Jung Ji Hoon .FC Board # 2 พลพรรครัก"เรน" ทางนี้เลยค่ะบอร์ดนี้เป็นที่ที่เราอัพทุกอย่างที่เป็นเรนที่

มาแว้ววววววววววววววววววววววววววววว ยามดึกดื่น ไม่หลับไม่นอน เหอๆ คิดถึงทุกคนมากมายเลยจ้า

น้องเฟินจ๋า--> กลับมาหาพี่ซะทีเหอะ การบ้านเยอะเลยหรอ น่าฉงฉาน แต่ไงก็สู้ๆ นะน้องจ๋าววว
คุงแนน--> จอยขอโทษนะที่ไม่ได้ทักเลย ว่าแต่ msn ถ้าเห็นจอยออนมาทักได้ตลอดเลยนะ คิดถึงนะ
กั้งจ๋า--> คิดถึงตะเองจัง เด๋วไม่ค่อยได้คุยกันเลยอ่า งานยุ่งกันหมดเลย วันนี้จอยเพิ่งไปสอบมา เหนื่อยชะมัดเลยไม่ได้ออนเลยอ่ะ
คุงเจน--> คิดถึงเสมอค่ะ ถ้าออนเมื่อไรทักมาได้ตลอดเลยนะ เหงคุงเจนก็จายุ่งๆเหมือนกัน ไงก็รักษาสุขภาพด้วยน้า
เอ้--> มะค่อยได้เจอกันทาง msn เลย งั้นจอยฝากความคิดถึงมาทางบอร์ดละกันนะ
คุงยุ้ย-- > ขอบคุงมากนะ ที่เอาข่าว และรูปอัพเดทมาให้เพื่อนๆได้ดูกัน
คุงอ้อย-->ว่างๆทักมาก็ได้น้า
คุงสุ--> ถ้าออนคงเจอกันนะ
เพื่อนๆทุกคนด้วยน้า ยินดีค่ะที่ได้รู้จักทุกคนที่รักเรนเหมือนกานนนนนนนนนน

สวัสดีทู๊กคงคร๊า..!!
รักและคิดถึงเด็กๆบ้านนี้นะคะ

วันนี้เอาบทสัมภาษณ์คุณพ่อของพีนึนมาฝากกันค่ะ เผื่อว่าใครยังไม่ได้อ่านนะคะ ทั้งหมดเป็นบทสัมภาษณ์ที่แปลจากหนังสือที่เป็นภาษาญี่ปุ่นโดย คุณกุญแจ จาก http://www.kunjae.com ต้องขอบคุณคุณกุญแจนะคะที่อนุญาติให้คัดลอกมาค่ะ.....

Dutiful Son***

ในวันที่เราได้พบกับคุณ จอง กิชุนนั้น เป็นวันงานเทศกาลพอดี คุณกิชุนกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมทำขนมตั้งแต่เช้า (กิจการที่ทำเป็นร้านทำขนมคล้ายๆ โมจิ) คุณพ่อของซุปเปอร์สตาร์อันดับ 1 ของเกาหลีคนนี้ สวมหมวกไว้บนศีรษะและกำลังง่วนอยู่กับงาน ดูจากภายนอกแล้วก็เป็นชายท่าทางกระฉับกระเฉง ใบหน้าดูอ่อนวัยกว่าอายุจริง อย่างไรก็ตามเขาก็ให้ภาพลักษณ์ที่แตกต่างกันกับลูกชายของเขามาก

?จีฮุนนั้นเหมือนปู่ของเขามาก ตัวผมเองตาเป็น 2 ชั้นแถมตัวก็ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่ ส่วนคุณปู่มีตาชั้นเดียวและก็มีร่างกายที่สูงใหญ่มาก?

บ้านเดิมของคุณกิชุนอยู่ที่ชุมนัมโซซัน (忠南瑞山） แต่ภายหลังจากที่แต่งงานแล้วก็ได้ย้ายมาอยู่ที่เขตยนซัง(竜山）ในกรุงโซล เวลาที่ไปเยี่ยมคุณย่าที่ทำร้านขายขนมอยู่ เขาก็ได้เรียนรู้วิธีการทำขนมมาโดยอัตโนมัติ จึงได้มาเปิดร้านขายขนมกับภรรยาในตลาด มีชีวิตอยู่กันอย่างเรียบง่ายกับลูกชาย และลูกสาวที่อายุ...งกัน 3 ปี

