิมรู้ ทำให้จองซิมมีท่าทีเย็นชาต่อโนโซชาง จองซิมกำชับทุกคนอย่าได้เปิดเผยเรื่องนี้ให้แทวานและซูลันคู่บ่าวสาวซึ่งเพิ่งแต่งงานกันรู้เป็นอันขาด แทวานและเซิ่งหวานกลับจากฮันนี่มูนอย่างมีความสุข แทวานบอกทุกคนว่าต่อไปนี้ซูลันจะเป็นคนรับภาระค่าใช้จ่ายภายในบ้าน แจฮีปรารถนาอยากให้กึมซุนโทรศัพท์ มาหา ด้วยเหตุนี้สายตาจึงจับจ้องอยู่ที่โทรศัพท์มือถือ อีกด้านหนึ่งนั้น ยองอุ๊กไปหาแจฮีด้วยต้องการรู้ที่อยู่ของย่า
โนโซชางและจองซิมซึ่งทำสงครามเย็นกันอยู่นั้น ในที่สุดทั้งสองก็มีปากเสียงทะเลาะกันขึ้นมา จองซิมประนามโนโซชาง ที่ไม่เอาถ่าน เธอโกรธมากถึงกับไล่เตะโนโซชางอออกจากบ้าน แทวานต่อว่าแม่ว่าทำเกินไป จากนั้นแทวานก็ออกจากบ้านไปด้วยความไม่พอใจ กึมซุนคิดหาหนทางทำให้จองซิมสงบเยือกเย็น แต่กลับไม่ได้ผล

18-22 สิงหาคม 2551

ยองอุ๊กพบที่อยู่ของย่า เธอแอบดูย่าและหลานออกมาเดินเล่นด้วยกัน ยองอุ๊กเกิดความลังเลใจขึ้นมาไม่รู้ว่าจะพบหน้ากึมซุนดีหรือไม่ จองซิมต้องการง้อขอคืนดีกับโนโซชาง ดังนั้นจึงตัดสินใจทำอาหารจานโปรดไปให้โนโซชางที่ห้องสมุด เมื่อจองซิม เห็นโนโซชางอ่านหนังสืออยู่กับเด็กๆ ทำให้จองซิมเกิดความเจ็บปวดและละอายใจขึ้นมา กึมซุนซึ่งทำงานอยู่ที่สถานเสริมความงามนั้น เธอตกใจมากเมื่อเห็นย่าและเฮชองโบกมือให้เธอทางหน้าต่างของสถานเสริมความงาม เฮชองวิ่งเข้ามาหากึมซุน กึมซุนไม่รู้จะทำอย่างไรดี
เนื่องจากเฮชองหายไปโดยไม่มีใครรู้ กึมซุนจึงหนีงานออกไปโดยไม่บอกให้ใครรู้ อุนจูโกรธมากเมื่อรู้ความจริงว่ากึมซุนมีลูกแล้ว เนื่องจากทำผิดกฏของสถานเสริมความงามโดยจงใจปกปิดความจริงและมักจะหนีงานออกไปโดยไม่บอกให้ใครรู้ ความผิดทั้งสองกระทงนี้จึงเป็นความผิดที่ไม่สามารถให้อภัยได้ กึมซุนไม่สามารถทำใจยอมรับความจริงได้ที่ถูกไล่ออก แต่ก็ไม่สามารถดึงดันต่อไปได้ โนโซชางกลับบ้านค่ำมืด จองซิมซึ่งระงับความโกรธไว้นั้นถือน้ำมาหนึ่งอ่างเพื่อล้างเท้าให้โนโซชาง ขณะที่จองซิมล้างเท้าให้โนโซชาง จองซิมพูดกับโนโซชางว่าเท้าทั้งสองข้างนี้ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อครอบครัวมากว่าสามสิบปีแล้ว อีกด้านหนึ่งนั้น อุนจูไปหาโอเมจาที่ลาพักร้อน อุนจูบอกโอเมจาว่าเธอไล่กึมซุนออกจากงานด้วยปกปิดเรื่องที่มีลูกแล้วไว้
แจฮีซึ่งเพิ่งเลิกงานกลับถึงบ้านแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่กึมซุนอุ้มลูกแล้วให้ลูกเรียกแทวานว่าอานั้นก็ทำให้แจฮีได้รับความสะเทือนใจเป็นอันมาก ที่เป็นเช่นนี้เพราะในเวลานี้แจฮีรักกึมซุนเกินกว่าจะถอนใจ แจฮีไม่สามารถทำใจยอมรับความจริงเรื่องนี้ อีกด้านหนึ่งนั้น เนื่องจากย่ามักจะฝันเห็นพ่อของกึมอา ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ย่าจิตใจแปรปรวน ป้าปลอบใจย่าว่าอย่าไปคิดถึงคนที่ขาดการติดต่อ ซูลันบอกจองซิมว่าเธอไม่อยากมีชีวิตที่ต้องเหนื่อยจากทำงานนอกบ้านตลอดทั้งวันแล้วต้องกลับมาทำงานบ้านอีก การที่ซูลันเป็นเช่นนี้ ทำให้แทวานซึ่งเป็นคนกลางวางตัวลำบาก กึมซุนรับเงินค่าจ้างล่วงหน้ามาแล้ว แต่เมื่อถูกไล่ออกจากงานจึงรู้สึกผิดต่อโอเมจา ดังนั้นไม่สนใจว่าใครจะว่าอย่างไรก็ตาม เธอยืนกรานที่จะทำงานต่อไป งานแรกที่ทำคือเช็ดกระจก
ด้วยอยากเห็นหน้ากึมซุน ยองอุ๊กจึงแอบไปดูกึมซุน แต่นึกไม่ถึงว่ากลับถูกป้าพบเห็นเข้า ป้ารู้สึกว่ายองอุ๊กเห็นแก่ตัวที่ทิ้งลูกสาวไปเป็นสิบปี ป่านนี้เพิ่งตามหาลูกสาว ป้าไม่เพียงไม่บอกที่อยู่กึมซุนให้ยองอุ๊กรู้ ทั้งยังขับไล่ยองอุ๊กไปอีกด้วย อีกด้านหนึ่งนั้น สถานเสริมความงามมีคนงานไม่เพียงพอ ลูกค้าต้องการให้กึมซุนสระผมให้ โอเมจาพบเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น กึมซุนไปหาแจฮี ที่โรงพยาบาลตามที่นัดหมาย แต่แจฮีกลับไม่ยอมมาตามนัด ในที่สุดแจฮีก็ได้พบกับกึมซุน
แจฮีถามกึมซุนว่าเหตุใดจึงปกปิดความจริงว่าเธอมีครอบครัวแล้วเอาไว้ เหตุใดจึงต้องโกหกว่าแทวานเป็นลูกพี่ลูกน้อง กึมซุนมองไม่รู้หรืออย่างไรว่าตนหลงรักเธอ หลังจากที่แจฮีระบายความอัดอั้นตันใจแล้วก็ขับรถออกไป กึมซุนอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน นับตั้งแต่ยองอุ๊กหมดสติไปจนกระทั่งตอนนี้เธอยังไม่รู้สึกตัวเลย แม้ว่าเข้ารับการรักษาทันท่วงที แต่ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง หมอชางทั้งเป็นห่วงทั้งวิตกกังวลจนนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน อุนจูเป็นห่วงยองอุ๊กมาก กึมซุนต้องการตอบแทนบุญคุณ ดังนั้นจึงตัดสินใจไปหาโอเมจา
กึมซุนอยมรับข้อเสนอของโอเมจา โดยยินดีกลับไปทำงานเป็นลูกมือที่สถานเสริมความงาม เพื่อนร่วมงานตกใจมากเมื่อเห็นกึมซุนกลับมาทำงานอีกครั้ง ด้วยความจริงใจของกึมซุน ทำให้โอเมจาเปิดโอกาสให้กึมซุนเข้าสอบการดัดผม ย่าเป็นห่วงเกรงว่าจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับพ่อของกึมอา ป้าทำทีไม่เป็นห่วง แต่ในใจนั้นกลับเป็นห่วงไม่น้อยไปกว่าย่า ซูลันสั่งซื้อเครื่องล้างจานมาใช้ที่บ้าน จองซิมดีใจมากถึงแม้ว่าซูลันซื้อของมาใช้โดยไม่ได้บอกกล่าวก็ตาม

เนื่องจากแจฮีเฝ้าคิดถึงแต่กึมซุนจึงทำให้นอนไม่หลับ โอเมจาเห็นแจฮีกลัดกลุ้มใจ ทำให้เธอเชื่อว่าจะต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลกับแจฮีอย่างแน่นอน เพื่อให้ผ่านการสอบดัดผม กึมซุนตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อไปฝึกซ้อมที่สถานเสริมความงาม ยองอุ๊กยังไม่รู้สึก ตัวเลย หมอชาง เฝ้าดูอาการยองอุ๊กด้วยความวิตกกังวล หลังจากที่หมอชางคิดใคร่ครวญอยู่สักครู่หนึ่ง หมอชางก็โทรศัพท์ไปหา กึมซุน
กึมซุนตกใจมากเมื่อรู้ข่าวว่าลุงซึ่งหนีหัวซุกหัวซุนถูกจับ ย่าและป้าต่างพากันเป็นห่วงความปลอดภัยของพ่อกึมอา ยองอุ๊กซึ่งเข้ารับการรักษาอีกครั้งหนึ่งนั้น หัวใจเธอเต้นอ่อนลงทุกที อาการน่าเป็นห่วง ยองอุ๊กต้องเข้ารับการผ่าตัดทันทีถึงจะมีโอกาสรอด อุนจูขอพรต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองยองอุ๊ก