ในวันที่อากาศหนาว ตอนที่เขามาเปิดร้าน คุณกิชุนจะพาลูกชายเล็กๆ จีฮุนมาด้วยเสมอ เขาจะให้ลูกชายนอนอยู่ในรถเข็นเด็ก เวลาที่พ่อและแม่ทำงาน เด็กชายเล็กๆ คนนั้นก็ไม่เคยร้องไห้งอแงกวนใจเลย หนูน้อยมักจะหลับอยู่เงียบๆ ในรถเข็นเสมอ ผู้คนแถวๆ นั้นมักจะพูดกันว่า ด้วยความน่ารักของเด็กชายที่เรียบร้อยคนนี้นี่เอง เปรียบเสมือนสิ่งที่คอยเรียกแขกให้เข้าไปอุดหนุนอยู่ไม่ขาดสาย

?เมื่อตอนประมาณ 3-4 ขวบ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่จีฮุนเคยไปหลงทางอยู่แถวๆ ชินชอง （新村）พ่อออกเดินตามหาทั้งวัน จนกระทั้งพระอาทิตย์ตกดินก็ได้รับการติดต่อว่าให้ไปรับได้จากสำนักงานของเมือง พอดีพนักงานที่ทำงานอยู่ที่นั่นไปพบกับจีฮุนที่กำลังหลงทางอยู่เข้า เขาบอกว่าเด็กคนนี้น่ารักมากไม่งอแงเลย?

จีฮุนเป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่ายยิ่งกว่าเด็กคนไหนๆ ทั้งหมด ในช่วงเวลาที่ร้านขนมสามารถทำกำไรได้มากๆ อย่างในช่วงปีใหม่หรือช่วงงานโชซก (秋夕 คล้ายๆ กับงานวันสาร์ท หรืองานโอบงของญี่ปุ่น）เขาก็จะมาช่วยพ่อแม่ทำงานอยู่เสมอ จีฮุนเป็นคนทำหน้าที่การใช้เครื่องจักรตัดขนมออกเป็นชิ้นๆ มาจนกระทั่งอยู่มัธยมปลายเลยทีเดียว

?ถ้าลองมองย้อนกลับไปแล้ว พวกเด็กๆ คงจะมีช่วงเวลาที่รู้สึกอายกับการที่มีพ่อแม่ทำร้านขายขนมอยู่ในตลาด แต่ทว่าลูกชายคนนี้ ไม่เคยแสดงความรู้สึกแบบนั้นออกมาให้เห็น หรือบางทีในตอนนั้น ผมเองก็อาจจะไม่ได้ให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเขามากขนาดนั้นก็ได้..?

จีฮุนใช้ชีวิตแบบเด็กนักเรียนธรรมดาๆ จนกระทั้งจบมัธยมต้น อยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นว่า ?ถ้าหากผมสอบเข้าที่อันยันได้ （安養　： เป็นโรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียงในเกาหลี ที่ 安養芸術高等学校 เป็นโรงเรียนที่มีชื่อด้านภาพยนตร์และการแสดงเป็นอย่างมาก เสียงอ่านถอดมาจากภาษาญี่ปุ่น ไม่แน่ใจเสียงอ่านในภาษาเกาหลีเช่นกัน：ผู้แปล）พ่อจะให้ผมไปเรียนได้มั้ย?? พ่อเองปกติก็เป็นคนที่ให้ลูกทำในสิ่งที่อยากทำเสมออยู่แล้ว

แม้ว่าการแข่งขันจะสูงมากก็ตาม แต่จีฮุนก็สามารถสอบผ่านเข้าเรียนในโรงเรียนนั้นได้ มีคนหลายคนพูดไว้ว่าอย่างจีฮุนไม่มีทางสอบเข้าได้ คำพูดเหล่านั้นยิ่งเป็นแรงผลักดันให้จีฮุนพยายามมากยิ่งขึ้นไปอีก



เมื่อจีฮุนขึ้นชั้นมัธยมปลายแล้ว บนเพดานในห้องของเขามีกระดาษเขียนแปะเอาไว้ว่า ?ถ้าชะล่าใจละก็ ทุกอย่างก็จะพังทลายหมด? เวลาที่เขานอน เขาก็จะมองดูคำพูดของตนเองและเตือนตัวเองให้พยายามอยู่เสมอ