ป้าและย่าแทบจะเป็นลมเมื่อรู้ว่าลุงหลอกลวงต้มตุ๋นเงินเป็นจำนวนมหาศาล ถ้าไม่มีเงินชดใช้ก็ต้องติดคุก เรื่องนี้สร้างความวิตกกังวลให้ทุกคนยิ่งนัก ซูลันบอกทุกคนว่าเธอไม่มั่นใจว่าจะทำงานนอกบ้านและดูแลงานบ้านในเวลาเดียวกันได้ ดังนั้นจึงเสนอให้ว่าจ้างแม่บ้านเพื่อมาทำงานบ้าน จองซิมโกรธมากที่สะใภ้ไม่สนใจงานบ้าน อีกด้านหนึ่งนั้น หมอชางสืบประวัติลุงของกึมซุน

เมื่อรู้ว่าเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับครอบครัวของกึมซุน หมอชางก็คิดใคร่ครวญอยู่หลายวัน ในที่สุดก็ยื่นข้อเสนอว่าจะมอบเงิน ให้ลุง แต่มีข้อแม้ว่าป้าจะต้องเปิดเผยชาติกำเนิดของกึมซุนออกมา แทวานได้รับเงินเดือนเดือนแรกแล้วก็ชวนกึมซุนไปชอบปิ้ง เดิมทีกึมซุนคิดว่าแทวานจะซื้อของขวัญให้จองซิม แต่เมื่อเห็นแทวานเดินเข้าไปที่ร้านเสื้อผ้าเด็กก็ทำให้กึมซุนตื้นตันใจมาก แจฮีและอุนจูซึ่งไปชอบปิ้งด้วยกันนั้นพบเห็นกึมซุนและแทวานโดยบังเอิญ


Edit Date : 2008-08-11 ( 20:43:47 )

25-29 สิงหาคม 2551

ป้าถือนามบัตรของหมอชางไว้ด้วยความกลัดกลุ้มใจ เมื่อนึกถึงยองอุ๊กและครอบครัวขึ้นมา ป้าก็ส่ายหน้า แต่ก็ทำใจไม่ได้ที่ต้องเห็นลุงติดคุก ป้าไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไรดีจึงได้แต่ระบายอารมณ์ใส่ย่าและกึมซุน ซูลันเลิกงานกลับถึงบ้าน เพื่อให้ จองซิมสบายใจ ซูลันจึงยอมรับผิดต่อจองซิม อีกด้านหนึ่งนั้น เนื่องจากแจฮีเสียใจมากจึงชักชวนอุนจูดื่มเหล้าด้วยกัน แจฮี ทิ้งอุปกรณ์ทำผมที่เตรียมไว้ให้กึมซุนลงถังขยะ

กึมซุนโกรธจนพูดไม่ออกเมื่อได้ยินแจฮีพูดถึงเธอในทางเสียหาย แต่เธอก็ได้แต่นิ่งเงียบมองแจฮีจากไป หลังจากที่ป้าคิดใคร่ครวญอย่างดีแล้วในที่สุดก็ตัดสินใจรับข้อเสนอของหมอชาง เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้วป้าก็ไปหาหมอชาง ที่โรงพยาบาล แต่เมื่อป้าได้พบกับหมอชาง ป้ากลับเสนอไตของเธอเพื่อแลกกับเงินของหมอชาง หลังจากที่กึมซุนเลิกงานก็ไปหาแจฮีที่โรงพยาบาล กึมซุนต้องการให้แจฮีขอโทษที่ลบหลู่เธอเมื่อเช้านี้
ย่าตกใจมากเมื่อรู้ว่าลุงป่วย ป้ากลับต่อว่าย่าเป็นห่วงแต่กึมซุน โดยไม่เป็นห่วงลูกชาย ป้าโกรธมากถึงกับหยิบนามบัตรของหมอชาง ออกมาเพื่อที่จะโทรศัพท์ไปหา แจฮีละอายใจมากไม่อยากเชื่อว่าตนใช้คำพูดหยาบคายต่อกึมซุน อุนจูโทรศัพท์มาหาแจฮี แจฮีซึ่งกำลังกลัดกลุ้มใจอยู่นั้นจึงชวนอุนจูดื่มเหล้าด้วยกัน อีกด้านหนึ่งนั้น กึมซุนกำลังร้องเพลงกับครอบครัวอย่างมีความสุขซึ่งโอกาสเช่นนี้ใช่หาได้ง่ายๆ
ป้าซึ่งมาถึงที่โรงพยาบาลแล้วก็เกิดความลังเลอยู่สักพักหนึ่งถึงได้บอกหมอชางว่าการที่เธอรับปากมาที่นี่นั้นเป็นเพราะความเลอะเลือนชั่วขณะหนึ่ง ต้องขอโทษหมอชางด้วย ในเวลาเดียวกัน ยองอุ๊กก็หมดสติไปอีกครั้ง หมอชางรีบรุดไปหายองอุ๊กด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ป้าซึ่งทำงานอยู่ที่โรงอาหารของโรงพยาบาลด้วยความหมดอาลัยตายอยาก เนื่องจากเป็นเครียดลงกระเพาะจึงทำให้หมดสติไป กึมซุนรีบรุดไปที่โรงพยาบาล แจฮีจับจ้องกึมซุนซึ่งอยู่ที่ระเบียงของโรงพยาบาล
ดูเหมือนว่าป้ามีอะไรจะพูด แต่กลับไม่ยอมพูดออกมา กึมซุนเห็นเช่นนั้นจึงบอกให้ป้าพูดกับเธอได้ทุกเรื่อง เนื่องจาก แทวานตื่นเต้นจึงทำข้อสอบผิดพลาดเป็นจำนวนมากจนสอบไม่ผ่าน ขณะที่แทวานกำลังกลับบ้านได้พบกับกึมอา เข้าโดยบังเอิญ ดังนั้นจึงชวนเธอดื่มเหล้าด้วยกัน
กึมซุนเดินเตร็ดเตร่อยู่หน้าบ้านหมอชาง เมื่อเห็นหมอชางและครอบครัวออกจากบ้าน กึมซุนก็หาที่ซ่อนตัว กึมซุนนึกอิจฉาขึ้นมาเมื่อเห็นครอบครัวหมอชาง มีความสุข เนื่องจากป้าได้รับความสะเทือนใจมาก ทำให้กึมซุนออกตามหาป้าด้วยเกรงว่าจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับป้า ยองอุ๊กจึงไปที่สถานเสริมความงามเพื่อพบกับอุนจู กึมซุนตกใจมากเมื่อได้ยินอุนจูเรียกยองอุ๊กว่าแม่
นับวันจองซิมยิ่งรู้สึกทนซูลันไม่ได้ทุกที เธอรู้สึกว่าซูลันไม่เห็นแม่สามีอยู่ในสายตา โนโซชางปลอบใจจองซิมว่ายุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว แต่ถึงกระนั้นก็ตามจองซิมก็ยังรู้สึกไม่ดีอยู่เหมือนเดิม กึมซุนไปเยี่ยมป้าที่โรงพยาบาล ป้ารู้สึกละอายใจมากถึงกับน้ำตาไหลพรากเมื่อเห็นกึมซุนในสภาพที่ขมขื่น จองซิมเห็นค่ำมืดแล้วกึมซุนยังไม่กลับบ้านเสียที เธอจึงสั่งให้แทวานโทรศัพท์ไปถามที่บ้านป้า
ด้วยเกรงว่ากึมซุนจะใจอ่อนบริจาคไตให้ยองอุ๊ก แทวานจึงกำชับเธออย่าได้คิดมาก กึมซุนหอบเอาความสับสนว้าวุ่นใจไปที่สถานเสริมความงาม เมื่อเห็นอุนจูก็ทำให้เธอหวนนึกถึงภาพที่ยองอุ๊กและอุนจูพูดคุยกันอย่างมีความสุข ความรู้สึกเช่นนี้ช่างเป็นความรู้สึกที่ทรมาณเสียเหลือเกิน หลังจากที่คืนเงินให้หมอชาง แล้ว ป้าก็ไปหากึมซุนโดยต้องการให้กึมซุนลืมแม่บังเกิดเกล้าไป เสียเถิด ที่สำคัญขอให้กึมซุนให้อภัยที่เธอตัดสินใจไปด้วยความโลภ
หลังจากที่แจฮีผ่าตัดให้คนไข้เสร็จแล้ว แจฮีก็ได้ยินคำสนทนาของหมอชางและแทวานเข้าโดยบังเอิญจึงทำให้แจฮีรู้ถึงความสัมพันธ์ของยองอุ๊กและกึมซุนขึ้นมา เมื่อนึกถึงครั้งที่ถามกึมซุนพักอยู่กับหมอชาง ขึ้นมา แจฮีถอดชุดคลุมของแพทย์แล้วก็รีบออกจากไปโรงพยาบาลทันที กึมซุนซึ่งใจลอยนั้นไม่สามารถทำงานได้ เพื่อที่ความจริงจะได้ปรากฏออกมา กึมซุนจึงไปที่บ้านป้าเพื่อถามความจริงจากย่า แจฮีรอกึมซุนปรากฏตัวออกมาด้วยความร้อนใจ ในที่สุดกึมซุนก็ปรากฏตัวออกมา แจฮีวิ่งเข้าไปหากึมซุนเพื่ออธิบายความจริงและขอโทษเธอ แต่กึมซุนกลับนิ่งเฉย
ด้วยความที่เป็นห่วงกึมซุน แจฮีจึงไปที่สถานเสริมความงามก่อนที่จะไปทำงาน แต่เมื่อเห็นกึมซุนพูดคุยกับเพื่อนร่วมงานแล้วก็ทำให้แจฮีวางใจไปทำงานได้ ในเวลาเดียวกัน อุนจูรีบรุดไปที่โรงพยาบาลทันทีเมื่อได้รับแจ้งว่ายองอุ๊กเป็นลมหมดสติไป เมื่อกึมซุนรู้เรื่องนี้เธอก็ลังเลว่าจะไปที่โรงพยาบาลดีหรือไม่ แทวานอึดอัดใจที่เก็บเรื่องราวของกึมซุนเอาไว้ ดังนั้นจึงตัดสินใจเปิดเผยชาติกำเนิดของกึมซุนให้ทุกคนในครอบครัวรู้ โนโซชางและแทวานไม่รู้จะทำอย่างไรดี หลังจากที่กึมซุนเลิกงานแล้วก็ไปที่โรงพยาบาลด้วยความวิตกกังวล

1-5 กันยายน 2551

แจฮีเห็นกึมซุนตามหมอชาง เข้าไปในห้องทำงานของหมอชาง เมื่อเห็นเช่นนั้นจึงแอบตามไปดู หมอชางบอกกึมซุนว่าตนทำความผิดซึ่งยากที่จะอภัย แต่ไม่ว่าด้วยวิธีการใดก็ตามก็ต้องช่วยยองอุ๊กไว้ให้ได้ กึมซุนตื้นตันใจมากที่เห็นหมอชางต้องการช่วยยองอุ๊กด้วยความจริงใจ จองซิมดูแลกึมซุนซึ่งสุขภาพอ่อนแอเป็นอย่างดี อีกด้านหนึ่งนั้น กึมอาต้องการพบหน้าแทวานซึ่งจงใจหลบหน้าเธอ ดังนั้นจึงดักรอแทวานไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัว
แจฮีเกลี้ยกล่อมหมอชาง ให้เลิกล้มแผนการที่พูดคุยไว้กับกึมซุน ยองอุ๊กไม่เพียงไม่เห็นด้วยและที่สำคัญกึมซุนเป็นผู้หญิงที่ตนรัก หลังจากที่กึมซุนคิดใคร่ครวญอย่างดีแล้วก็ตัดสินใจไปหาหมอชาง แจฮีทักทายกึมซุนอย่างเป็นกันเอง แต่กึมซุนกลับจากไปโดยไม่แลแจฮี
กึมซุนไปหาหมอชางโดยยื่นเงื่อนไขให้หมอชาง ออกเงินช่วยเหลือลุงของเธอก่อน เธอถึงจะรับปากข้อเสนอของหมอชาง ที่สำคัญห้ามเปิดเผยเรื่องนี้ให้ยองอุ๊กรู้เป็นอันขาด กึมซุนให้คำมั่นสัญญาว่าจะหาเงินมาคืนหมอชางภายในสามปี แม้ว่ากึมซุนรับข้อเสนอ แต่หมอชางกลับว้าวุ่นใจมาก โนโซชางเกลี้ยกล่อมจองซิมซึ่งแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องแต่อย่างใดนั้นให้ความช่วยเหลือทางการเงินแก่กึมซุน แทวานขอโทษซูลันที่ให้เงินช่วยเหลือกึมซุนโดยไม่ได้บอกเธอ ซูลันได้ยินเช่นนั้นแล้วกลับบอกแทวานว่าต่อไปนี้ก็ตัวใครตัวมันแล้วกัน
กึมซุนและแทวานดื่มเหล้าดับทุกข์ด้วยกัน แทวานปลอบใจกึมซุนซึ่งเศร้าโศกเสียใจด้วยรู้ถึงชาติกำเนิดที่แท้จริงของเธอ
จองซิมรู้สึกขมขื่นเมื่อเห็นกึมซุนร้องไห้ท่ามกลางอ้อมอกของเธอ ป้าลังเลใจอยู่นานเมื่อเห็นเงินจำนวนมากที่กึมซุนนำมาให้ หมอชางมีท่าทีเย็นชาต่อแจฮีทุกที อุนจูเห็นแจฮีไม่แสดงจุดยืนที่ชัดเจนเสียที ด้วยความเสียใจจึงร้องไห้ท่ามกลางอ้อมอกของยองอุ๊ก
ป้านำเงินไปคืนกึมซุนโดยบอกเธอว่าป้าไม่สามารถรับเงินจำนวนนี้ไว้ได้ กึมซุนจับจ้องป้า จากนั้นก็บอกป้าว่าเธอคิดใคร่ครวญอย่างดีแล้วถึงได้ตัดสินใจเช่นนี้ ขอเพียงใช้หนี้ให้หมดภายในสามปีก็ได้แล้ว ป้าไม่มีทางเลือกในที่สุดก็ต้องเคารพการตัดสินใจของกึมซุน เมื่อเห็นหมอชางและยองอุ๊กเดินไปด้วยกัน ทำให้แจฮีหวนนึกถึงกึมซุนขึ้นมา อีกด้านหนึ่งนั้น โนโซชางและจองซิมกำลังรวบรวมเงินเพื่อมอบให้กึมซุน
กึมซุนตื้นตันใจจนน้ำตานองหน้าเมื่อเห็นโนโซชางและจองซิมมอบเงินให้ความช่วยเหลือเธอ กึมซุนถือเงินไปบ้านป้า แต่เมื่อรู้ว่าป้าเซ็นหนังสือยินยอมให้หมอชางแล้ว ทำให้กึมซุนถึงกับหน้าถอดสีเลยทีเดียว กึมซุนซึ่งวิ่งออกจากโรงพยาบาลนั้นได้พบกับยองอุ๊กในชุดคนไข้โดยบังเอิญ ยองอุ๊กทักทายกึมซุนอย่างเป็นกันเอง แจฮีจับตาดูพฤติกรรมของสองแม่ลูก
ย่าไปหาลุง ย่าตกใจมากเมื่อรู้ว่าป้าเซ็นหนังสือยินยอม ย่าสงสัยว่าเหตุใดป้าจึงไม่เปิดเผยความจริงให้เธอรู้ ดังนั้นจึงรีบรุดไปหาป้าที่ห้องอาหารของโรงพยาบาลทันที
หมอชางกำชับหมอที่รับผิดชอบการผ่าตัดของยองอุ๊กเป็นอย่างดี อย่าได้นำเรื่องของกึมซุนบอกให้ยองอุ๊กรู้เป็นอันขาด จนกว่าการผ่าตัดจะเสร็จสิ้น กึมซุนรู้สึกแปลกใจมากไม่คิดมาก่อนว่าแจฮีจะรู้ถึงชาติกำเนิดของเธอ กึมซุนถามแจฮีว่ารู้เรื่องของเธอมากน้อยเพียงใด แจฮีเปิดเผยความจริงให้กึมซุนรู้โดยขอให้กึมซุนให้อภัย กึมซุนจากไปโดยไม่สนใจคำขอร้องของแจฮีแม้แต่น้อย


แจฮีส่งข้อความขอให้กึมซุนยกโทษให้ แต่กึมซุนกลับไม่ใยดีแจฮีแม้แต่น้อย แจฮีคิดถึงกึมซุน แจฮีจับจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือด้วยมีความหวังว่ากึมซุนจะโทรศัพท์มาหา ย่าเกรงว่ากึมซุนจะตำหนิย่าที่ไม่ยอมเปิดเผยความจริงให้เธอรู้ ที่สำคัญยังโกหกกึมซุนว่าแม่ของเธอตายไปแล้ว กึมซุนราวกับรู้ใจย่า เธอถึงได้ยิ้มทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยองอุ๊กไปหาอุนจูที่สถานเสริมความงาม นึกไม่ถึงว่าได้พบกับกึมซุนเข้าโดยบังเอิญ เธอจึงทักทายกึมซุนอย่างเป็นกันเอง



Edit Date : 2008-08-11 ( 20:45:40 )