จากความทรงจำของคุณกิชุน คำพูดติดปากของจีฮุนที่ว่า ?จะต้องอดทนให้ถึงที่สุด จะต้องพยายามให้ถึงที่สุด และจะต้องถ่อมตนให้มากที่สุด? นั้นเป็นประโยคที่จีฮุนพูดขึ้นมาเองตั้งแต่ตอนที่เขาอยู่ประมาณชั้นมัธยมต้น สมัยนี้เด็กๆ คนอื่นๆ ที่จะเข้าวงการบันเทิงก็มักจะไปเรียนตามโรงเรียนต่างๆ เพื่อที่จะเข้าวงการให้ได้ แต่จีฮุนไม่เคยร้องขอความช่วยเหลือจากใคร และทำทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตนเองทั้งหมด เขาไม่เคยทำให้พ่อแม่เป็นห่วงเลยแม้แต่ครั้งเดียว และก็ค่อยๆ เดินไปตามเป้าหมายที่ตนเองได้ตั้งเอาไว้

?ลูกของผมจริงๆ ที่ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง เวลาที่มองดูเขา ผมเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมผมจึงไม่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างจีฮุน ผมอายุ 40 กว่าปีแล้ว ไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรซักอย่าง ได้แต่เพียงใช้ชีวิตไปวันๆ เท่านั้น แต่ลองมองดูจีฮุนสิ เขาตัดสินเป้าหมายของชีวิตด้วยตนเอง แล้วก็พยายามทำมันให้เป็นจริง จนในตอนนี้เขาก็ได้เป็นนักร้องอย่างที่ต้องการแล้ว ผมไม่เคยต้องเป็นห่วงอะไรในตัวเขาเลย ถ้าไม่นับว่าเขาเป็นลูกชายแล้ว เขาก็เป็นคนที่น่านับถือมากๆ อีกด้วย?

คุณกิชุนมองดูลูกชายของตนเองแล้วก็เรียนรู้การใช้ชีวิตจากเขา สิ่งที่คุณกิชุนสามารถทำได้ดีที่สุดก็คือการทำขนม ตอนนี้เขาจึงเปิดร้านขายขนมอยู่ที่ชุนชองบึคโด (忠清北道） ซึ่งอยู่...งจากบ้านที่ยนซังไปประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง ในร้านของเขามีรูปของ Rain รูปใหญ่ติดอยู่ด้วย

?เวลาที่ทำขนมแล้วมองดูรูปของจีฮุนไปด้วย ก็จะมีกำลังใจในการทำงาน รู้สึกว่าตนเองก็อยากที่จะใช้ชีวิตอย่างแน่วแน่เหมือนกับเขาเช่นเดียวกัน?

จีฮุนเคยถามคุณกิชุนครั้งหนึ่งว่า ?พ่อ ให้ผมไปที่ร้านซักครั้งเอามั้ย? ชวนพวกพี่ๆ วง GOD　(กลุ่มนักร้องที่มีชื่อเสียงในเกาหลี) ไปด้วยเอามั้ย?? แต่คุณกิชุนก็ปฏิเสธเสียงแข็ง เขาไม่เคยคิดที่จะใช้ลูกชายของตัวเองเพื่อประโยชน์ทางการค้าเลยแม้แต่น้อย

?ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะคิดว่า การเป็นดาราที่ประสบความสำเร็จแต่มีพ่อที่ทำร้านขายขนมอยู่ในตลาดเป็นเรื่องที่น่าอาย แต่ว่าจีฮุนกลับถามขึ้นแบบนั้นด้วยตัวเอง ทำให้ผมรู้สึกได้เลยว่าเขาได้เติบโตขึ้นมาเป็นคนดีจริงๆ?

คุณกิชุนติดต่อถามข่าวคราวสารทุกข์สุกดิบกับลูกชายที่งานยุ่งโดยผ่านทางเมล์เสมอๆ แต่อยู่มาวันหนึ่งจีฮุนก็โทรมาบอกว่า เขาจะโอนเงินก้อนใหญ่เข้าบัญชีธนาคารให้พ่อ

?ผมก็บอกกับเขาว่า เงินนี้เป็นเงินที่เขาหามาเองด้วยความยากลำบาก จะเอาไปใช้ทำอะไรก็ตามใจเถอะ เคยเห็นบอกว่าอยากจะเป็นโปรดิวเซอร์หรือว่าเรียนด้านแฟชั่นไม่ใช่เหรอ เงินนี้ก็เอาไว้เป็นทุนสำหรับที่จะทำในสิ่งที่อยากทำก็แล้วกัน?