8-12 กันยายน 2551

กึมซุนแปลกใจมากเมื่อพบว่าแจฮีรู้เรื่องที่เธอยอมรับเงินเพื่อแลกกับการผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะ ด้วยเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปจึงทำให้กึมซุนเศร้าโศกเสียใจมาก แจฮีมองออกว่ากึมซุนเสียใจมากจึงชักชวนเธอดื่มเหล้า แจฮีดื่มเหล้าไปพลางก็เล่าเรื่องครอบครัวให้กึมซุนฟังไปพลาง หมอที่รับผิดชอบการผ่าตัดให้ยองอุ๊กนั้นได้เตือนสติหมอชาง ว่าเนื่องจากสุขภาพของยองอุ๊กแย่มาก สมควรอย่างยิ่งที่จะต้องฟังความคิดเห็นของยองอุ๊กเสียก่อนค่อยตัดสินใจว่าจะผ่าตัดหรือไม่
ยองอุ๊กพบว่าร่างกายของเธอย่ำแย่ลงทุกที ดังนั้นจึงตัดสินใจไปหาป้า เพื่อนำของฝากป้าไปมอบเป็นของขวัญแต่งงานของกึมซุน อย่างน้อยก็เป็นการแสดงว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ได้ลืมกึมซุนเลย หมอชางโทรศัพท์ไปบอกกึมซุนว่าวันเวลาที่จะทำการผ่าตัดได้กำหนดไว้แล้ว ขอให้กึมซุนเตรียมตัวเตรียมใจให้ดี กึมซุนได้ยินเช่นนั้นจึงเกิดความหวาดกลัวขึ้นมาทันที อีกด้านหนึ่งนั้น อุนจูไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงที่ไจ้รักคือกึมซุน
ในที่สุดแจฮีก็ตัดสินใจเปิดเผยความในใจให้กึมซุนรู้ กึมซุนแทบตั้งตัวไม่ติดเมื่อได้ยินแจฮีบอกรักเธอเพื่อให้สถานการณ์คลี่คลายไปได้ด้วยดี ขอให้ทั้งสองทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขอให้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน จองซิมได้พบกับย่าที่ตลาด จองซิมกำชับย่าอย่าให้กึมซุนเข้ารับการผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะให้ยองอุ๊กเป็นอันขาด ย่าซึ่งถูกปิดหูปิดตามาโดยตลอดแทบจะเป็นลมเมื่อรู้ความจริงจากจองซิม
ย่ารู้ความจริงทั้งหมดแล้ว ป้าเกิดความหวาดกลัวจนเนื้อตัวสั่นเทา หลังจากที่ป้าสงบจิตสงบใจแล้วก็บอกกึมซุนให้เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดี อีกด้านหนึ่งนั้น ย่าเป็นลมหมดสติไปด้วยได้รับความสะเทือนใจที่ถูกปกปิดไม่ให้รู้ความจริง
โนโซชางและจองซิมโกรธมากที่กึมซุนตัดสินใจไปโดยพลการโดยไม่ได้รับความยินยอมจากพวกตน ด้วยเรื่องนี้เองทำให้ กึมซุนเกิดความละอายใจจนไม่กล้าเข้าบ้าน อีกด้านหนึ่งนั้น แจฮีดีใจมากที่กึมซุนยังคงเหมือนเดิม แม้ว่าเขาได้บอกรักกึมซุนไปแล้วก็ตาม ยองอุ๊กไปหาโอเมจา โดยหวังว่าโอเมจาจะช่วยสืบหาชาติกำเนิดที่แท้จริงของกึมซุนให้เธอ
ย่าเล่าถึงพฤติกรรมของหมอชางให้ยองอุ๊กฟังอย่างละเอียด ทำให้ยองอุ๊กรู้ว่าหมอชางใช้เงินซื้ออวัยวะจากกึมซุน ยองอุ๊กโกรธมากจนหมดสติไป ย่าไปเยี่ยมยองอุ๊กที่โรงพยาบาล ย่าตกตะลึงเมื่อได้พบกึมซุน
หลังจากที่แจฮีรู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลแล้ว แจฮีก็รีบรุดไปที่สถานเสริมความทันทีด้วยความเป็นห่วงกึมซุน แต่เมื่อแจฮีได้พบกับกึมซุน แจฮีก็ได้แต่ยิ้มเท่านั้น ทำให้กึมซุนอดขำแจฮีไม่ได้ แจฮีมีความสุขมากที่ได้เห็นรอยยิ้มของกึมซุน เพื่อให้ย่าคลายความโกรธ กึมซุนจึงไปที่บ้านป้าเพื่อขอขมาย่า
เมื่อรู้ข่าวว่ายองอุ๊กหายตัวไป หลังจากที่กึมซุนลังเลอยู่สักพัก เธอก็โทรศัพท์ไปหาแจฮี เมื่อแจฮีได้รับโทรศัพท์จากกึมซุนแล้ว แจฮีก็รีบรุดไปหากึมซุนทันที เพื่อปลอบใจเธอให้คลายความกังวล แจฮีรู้สึกว่าการที่ได้ร่วมรับประทานอาหารกับกึมซุนก็มีความสุขแล้ว ด้วยความตื่นเต้นจึงแสดงสีหน้าของความดีใจออกมาอย่างชัดเจน ในลิฟท์ที่คับแคบ เมื่อแจฮีได้ใกล้ชิดกับกึมซุนก็ทำ
ย่าซึ่งนอนพักรักษาตัวอยู่บนเตียงคนไข้กลับไม่ใยดีกึมซุนแม้แต่น้อย กึมซุนเป็นห่วงยองอุ๊กซึ่งหายตัวไปจากโรงพยาบาล เรื่องนี้ทำให้กึมซุนตำหนิตัวเองเป็นการใหญ่ อีกด้านหนึ่งนั้น ยองอุ๊กต้องการพบกึมซุน ดังนั้นจึงไปที่บ้านโนโซชาง ยองอุ๊กได้พบกับโนโซชางและเฮชอง ในเวลานี้เองยองอุ๊กถึงรู้ความจริงว่ากึมซุนมีลูกแล้ว ยองอุ๊กมองเฮชองด้วยความเอ็นดู
เมื่อกึมซุนรู้ว่ายองอุ๊กหมดสติไปอีกครั้งก็ทำให้เธอเป็นห่วงจนทำอะไรไม่ถูก ด้วยความเป็นห่วง กึมซุนได้ขอให้แจฮีพาเธอไปหายองอุ๊ก เพื่อที่แม่ลูกจะได้พบหน้ากัน โนโซชางและจองซิมบอกให้แทวานและซูลันมีลูกด้วยกันเสียที ในเวลานี้เอง ซูลันถึงได้รู้ความจริงว่าเรื่องราวไม่ได้เป็นไปตามที่แทวานบอกเธอไว้ก่อนที่จะแต่งงานกัน ทุกคนในครอบครัวไม่มีใครรู้ว่าเธอเคยมีครอบครัวมาก่อน

15-19 กันยายน 2551

แจฮีจับจ้องไปที่กึมซุนซึ่งกำลังร่ำไห้ด้วยความเป็นห่วงยองอุ๊ก แจฮีเห็นใจกึมซุน ดังนั้นจึงเล่าเรื่องพ่อของเขาให้เธอฟัง กึมซุนไปหาย่า ขอร้องย่าอนุญาตให้เธอมอบไตเพื่อต่อชีวิตให้ยองอุ๊ก ย่ากลับไม่ปริปากพูดแต่อย่างใด กึมซุนจับจ้องย่าด้วยความผิดหวัง

ย่ากลัดกลุ้มใจเมื่อนึกถึงกึมซุนมาขออนุญาตให้เธอมอบไตเพื่อต่อชีวิตให้ยองอุ๊ก ป้าแนะนำให้ย่าใจกว้าง เหตการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นลิขิตสวรรค์ ย่าเสียใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับต้องล้มหมอนนอนเสื่อ ซูลันได้ออกจากบ้านไปด้วยความโกรธโดยไม่บอกให้รู้ ดึกดื่นก็ยังไม่กลับบ้านเสียที เนื่องจากแทวานปกปิดความจริงเอาไว้จึงทำให้แทวานไม่กล้าบอกทุกคนว่าซูลันหนีออกจากบ้าน
หลังจากที่คิดใคร่ครวญอย่างดีแล้ว ย่าก็ไปเยี่ยมยองอุ๊กที่โรงพยาบาล ย่าสะกดใจอยู่นาน ในที่สุดย่าก็บอกกึมซุนได้ตัดสินใจแล้วที่จะมอบไตให้ยองอุ๊ก ยองอุ๊กยากที่จะทำใจยอมรับการตัดสินใจครั้งนี้ได้จึงร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ เนื่องจากคิดถึงกึมซุนมาก เมื่อแจฮีเลิกงานแล้วก็รีบไปที่สถานเสริมความงามทันที ทำให้กึมซุนตกประหม่าจนทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว ทันใดนั้น แทวานก็โทรศัพท์เข้ามาบอกว่าจะมารับกึมซุนกลับบ้าน กึมซุนหาข้ออ้างปฏิเสธแทวาน
แจฮีสอบถามกึมซุนว่าคิดกับตนอย่างไร เมื่อเห็นกึมซุนบ่ายเบี่ยงไม่ยอมตอบ แจฮีก็จากไปด้วยความเสียใจ กึมซุนนั่งนิ่งมองกึมซุนเดินจากไป จองซิมคัดค้านไม่ให้กึมซุนมอบไตให้ยองอุ๊ก แต่เมื่อฟังคำอธิบายจากโนโซชาง รวมทั้งหวนนึกถึงจุงวานที่เสียชีวิตไปแล้วก็ทำให้เธอสงบเยือกเย็นลง
กึมซุนพบจดหมายที่ยองอุ๊กเขียนถึงเธอ ทำให้กึมซุนสุดที่จะทนต่อไปได้จึงตำหนิยองอุ๊กคิดถึงแต่จุดยืนของตัวเองเท่านั้น โดยไม่ได้คิดถึงคนอื่นเลย เมื่อกึมซุนพูดจบก็วิ่งออกจากห้อง ยองอุ๊กร่ำไห้ด้วยความสับสนและเสียใจ ความรู้สึกของกึมซุนในเวลานี้นั้นราวกับถูกมีดกรีดที่หัวใจ เธอหอบความเสียใจไปหาแจฮี แจฮีกลับมีท่าทีเย็นชาและพยายามหลบหน้ากึมซุน เมื่อกลับถึงบ้าน กึมซุนไม่สามารถลืมพฤติกรรมที่แจฮีมีต่อเธอ กึมซุนเก็บสัมภาระออกจากบ้าน
เมื่อเห็นแจฮี กึมซุนขอร้องแจฮีอนุญาตให้เธอเข้ารับการผ่าตัด ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองแนบแน่นขึ้นทุกที แจฮีเบียดตัวเข้าหากึมซุน แม้ว่ากึมซุนประหม่า แต่เธอก็ไม่หลบเลี่ยง แจฮีไปหาหมอชาง แจฮีบอกหมอชางว่าตนเคารพการตัดสินใจของกึมซุน หวังว่าการผ่าตัดครั้งนี้จะราบรื่น กึมซุนกังวลใจเมื่อนึกถึงว่าจะต้องเข้าห้องผ่าตัด แจฮีปลอบขวัญให้กำลังใจกึมซุน เพื่อให้กึมซุนสบายใจ แจฮีจึงหาวันหยุดพักร้อนเพื่อดูแลกึมซุน
กึมซุนรอคอยเพื่อเข้ารับการผ่าตัด เมื่อเห็นเตียงของยองอุ๊กถูกเข็นเข้ามาก็ทำให้กึมซุนรู้สึกวิตก ยองอุ๊กจับจ้องกึมซุนด้วยน้ำตานองหน้า กึมซุนกุมมือให้กำลังใจยองอุ๊ก การผ่าตัดเป็นไปด้วยดี กึมซุนพักฟื้นโดยได้รับการดูแลจากทุกคนเป็นอย่างดี ไม่นานนักเธอก็เตรียมตัวไปทำงาน
แจฮีซึ่งไม่ได้เห็นหน้ากึมซุนมานาน เมื่อได้พบหน้ากึมซุนก็ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก แจฮีร้องเพลงรักที่เตรียมไว้ให้กึมซุนเป็นพิเศษ กึมซุนเคลิบเคลิ้มกับบทเพลง ทันใดนั้นกึมซุนก็รู้สึกอายที่เผลอใผลไป
โทรทัศน์แพร่ภาพกึมอา และแทวานเดินจูงมือกันในสภาพที่ดื่มเหล้าเมามาย ทุกคนในบ้านต่างพากันตะลึงไม่อยากเชื่อสายตาเมื่อเห็นภาพทางโทรทัศน์ กึมซุนส่งข้อความทางโทรศัพท์ถึงแจฮี โดยไม่มีเวลาให้กับเรื่องอื่นๆ ทันใดนั้นเอง จองซิมก็เข้ามาในห้องของกึมซุน กึมซุนตกใจมากจึงรีบปิดโทรศัพท์ ย่าและป้าต่างพากันตกตะลึงเมื่อรู้ว่ากึมอา และแทวานคบหาเป็นแฟนกัน


ยองอุ๊กไปที่สถานเสริมความงามแอบดูกึมซุนทำงาน ยองอุ๊กเคอะเขินเมื่อได้พบกับอุนจู แจฮีเห็นกึมซุนกำลังฝึกซ้อมการย้อมผม ดังนั้นจึงอาสาให้กึมซุนย้อมผมให้ อุนจูไม่อยากเชื่อเลยว่าคนที่มอบไตให้ยองอุ๊กคือกึมซุน ที่สำคัญกึมซุนยังเป็นลูกในไส้ของยองอุ๊กอีกด้วย อุนจูโกรธมากที่พ่อแม่ปกปิดความจริงไม่ให้เธอรู้ หลังจากที่กึมซุนและแจฮีนัดพบกันแล้ว กึมซุนก็กลับบ้าน เมื่อถึงบ้านก็พบเห็นโนโซชางและจองซิมกำลังโกรธ ไม่รู้ว่ามีสาเหตุมาจากที่ใด

22-26 กันยายน 2551

ระหว่างทางที่กึมซุนกลับบ้านหลังจากที่รับประทานอาหารกับอุนจูและโอเมจาแล้ว กึมซุนก็พบว่าความรู้สึกที่มีต่อจุงวานนั้นค่อยๆเลือนลางลงทุกที กึมซุนหอบเอาความว้าวุ่นใจไปหาย่า จากนั้นเธอก็ระบายความในใจให้ย่าฟัง แจฮีเกรงว่ากึมซุนจะได้รับแรงกดดันจากคนในครอบครัว ดังนั้นคอยเธออยู่หน้าบ้าน แต่เมื่อเห็นกึมซุนผิดปกติไปเมื่ออยู่ต่อหน้าแทวานก็ทำให้แจฮีรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา แจฮีบอกโอเมจาว่าตนมีหญิงในดวงใจแล้ว พรุ่งนี้จะพามาทำความรู้จัก
โอเมจานำเรื่องที่แจฮีมีแฟนบอกให้อุนจูรู้ เพื่อให้อุนจูตัดใจจากแจฮี โอเมจาขอโทษอุนจูแทนแจฮี อุนจูไม่อยากเชื่อว่า แจฮีตัดสินใจแนะนำแฟนสาวให้โอเมจารู้ อุนจูบอกโอเมจาว่าแฟนสาวของแจฮีคือกึมซุน แจฮีเลือกแหวนแต่งงานให้กึมซุน แต่ กึมซุนกลับจ้องมองแจฮีด้วยความอึดอัดใจ
กึมซุนทำอะไรไม่ถูกเมื่อจู่ๆแจฮีก็ขอเธอแต่งงาน กึมซุนฝืนใจพูดกับแจฮีว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตเธอคือการได้เป็นช่างเสริมสวย โอเมจาตบหน้าแจฮีเมื่อเห็นแจฮีท้อแท้หมดอาลัยตายอยาก อีกด้านหนึ่งนั้น หลังจากที่แทวานคิดใคร่ครวญเป็นอย่างดีแล้วก็ตัดสินใจเปิดเผยเรื่องที่ซูลันมีครอบครัวแล้วให้พ่อแม่รู้ ถึงกระนั้นก็ตามแทวานก็ยังคงอ้ำๆอึ้งๆพูดไม่ออก
โนโซชางผิดหวังถึงกับนอนไม่หลับเมื่อรู้ว่าซูลันมีครอบครัวแล้ว จองซิมมองโนโซชางด้วยท่าทางแปลกๆ ซูลันและแทวานไม่สบายใจเมื่อเห็นโนโซชางมีท่าทีเย็นชา อีกด้านหนึ่งนั้น โอเมจาเรียกกึมซุนซึ่งเตรียมตัวเข้าสอบย้อมผมเข้ามาพบเพื่อให้เธอไปจากสถานเสริมความงาม เนื่องจากแจฮีไม่สามารถติดต่อกึมซุนได้ ทำให้แจฮีเป็นห่วงกึมซุนมาก แจฮีไปหากึมซุนที่บ้าน กึมซุนจำใจออกมาพบแจฮี
กึมซุนบอกแจฮีอย่างไร้เยื่อใยว่าต่อไปนี้อย่าได้พบหน้ากันและรวมทั้งไม่ต้องโทรศัพท์มาด้วย ที่สำคัญอย่ามาหาเธออีก แจฮีสะเทือนใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เมื่อแจฮีรู้ว่าโอเมจาขับไล่กึมซุน เมื่อกลับถึงบ้าน แจฮีก็มีปากเสียงทะเลาะกับโอเมจา อีกด้านหนึ่งนั้น หลังจากที่กึมซุนขอแยกทางกับแจฮีแล้วก็โทรศัพท์ไปหายองอุ๊ก โนโซชางปฏิเสธที่จะพบกับพ่อแม่ของซูลัน แต่เมื่อได้พบกัน โนโซชางก็ด่าทอซูลันเสียหาย ในที่สุด โนโซชางก็มีเรื่องวิวาทกับพ่อแม่ของซูลันขึ้นมา
จองซิมเห็นชื่อแจฮีปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ของกึมซุน หลังจากที่จองซิมลังเลอยู่สักพักก็รับโทรศัพท์ เมื่อแจฮีได้ยินเสียงคนแปลกหน้ารับสายก็รีบวางสายทันที กึมซุนพบว่าจองซิมรับโทรศัพท์ของเธอ ที่สำคัญยังโกหกเธอด้วยว่าเพื่อนร่วมงานที่สถานเสริมความงามโทรศัพท์มา ซูลันต่อว่าแทวานที่ไม่เปิดเผยความจริงทั้งหมดให้ทุกคนรู้จนวันนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นเป็นเหตุให้สองครอบครัวต้องทะเลาะวิวาทผิดใจกัน ซูลันและแทวานกลัดกลุ้มใจจนนอนไม่หลับ แจฮีไปหากึมซุนที่บ้าน เมื่อกึมซุนเห็นแจฮี ประจวบเหมาะกับที่แทวานกลับบ้านมาพอดี กึมซุนจึงทำเป็นสนิทสนมกับแทวาน
เมื่อเห็นแจฮีดึงดันที่จะพูดคุยกับกึมซุนให้ได้ แทวานจึงต่อยแจฮีจนล้มลงกับพื้น กึมซุนเห็นเช่นนั้นจึงบอกให้แจฮีกลับบ้านไป แทวานรู้สึกว่าถูกหลอกเมื่อเห็นกึมซุนแสดงความเป็นห่วงเป็นใยแจฮี ซูลันและแทวานต่างพากันไปที่ทำงานของโนโซชาง ทั้งสองคุกเข่าวิงวอนขอร้องให้โนโซชางให้อภัย โนโซชางกลับไม่ยอมรับการขอขมา ทั้งยังขับไล่คนทั้งสองไปอีกด้วย อีกด้านหนึ่งนั้น แจฮีส่งข้อความถึงกึมซุน เพื่อขอพบหน้าเธอสักครั้ง ถ้ากึมซุนไม่ยอมออกมาพบ ก็จะบุกไปที่บ้านกึมซุน กึมซุนร้อนใจมากเมื่อเห็นข้อความที่แจฮีส่งมา
แจฮีแทบคลั่งเมื่อพบว่ากึมซุนปิดโทรศัพท์จนไม่สามารถติดต่อได้ หลังจากที่แจฮีสงบจิตใจลงแล้วก็ไปที่สถานเสริมความงามเพื่อพบกับกึมซุน แจฮีและกึมซุนดึงดันกันจนเป็นเป้าสายตาของทุกคน แทวานเสียใจสำนึกผิดที่ได้ก่อขึ้น โนโซชางถึงกับน้ำตาตกเมื่อเห็นลูกชายเสียใจ อีกด้านหนึ่งนั้น ย่าและป้าพบว่ากึมอามีอาการคลื่นไส้อาเจียนอยู่บ่อยๆ ทั้งสองสันนิษฐานว่ากึมอาจะต้องตั้งครรภ์อย่างแน่นอน
โอเมจาระบายอารมณ์ใส่กึมซุน เพื่อให้กึมซุนไปจากสถานเสริมความงาม กึมซุนกลับไม่ได้แสดงความหวาดหวั่น กึมซุนบอกโอเมจาว่าเธอจะต้องรับผิดชอบปฏิบัติตามคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้ เมื่อชดใช้หนี้หมดแล้วก็จะไปทันที อีกด้านหนึ่งนั้น แจฮีขอร้องโอเมจาให้ได้สมรักกับกึมซุน แจฮีไม่สามารถอยู่ต่อไปได้ถ้าไม่มีกึมซุน เมื่อโอเมจาได้ยินเช่นนั้นก็ยิ่งโมโหไม่รู้จะทำอย่างไรดี โนโซชางคิดใคร่ครวญเป็นอย่างดีแล้วก็บอกซูลันและแทวานออกไปใช้ชีวิตด้วยกันตามลำพัง โนโซชางกำชับทั้งสองอย่าได้เปิดเผยเรื่องที่ซูลันมีครอบครัวแล้วให้จองซิมรู้ในเวลานี้