ตอนนี้คุณกิชุนอาศัยอยู่กับลูกสาวที่ปัจจุบันเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 (สัมภาษณ์ในปี 2003 เดือนธันวาคม) เขาบอกว่าสิ่งที่เขาต้องการก็คือเขาอยากจะมีร้านขายขนมที่ยอดเยี่ยมใบหน้าของเขายิ้มไม่หุบ แต่อย่างไรก็ตามเราทุกคนรู้ดีว่า สิ่งที่คนที่เป็นพ่อแม่หวังไว้มากที่สุดก็คือ การที่ลูกของตนมีร่างกายที่แข็งแรง ได้รับความรักและการยอมรับจากคนในสังคม และเติบโตขึ้นเป็นคนดี

ถ้าเราลองมาคิดดูดีๆ คำพูดของชายคนนี้ที่บอกว่าตนเองเกิดมาอายุ 40 กว่าปีแล้ว ไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรเลยสักอย่างนั้น ไม่เป็นความจริงเลยแม้แต่น้อย

enjoy:

Anyong !!! คิดถึงทุกคนเลยนะ

*** คิดถึง จีฮุน มากๆเลยด้วย *** Po ko ship po Jihunaaaaaa

หวัดดีค่ะ
เฟินเองนะค่ะ ยางจามกานได้มั้ยน๊า
แฮะๆหนูหายไปนอนเลย อิอิ
พอดีเรียนหนักอ่าค่ะ การบ้านเพียบ อิอิ
วันนี้ไม่มีการบ้านเลยแวะมาหาตี๋หล่อสักหน่อย
คิดถึงมากมาย แฮะๆๆ

พี่จอย คิดถึงเหมือนเดิมจ้า แต่เราคุยกานบ่อยเนอะ ในเอ็มอ่ะค่ะ อิอิ

พี่กั้ง ไม่ได้เจอกานเลยนะค่ะ คิดถึงค่ะ

พี่โบ ... พี่โบไม่ชอบโพสอิอิ หนูเลยจามไม่ได้อ่ะค่ะ ตอนนี้จามได้แระค่ะ หุหุ

พี่เอ้ ไม่ได้คุยกานเลยนะค่ะ ทั้งในนี้แระในเอ็ม อิอิ คิดถึงคร้าบ

พี่ยุ้ย เปงไงมั้งค่ะ คิดถึงค่ะ ขอบคุนนะคะที่เอาข่าวมาอัพให้พวกเราตลอดเลย อิอิ

พี่วิว คิดถึงเชงกานคร่า.....มิได๋คุยกานเยยย

พี่เจน คิดถึงพี่ชำเมอนะค่ะ ไม่ได้เจอกานนานานาน มากเลย

พี่แนน พี่สาวอีกคนนึง เปนไงมั้งค่ะ ไม่ได้คุยกานนานแล้ว

พี่อ้อย เราเคยคุยกานนิสเดียวเองนะค่ะ เมื่อไหร่จาได้เจอกานอีกหนอ...


พี่ปุ้ย หนูแทบไม่เคยคุยกะพี่เลยเนอะ แฮะๆๆๆ

พี่เปลญวน คิดถึงหมือนกานค่ะ

คุงต้า ยินดีที่ได๋รู้จักนะค่ะ ๑-๑

ยินดีที่ได๋รู้จักสมาชิกใหม่ทู้กคนนะค่ะ ไม่ได้มาซะนาน มีสมาชิกใหม่เพียบเลยยยย



ปล. พี่ๆก้าบ นู๋เปลี่ยนเมล์แย้วค่ะ fern_za29834@hotmail.com ค่ะ

หนูได้ข่าวว่าเรนจามาเล่นคอนที่เมกา จิงเป่าคร่า อิอิ อยากไปมากมาย ตอนไปเมืองไทยก้อมะได้ไปดู แฮะๆๆๆ

มีรูปพีนึน น่รักๆๆๆใหม่ๆๆๆมากมายเลย แฮะๆๆๆ หนูเลยมาตามเก็บอะค่ะ ไม่ได้เกบมานานเลย แฮะๆๆ

ว้า แปะรูปไม่ได้อีกแระ อิอิ ต้องอัพเอาอีกแระหรือนี่

หวัดดีค่ะพีปุ้ย ยังอยู่มั้ยค่ะ
ได้เจอกานสักทีนะค่ะ

หวัดดีค่ะ คุง dancing dream ยินดีที่ได้รูจักนะค่ะ
หนู ชื่อ เฟินนะค่ะ
คงจาได้เจอกานเร็วๆนี้นะค่ะ

สวัสดีค่ะคุณน้องเฟิน ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัง.งง.....