แจฮีซึ่งถูกกึมซุนปฏิเสธความสัมพันธ์นั้นได้หอบเอาความเศร้าโศกเสียใจและความผิดหวังกลับบ้าน แจฮีบอกโอเมจาว่ากึมซุนเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่จะแต่งงานด้วย ป้าและย่าสันนิษฐานว่ากึมอา ตั้งครรภ์ ทั้งสองจึงพากันจับตาดูพฤติกรรมของกึมอา เป็นพิเศษ แจฮีเห็นกึมซุนออกไปทำงานแล้วจึงเข้าไปหาย่า จองซิมเข้าไปค้นหาของในห้องของซูลัน จองซิมพบเห็นภาพถ่ายเด็กคนหนึ่งบนโต๊ะเครื่องแป้งของซูลัน

29 กันยายน - 3 ตุลาคม 2551

ป้าและย่าแปลกใจมากเมื่อเห็นแจฮีมาที่บ้าน ทั้งสองแทบไม่เชื่อกับหูเมื่อได้ยินแจฮีบอกว่าแจฮีจะแต่งงานกับกึมซุน อีกด้านหนึ่งนั้น จองซิมถามโนโซชางถึงเหตุผลที่โนโซชางตัดสินใจให้แทวานและซูลันย้ายออกไปอยู่ด้วยกันตามลำพัง แต่โนโซชางกลับบ่ายเบี่ยงไม่ยอมตอบคำถาม แทวานโกรธมากเมื่อพบว่าแจฮีและกึมซุนใช้ข้อความทางโทรศัพท์ติดต่อกัน
แทวานใช้โทรศัพท์มือถือของกึมซุนส่งข้อความนัดแจฮีออกมาพบ แจฮีไม่อยากเชื่อว่าเป็นความจริง แต่ก็ไปตามที่นัดหมาย โอเมจาตกใจมากเมื่อเห็นแจฮีกลับบ้านที่หน้าตาบวมสะบักสะบอม แจฮีกลับไม่สนใจไม่คำนึงว่าโอเมจาเป็นห่วงอย่างไร อุนจูบอกหมอชางและยองอุ๊กว่าเธอจะไปอยู่กับญาติที่ต่างประเทศสักพักหนึ่ง จองซิมสะเทือนใจมากเมื่อรู้ความจริงทั้งหมดเกี่ยวกับซูลัน จองซิมกลับบ้านค่ำมืด จองซิมเข้าไปในห้องของแทวานและซูลัน จากนั้นก็นำเสื้อผ้าของคนทั้งสองออกไปทิ้ง
กึมซุนเห็นลูกหลับสนิทแล้วจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กึมซุนน้ำตานองหน้าเมื่อเห็นข้อความที่แจฮีส่งมา แจฮีต้องการยืนยันความจริงกับกึมซุนว่าให้แทวานออกมาพบแทนเธอจริงหรือไม่ โอเมจาตกใจมากเมื่อจู่ๆอุนจูก็ขอลาออกจาก แต่ก็ยากที่จะรั้งเธอไว้ อีกด้านหนึ่งนั้น ยองอุ๊กไปที่โรงพยาบาลเพื่อสอบถามถึงความสัมพันธ์ของแจฮีกับกึมซุน
หลังจากที่กึมซุนขอแยกทางกับแจฮีแล้ว ดูเหมือนว่าแจฮีทำอะไรก็เหมือนกับคนใจลอย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เมื่อแจฮีได้รับโทรศัพท์จากอุนจูแล้วก็รีบไปหาเธอทันที กึมซุนหวั่นไหวเมื่อรู้จากยองอุ๊กว่าแจฮีจริงใจต่อเธอ อุนจูเสียใจมากถึงกับน้ำตานองหน้าเมื่อได้ยินแจฮีพูดกับเธอโดยไม่มีเยื่อใย เพื่อรั้งอุนจูไว้ แจฮีไม่ทันระวังจึงหกล้มถูกกระจกบาดมือ
แจฮีตกใจมากเมื่อพบว่าเศษกระจกปักอยู่ที่มือ อุนจูร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว แจฮีไปทำแผลที่โรงพยาบาล โอเมจารีบรุดไปที่โรงพยาบาลด้วยความเป็นห่วงแจฮี กึมซุนซึ่งเพิ่งทานอาหารค่ำ เนื่องจากใบหน้าของแจฮีผุดขึ้นมาในหัวสมองของเธอ ทำให้เธอไม่มีสมาธิที่จะทำเรื่องใดทั้งสิ้น แจฮีเจ็บปวดใจด้วยคิดถึงกึมซุนขึ้นมา
แจฮีซึ่งพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนั้นปฏิเสธไม่ให้ใครเข้าเยี่ยม ในแต่ละวันสายตาของแจฮีจะจับจ้องอยู่ที่เพดานด้วยความเหม่อลอย โอเมจาจ้องมองลูกชายของเธอด้วยความรันทด แจฮีกลับมีท่าทีเย็นชาต่อโอเมจา กึมซุนมีเรื่องอัดอั้นตันใจจน ล้มป่วยลงในที่สุด ซูลันบอกแทวาน อดีตสามีของเธอมีธุระ ดังนั้นจึงต้องนำลูกมาเลี้ยงชั่วคราว แทวานขอร้องให้เรื่องในบ้านสงบลงเสียก่อนค่อยตัดสินใจ อุนจูบอกกึมซุนถึงเรื่องที่แจฮีได้รับบาดเจ็บ กึมซุนรีบรุดไปที่โรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมเยียนแจฮี
แจฮีหลบหน้าไม่ยอมพบกึมซุนซึ่งมาเยี่ยมที่โรงพยาบาล แจฮีขับไล่กึมซุน กึมซุนไม่อยากเชื่อว่าแจฮีจะเปลี่ยนไปได้มากมายถึงเพียงนี้ กึมซุนมาเยี่ยมแจฮีอีกครั้ง แต่ก็ได้รับการปฏิบัติจากแจฮีเหมือนเดิม ซูลันบอกทุกคนว่าจะนำลูกมาอยู่ด้วยประมาณหนึ่งปี ทำให้ทุกคนถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว ด้วยเรื่องของแจฮีนี้เองทำให้กึมซุนนอนไม่หลับ กึมซุนระบายความในใจ ให้ย่าฟัง
กึมซุนไปเยี่ยมแจฮีที่ดรงพยาบาล แจฮีกลับขับไล่กึมซุน กึมซุนไม่อยากเชื่อเลยว่าแจฮีจะมีท่าทีเย็นชาต่อเธอ เมื่อมาเยี่ยมแจฮีอีกครั้ง แจฮีก็ยังปฏิบัติต่อเธอเหมือนเดิม ทำให้เธอเสียใจมาก ซูลันบอกทุกคนว่าจะนำลูกมาอยู่ด้วยประมาณหนึ่งปี จองซิมและโนโซชางตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น กึมซุนนอนไม่หลับจึงไปหาย่าเพื่อระบายความในใจให้ย่าฟัง กึมซุนบอกย่าว่าเธอไม่สามารถตัดใจจากแจฮี
กึมซุนซึ่งตัดสินใจเป็นอย่างดีแล้วได้ไปหาแจฮีอีกครั้ง แจฮีซึ่งกำลังเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลกลับเดินผ่านกึมซุนไปโดยเหมือนไม่รู้จักเธอเช่นนั้น กึมซุนบอกแจฮีว่าความรักได้ก่อตัวขึ้นแล้วและไม่มีวันที่จะสูญสลายไป เมื่อเห็นกึมซุนร้องไห้ แจฮี ก็ตาแดงเหมือนกับจะร้องไห้ออกมาเช่นเดียวกัน กึมอารู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา ย่าจึงถามกึมอาว่าตั้งครรภ์แล้วใช่หรือไม่ จองซิมและโนโซชางต้องการให้แทวานและซูลันหย่าขาดจากกัน


แจฮีและกึมซุนมีความสุขมากเมื่อปรับความเข้าใจกันได้ แจฮีอยากพบหน้าเฮชองสักครั้ง กึมซุนดีใจมากที่แจฮีไม่รังเกียจลูกของเธอ โอเมจาโกรธมากเมื่อเห็นแจฮีและกึมซุนเดินจูงมือกัน โอเมจาจึงเรียกกึมซุนมาพบ ซูลันไม่คิดเลยว่าจองซิมและโนโซชางต้องการให้เธอและแทวานหย่าขาดจากกัน ซูลันตั้งสติดีแล้วก็บอกจองซิ

6-10 ตุลาคม 2551

แจฮีวิงวอนโอเมจาให้ยอมรับกึมซุน แต่โอเมจากลับพยายามบ่ายเบี่ยงหลบหน้าแจฮีซึ่งไม่สามารถตัดใจจากกึมซุน ยองอุ๊กเป็นห่วงกึมซุน ดังนั้นจึงไปเกลี้ยกล่อมโอเมจาให้ยอมรับกึมซุน โอเมจาสั่งให้กึมซุนเก็บสัมภาระไปจาก สถานเสริม ความงาม กึมซุนไม่มีทางเลือกจึงต้องกล่าวคำร่ำลาเพื่อนร่วมงานทุกคน แจฮีใช้เฮชองเป็นข้ออ้างเพื่อพบกึมซุน จากนั้นแจฮีก็พา กึมซุนและเฮชองไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน
จองซิมเห็นกึมซุน,แจฮีและเฮชองหยอกล้อกันอย่างมีความสุข สายตาของจองซิมเต็มไปด้วยความสงสัยไม่รู้ว่าเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร ซูลันรู้สึกว่าเธอเป็นสาเหตุที่ทำลายความสัมพันธ์ของคนในบ้าน ทำให้เธอรู้สึกเสียใจมาก ด้วยเหตุนี้เองเธอจึงตัดสินใจหย่าตามความต้องการของจองซิมและโนโซชาง แทวานกลับไม่ยอมหย่า หลังจากที่กึมซุนหยิบรูปถ่ายของจุงวานออกมาดูแล้ว เธอก็กล่าวคำร่ำลาจุงวาน
โนโซชางรู้สึกสับสนว้าวุ่นใจเมื่อได้พบกับซูลัน ระหว่างทางกลับบ้าน โนโซชางซื้อดอกไม้ให้จองซิม จองซิมน้ำตาไหลพรากเมื่อรับฟังความในใจจากแทวาน แทวานและโนโซชางพบเห็นกึมซุนและแจฮีหยอกล้อกันอย่างมีความสุข กึมซุนทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นแทวานและโนโซชาง
โนโซชางถามแจฮีเป็นใคร ทำให้กึมซุนไม่รู้จะตอบอย่างไร แทวานได้ยินเช่นนั้นจึงช่วยตอบแทนกึมซุนว่าแจฮีเป็นรุ่นพี่ ช่วยคลี่คลายสถานการณ์ให้กึมซุนทำให้กึมซุนรอดตัวไปได้ แต่ถึงกระนั้นก็ตาม โนโซชางก็เกิดความสงสัยเมื่อเห็นพิรุธของกึมซุน แทวานรู้สึกว่าตนเองทรยศหักหลังคนในครอบครัว แทวานและซูลันพากันเกลี้ยกล่อมให้พ่อแม่มาที่บ้าน
แจฮีพากึมซุนไปหาโอเมจา โอเมจาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อเห็นแหวนที่นิ้วกึมซุน
หลังจากที่แจฮีพบว่าโอเมจาพูดกับยองอุ๊กและหมอชางในทางเสียหาย แจฮีก็มีปากเสียงทะเลาะกับโอเมจาขึ้นมา แจฮีบอกโอเมจาว่ารักกึมซุนมาก ดังนั้นจึงหวังว่าโอเมจาจะให้ได้สมรักกับกึมซุน แจฮีคุกเข่าอ้อนวอนโอเมจา โอเมจาไม่รู้จะทำอย่างไรดีเมื่อเห็นลูกชายเอาจริงเอาจัง แจฮีไปรับเฮชองที่โรงเรียนอนุบาล จากนั้นแจฮีก็พาเฮชองและกึมซุนไปรับประทานอาหารด้วยกันอย่างมีความสุข กึมซุนแปลกใจมากที่เห็นเฮชองชื่นชอบแจฮีเป็นพิเศษ แทวานเห็นกึมซุนกลับบ้านค่ำมืด จึงบอกเธอว่าไม่ว่าเธอจะไปพลอดรักกับใครหรือจะทำอะไรก็ตาม ขอให้ย้ายออกจากบ้านหลังนี้โดยเร็วที่สุด
โนโซชางและจองซิมแปลกใจมากเมื่อได้ยินแทวานเสียงดังกับกึมซุน กึมซุนเสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โอเมจาเห็นรูปถ่ายของแจฮีที่ถ่ายกับกึมซุนและเฮชอง จองซิมแปลกใจมากเมื่อเห็นป้านำเงินที่กึมซุนยืมไปมาคืนให้เธอ กึมซุนและแจฮีพากันไปหาย่า โอเมจากลัดกลุ้มใจมากเมื่อเห็นรูปถ่ายของแจฮีที่ถ่ายกับกึมซุนและเฮชอง เมื่อคิดใคร่ครวญเป็นอย่างดีแล้วเธอก็ตัดสินใจ ไปหาโนโซชาง
โนโซชางและจองซิมตกใจมากเมื่อได้ยินโอเมจาพูดถึงเรื่องของแจฮีและกึมซุน หลังจากที่ทั้งสองรับรู้เรื่องราวจากโอเมจาแล้วก็พากันอึ้งถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว แจฮีบอกป้าและย่าว่าจะแต่งงานกับกึมซุน ซูลันได้รับโทรศัพท์จากอดีตสามีโดยให้ส่งลูกคืน เรื่องนี้ทำให้ซูลันคิดไม่ตก กึมซุน,แจฮีและเฮชองพากันไปเดินเล่น กึมซุนบอกแจฮีว่าจะเปิดเผยความสัมพันธ์ของเราให้โนโซชางและจองซิมรู้
โนโซชางและจองซิมบอกกึมซุนว่าโอเมจามาที่บ้าน เมื่อกึมซุนได้ยินเช่นนั้นก็อึ้ง หลังจากที่โนโซชางและเจินตำหนิกึมซุนแล้วก็พากันเข้าห้องไปโดยปล่อยให้กึมซุนอยู่ในห้องรับแขกตามลำพัง แจฮีโกรธมากเมื่อรู้ว่าโอเมจาไปที่บ้านกึมซุน กึมซุนเสียใจมากเมื่อเห็นโนโซชางและจองซิมไม่แลเธอแม้แต่หางตา ที่สำคัญไม่ทานอาหารที่เธอเตรียมไว้อีกด้วย
แจฮีเกิดความวิตกกังวลขึ้นมาที่ไม่สามารถติดต่อกึมซุนได้เลย เมื่อเป็นเช่นนั้นจึงส่งข้อความถึงกึมซุน กึมซุนนั่งอยู่ในห้องด้วยความท้อแท้หมดอาลัยตายอยากเมื่อเห็นข้อความที่แจฮีส่งมาก็น้ำตาไหลพราก ค่ำมืดแล้วโนโซชางและจองซิมไม่เห็นกึมซุนกลับบ้านเสียทีจึงเกิดความเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปกับกึมซุน แจฮีพาเฮชองไปที่เที่ยวสวนสนุก จองซิมโกรธมากเมื่อเห็นแจฮีอยู่กับ เฮชอง


เนื่องจากจองซิมโกรธมากที่เห็นแจฮีพาเฮชองไปเที่ยว เมื่อกลับถึงบ้านจองซิมก็ขับไล่กึมซุนไปจากบ้าน กึมซุนตระหนกจนพูดอะไรไม่ออก จองซิมอุ้มเฮชองไปนอน แจฮีเป็นห่วงกึมซุน จึงได้เดินไปเดินมาอยู่หน้าบ้าน อีกด้านหนึ่งนั้น ย่าเป็นห่วงกึมซุนมากถึงกับนอนไม่หลับเลยทีเดียว