เรียกพี่ออยก็ได้นะคะ เข้าบ้านนี้บ่อยๆนะคะเพระว่าคุณน้องเจนเขาจะลุ้น 200 หน้าแข่งกับน้องเดียวเกมส์ทศกัณฑ์นะคร้า.... [img]
http://www.asiafinest.com/cgi-bin/if/imageFolio.cgi?action=view&link=Korean_Stars/Korean_Finest_Guys/Rain_Bi&image=050430dynamickorea7ls.jpg&img=16&tt=[/img]

ขออภัย...อีกแล้ว.ว.ว.ตั้งแต่เมื่อวานแล้วจนวันนี้รูปก็ยังไม่ขึ้นเยย
หว้า....แย่จัง!! งึม..งัม..งึม..ม.ม.....
ขอลองอีกทีนะถ้าไม่ขึ้นอีกข้าน้อยจะเก็บรูปอาพีไว้ดูคงเรียวเลย

โอ....อ...อ.วว.ว.ววว มาซะทีนะอาพี กว่าอาพีนึนจายอมปรากฏกายต่อสาธารณชนได้ เล่นเอาอิฉันเหนื่อยเลย
ฮ่ะ ฮ๋า อารัยนะอาพี อ๋อ!? มัวแต่ยุ่งเรื่องงานอยู่เหย๋อ........ไม่เปงรัยให้อภัยเสมอ อิ อิ อิ

ดีก้าบบบบบบบบบ มาอีกแว้วว วันนี้ไม่มีรูปมาฝาก แต่มีใจมาฝากเรน..อิอิ

น้องเฟิน--> ไม่ได้เข้าบอร์ดซะนาน มาซะยาวเลยนะ คงหายคิดถึงพี่ๆแล้วอะจิ
กั้ง--> ช่วงนี้มะค่อยเข้าบอร์ดหรอ พอจอยเข้ามากั้งหายไปเลย งานยุ่งหรอ จ๊า
เจน--> มะเหงออนเลยอ่า เด๋วนี้ไม่เจอกันในmsn เลยน้า

จากข้อความ 3962 บทความที่คัดลอกมาเกิดอาการตกหล่นเยอะเลยขอโต๊ดนะคร้า วันหลังจาขอแก้ตัวใหม่นะคร้า.......โต๊ดมั๊กๆคร้า

หวัดดีเพื่อนๆทุกคน คิดถึงนะ

เอ้......รักนะ ( อ๊วก ) จริงๆ นะไม่ได้หรอก

ยุ้ย.... ว่าจะแวะเข้าไปหาก็ไม่ว่างซะกะที ( แต่ก็ยังเหมือนจะคิดถึงนะตัว )

เจน.. คิดถึงน้องเหมือนกันนะคะช่วงนี้พี่งานยุ่งนิดหน่อยคะเลยไม่ว่างเข้าบ้านเลย

จอย..วันนี้เราได้คุยกันแล้วนะ(ดีใจจังเลย)

ปุ้ย...หล่อนก็ตายไปแล้วจริงๆ ( ตายจากชีวิตช้านไปแล้วจริงๆ )

เฟิน..หายไปนานเลยนะ

Anyong !!! ก่อนกลับบ้านนะที่รักทั้งหลาย
To : พี่ยุ้ย รักนะตะเอง
To : เอเอ้ รักษาสุขภาพนะแก ที่บ้านน้ำท่วมป่าว
To : น้องเจน พักนี้แอบไปพิมทนที่ไหนหว่า ไม่เจอเลย
To : แนนซี่ ดีใจที่จะได้เจอแกหว่ะเพื่อน
To : พี่อ้อย มารร้ายนัมเบอร์ 1 ทำไมเทอช่างโหดร้ายกะช้านอย่างงี้
To : ทุกๆคน Sa rang hae !!!! ~_~

บายยยยยยย

[img]Thanks to ImageShack for [URL=http://imageshack.us]Free Image Hosting[/URL][/img]
อันนยอง.......ที่รักของอาพีทู๊กคนคร๊า....... เฮ้อ ..เข้าบ้านทีไร ก็ปาเข้าไปเกือบตี 2 ทุกที อ่ะค่ะ....ว่าจานอน.....แต่ทนความคิดถึงพีนึนม่ายไหวอ่ะคร๊าบบบบ..... เลยมาทักทายเพื่อนๆๆๆๆๆค้า (แม้ว่าจานอนกานหมดแล้วก็ตามเฮอะ)

อ้าวววววว..........ทามมายยยย .... รูปไม่ขึ้นอ่ะ.....