13-17 ตุลาคม 2551

โนโซชางและจองซิมเห็นว่าถึงเวลาแล้วที่จะปล่อยกึมซุนไปตามทางของเธอ กึมซุนดีใจมากเมื่อเห็นยองอุ๊กดักรอเธอ โนโซชางและจองซิมบอกกึมซุนว่าเมื่อพรหมลิขิตมาถึงก็ให้ฉกฉวยไว้ ทั้งสองต้องการพบแจฮีสักครั้ง กึมซุนน้ำตาไหลพรากด้วยความตื้นตันใจเมื่อได้ยินโนโซชางและจองซิมพูดเช่นนั้น หลังจากที่แจฮีรับโทรศัพท์จากกึมซุนแล้วก็รีบไปที่หากึมซุนทันทีเพื่อพบกับ โนโซชางและจองซิม
เมื่อโนโซชางและจองซิมได้ยินว่าแจฮีจะพาเฮชองไปเลี้ยงดูก็ทำให้ทั้งสองทำอะไรไม่ถูก ต่อมา เมื่อตั้งสติได้จองซิมก็อุ้มเฮชองไว้ไม่ยอมให้แจฮีและกึมซุนพาเฮชองไป แม้ว่ากึมซุนเห็นใจจองซิม แต่เธอก็ต้องพาลูกไปด้วย จองซิมอาลัยอาวรณ์ที่เห็นกึมซุนอุ้มหลานจากไป ย่าเกิดความวิตกกังวลขึ้นมาเมื่อรับฟังเรื่องราวของแจฮีและกึมซุนจากยองอุ๊ก ยองอุ๊กบอกกึมซุนว่าจะหาบ้านหลังเล็ก ๆ ให้กึมซุน อุนจูเตรียมตัวเดินทางไปต่างประเทศ หมอชางรั้งอุนจูไว้แต่ไม่สำเร็จ
แจฮีรับปากโนโซชางและจองซิมว่าจะดูแลกึมซุนและเฮชองเป็นอย่างดี นอกจากนี้เพื่อให้ความรักเฮชองอย่างเต็มที่ ภายในห้าปีนี้จะยังไม่มีลูกคนใหม่กับกึมซุน แต่เมื่อโนโซชางและจองซิมได้ยินว่าแจฮีจะให้เฮชองใช้สกุลของตนก็ทำให้ทั้งสองไม่พอใจขึ้นมา โนโซชางเร่งรัดให้กึมซุนย้ายออกไปให้เร็วที่สุด ย่ามาเยี่ยมกึมซุน กึมซุนโผเข้ากอดย่าด้วยน้ำตา ทุกคนฉวยโอกาสที่กึมซุนไม่อยู่บ้านพาเฮชองอออกไปเที่ยว
กึมซุนไม่รู้จะทำอย่างไรเมื่อเห็นโนโซชางและจองซิมต้องการเฮชอง ทำให้กึมซุนและเฮชองต้องพรากจากกันกึมซุนจับจ้องเฮชองด้วยความอาลัยอาวรณ์ โนโซชางยื่นคำขาดกับกึมซุนว่าถ้ากึมซุนพาเฮชองไปก็จะยกเลิกการแต่งงาน โอเมจาโทรศัพท์นัด กึมซุนออกมาพบ แจฮีแปลกใจมากเมื่อรู้ว่าโอเมจานัดพบกับกึมซุน แจฮีไปหาซื่อห้วนที่ทำงาน
กึมซุนแปลกใจมากเมื่อได้ยินโอเมจาเรียกเธอกลับไปทำงานที่สถานเสริมความงามดังเดิม โอเมจาจับจ้องไปที่กึมซุน จากนั้นก็บอกกึมซุนว่าไม่ต้องพาเฮชองมาด้วย ขอเพียงไม่พาเฮชองมาอยู่ด้วย เธอก็ยินดีให้กึมซุนแต่งงานกับแจฮี กึมซุนไม่รู้จะทำอย่างไรดีจึงได้แต่ร้องไห้ ย่าไปหาโนโซชางและจองซิม ย่าลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นก็กล่าวกับโนโซชางและจองซิมว่าจะพาหลานไปเลี้ยงดูเอง โนโซชางและจองซิมพากันปฏิเสธเสียงแข็งเมื่อได้ยินเช่นนั้น หลังจากที่กึมซุนศึกษาข้อกฎหมายแล้ว กึมซุนก็บอกโนโซชางและจองซิมว่าสิทธิในการเลี้ยงดูลูกต้องอยู่ที่แม่
แจฮีไปหากึมซุน แจฮีเล่าเรื่องตลกมากมายให้กึมซุนฟัง แต่กึมซุนก็ยังเศร้าโศกอยู่เหมือนเดิม เมื่อแจฮีเห็นเช่นนั้นจึงปลอบใจกึมซุน กึมซุนบอกทุกคนว่าเธอกำลังหาบ้านพัก โนโซชางไม่กล้าสบตากึมซุน กึมซุนไม่สบายใจสักเท่าใดนักที่เห็น โนโซชางในสภาพเช่นนั้น โนโซชางบอกกึมซุนว่าในเมื่อสูญเสียลูกชายไปแล้วก็ไม่อยากสูญเสียหลานไปอีกคน
กึมซุนบอกโนโซชางและจองซิมว่าเธอขาดเฮชองไม่ได้ ถึงกระนั้นก็ตามโนโซชางและจองซิมก็ยังไม่เข้าใจกึมซุน กึมซุนได้รับโทรศัพท์จากแจฮี เธออัดอั้นตันใจมากถึงกับร้องไห้ออกมา ย่าบอกกึมซุนว่าหาบ้านพักได้แล้ว ยองอุ๊กไม่รู้จะทำอย่างไรดีเมื่อรู้ว่าหมอชาง เป็นมะเร็งกระเพาะอาหาร ยองอุ๊กจับจ้องไปที่หมอชาง ซึ่งนอนหลับสนิทด้วยความวิตกกังวล กึมซุนนอนไม่หลับจึงออกมานั่งที่ห้องรับแขก กึมซุนร่ำไห้เมื่อเห็นโนโซชางนำรูปถ่ายจุงวานออกมาดู
โนโซชางและจองซิมไม่อยากให้กึมซุนพาเฮชองไป โอเมจากลับไม่อยากให้กึมซุนนำเฮชองมาเลี้ยง เมื่อย่ารับรู้เงื่อนไขของทั้งสองครอบครัวแล้ว ย่าก็บอกกึมซุนว่าถ้าเรื่องมากนักก็ไม่ต้องแต่งงาน แทวานและซูลันพากันย้ายออกไปใช้ชีวิตกันตามลำพัง ทำให้โนโซชางและจองซิมเกิดความไม่พอใจขึ้นมา ย่าไปหาแจฮี ขอร้องให้แจฮีตัดใจจากกึมซุน แจฮีไปหากึมซุน เมื่อเห็นกึมซุนท้อแท้หมดอาลัยตายอยาก ทำให้แจฮีไม่รู้จะทำอย่างไรดี
แจฮีไปหากึมซุนที่สถานเสริมความงาม สายตาของแจฮีจับจ้องไปที่กึมซุน แจฮีบอกกึมซุนว่าไม่อยากเห็นกึมซุนร้องไห้อีกต่อไป ไม่ว่าอย่างไรก็ตามก็จะไม่ทอดทิ้งกึมซุนเป็นอันขาด กึมซุนน้ำตาไหลพรากเมื่อได้ยินเช่นนั้น หมอคิมพ่อแจฮีไปหาโอเมจาที่สถานเสริมความงาม หมอจินบอกโอเมจาว่าอยากพบหน้าลูกชายสักครั้ง


กึมซุนบอกโนโซชางและจองซิมว่าเธอจะไม่แต่งงานกับแจฮี นับแต่นี้เป็นต้นไปเธอและลูกก็จะใช้ชีวิตอยู่บ้านหลังนี้ต่อไป แทวานกลับไม่เชื่อคำพูดของกึมซุน ดังนั้นจึงกระเซ้ากึมซุนว่าล้อเล่นใช่หรือไม่ กึมซุนแสร้งทำเป็นฝืนยิ้มกระเซ้าโนโซชางและจองซิม เมื่อแจฮีกลับถึงบ้านก็เข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำ กึมซุนก็ร้องไห้จนหมอนเปียกเช่นเดียวกัน จองซิมและโนโซชางรู้สึกเสียใจมากเมื่อพบว่าทั้งสองเป็นเหตุให้กึมซุนและแจฮีแยกทางกัน กึมซุนบอกไม่อยากให้โนโซชางและจองซิมคิดเช่นนั้น

20-24 ตุลาคม 2551

กึมซุนต้องการตัดใจจากแจฮีให้ได้ ดังนั้นจึงก้มหน้าก้มตาทำงาน โนโซชางและจองซิมรู้สึกละอายใจเมื่อเห็นกึมซุนแสร้งทำเป็นมีความสุข ทั้งสองถึงกับนอนไม่หลับเลยทีเดียว
หลังจากที่คิดใคร่ครวญเป็นอย่างดีแล้ว โอเมจาบอกแจฮีว่าอยากเห็นหน้าลูกชายกึมซุน
แจฮีและกึมซุนราวกับฝันไปเมื่อได้ยินคำพูดของโนโซชางและจองซิม ทั้งสองโผเข้ากอดกันด้วยความดีใจ น้ำตาของทั้งสองเป็นน้ำตาแห่งความสุข อีกด้านหนึ่งนั้น โอเมจาก็ยินยอมให้กึมซุนนำเฮชองมาเลี้ยง กึมซุนเรียกยองอุ๊กว่าแม่ กึมซุนบอกข่าวดีให้ยองอุ๊กรู้ ยองอุ๊กแสดงความยินดีต่อกึมซุน กึมซุนขอบคุณโนโซชางและจองซิมด้วยน้ำตาแห่งความสุข
โนโซชางซึ่งกำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่นั้นแปลกใจมากเมื่อเห็นแจฮีมาที่บ้านแต่เช้า แจฮีบอกหลูสั่วชาวว่าจะมาทานอาหารเช้าที่นี่ แจฮีขอร้องโนโซชางมองกึมซุนเป็นลูกสาว อย่ามองเป็นลูกสะใภ้อีกต่อไป หมอชางไปหากึมซุนโดยขอร้องให้กึมซุนให้อภัยในสิ่งที่แล้วมา กึมซุน,แจฮีและเฮชองพากันไปหาโอเมจา
กึมซุนตื้นตันใจจนไม่รู้ว่าจะขอบคุณโอเมจาอย่างไรดี กึมซุนให้คำมั่นสัญญาว่าต่อไปนี้จะใช้การกระทำเป็นเครื่องแสดงออก กึมซุนและแจฮีต่างยุ่งอยู่กับการตระเตรียมงานแต่งงาน เนื่องจากโนโซชางรักใคร่เอ็นดูกึมซุน ดังนั้นจึงอาลัยอาวรณ์ไม่อยากให้กึมซุนแต่งงานออกไป
ในวันแต่งงานของกึมซุนและแจฮี แจฮีดีใจมากจนยิ้มไม่หุบ แน่นอนว่ากึมซุนเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด คืนวันแต่งงาน ทั้งกึมซุนและแจฮีต่างพากันตื่นเต้นด้วยกันทั้งคู่ ซูลันเห็นกึมซุนแต่งงานออกไปแล้ว ทำให้โนโซชางและจองซิมอยู่บ้านกันตามลำพัง เธอจึงบอกแทวานให้ย้ายกลับไปอยู่กับโนโซชางและจองซิมดังเดิม
หนึ่งปีต่อมา

เสียงเด็กร้องไห้ไม่หยุด ป้านอนหลับสนิท ย่าโกรธมากที่ปลุกป้าเท่าใดก็ไม่ตื่นเสียที ย่าจึงต้องลุกขึ้นมาดูแลหลานเสียเอง จองซิมไปดูแทวานถ่ายโฆษณา นึกไม่ถึงว่าจองซิมได้ร่วมถ่ายโฆษณาด้วย กึมซุนรู้สึกตื่นเต้นมากกับการสอบรอบสุดท้ายของการเป็นนักออกแบบทรงผม อาจารย์โอซึ่งร่วมพิธีแต่งงานของแจฮีนั้นได้ตามจีบอุนจู อุนจูเริ่มให้ความสนใจอาจารย์โอ

อวสาน

Edit Date : 2008-08-11 ( 20:50:10 )

Wallpaper


ขนาด 800*600

1024*768

800*600

1024*768

800*600

1024*768

800*600