บ้านแห่งความรัก selina hebe ella แห่ง S.H.E.

ตอนเย็นไม่ได้เข้ามาน๊ะจ้า เพราะว่าวันนี้ต้องอยู่บุญอีกแล้ว

S.H.E. แต่งกายเซ็กซี่ เพื่องานโฆษณา / ฮีบี้ (Hebe) จะออกอัลบั้มเดี่ยว !?
เขียนโดย canjamm เมื่อ 6 มีนาคม, 2009 - 11:40. ข่าวจีน Ella Chen [S.H.E.] (C) Hebe Tian [S.H.E.] (C) S.H.E (C) Selina Ren [S.H.E.]


ต่อเนื่องมาจากภาพฮอทและเซ็กซี่ของพวกเธอในชุดหนังสีแดงเมื่อปี 2008 มาคราวนี้ กลุ่มศิลปิน S.H.E. ได้แปลงร่างเป็นสายลับสุดเซ็กซี่ เพื่อเป็นพรีเซนเตอร์ถ่ายทำโฆษณาให้กับแม็คโดนัลด์ (McDonalds) คราวนี้ พวกเธอสวมใส่ชุดหนังสีดำ และแต่ละคนเป็นตัวแทนของ "ความเผ็ด", "ความร้อนแรง" และ "ความสนุกสนาน"

เมื่อ S.H.E. ที่เพิ่งมีความสุขกับการพักผ่อนในช่วง 2 สัปดาห์ (ในช่วงตรุษจีน) ได้ยินว่าจะต้องใส่ชุดหนังรัดรูปในโฆษณา พวกเธอรีบเตรียมพร้อมด้วยการลดน้ำหนัก พวกเธอเลิกการทานขนมในตอนดึก และกินเพียงอาหารเบาๆ รวมทั้งเริ่มที่จะวิ่ง และว่ายน้ำในเวลาว่าง พวกเธอทั้งหมดทำได้อย่างสวยงามก่อนที่จะถ่ายทำ ส่วนเว้าโค้งของพวกเธอถูกเปิดเผยออกมาให้เห็นได้ชัด

เพื่อที่จะให้ร่วมมือในการถ่ายทำโฆษณา S.H.E. ต้องทานแฮมเบอร์เกอร์เกือบ 20 ชิ้น พวกเธอกล่าวตลกๆว่า พวกเธอกินมากพอแล้วสำหรับทั้งวัน "มันเป็นเรื่องที่ดี ที่พวกเราลดน้ำหนักอย่างหนักในช่วง 2-3 วันก่อน ทำให้พวกเราสามารถกินแฮมเบอเกอร์ได้อย่างเอร็ดอร่อยจำนวนมากได้ในวันนี้ มันน่าพอใจอย่างมาก!" ตั้งแต่ S.H.E. เดินทางไปอินเดีย พวกเธอเรียนรู้และชื่นชมอาหารมากกว่าแต่ก่อน โฆษณาให้พวกเธอกัดเบอเกอร์แต่ละคำอย่างมีความสุข เอลล่านั้นหมุนเบอเกอร์ไปรอบๆหลังจากการกัดแต่ละครั้ง และนั่นยังทำให้พวกเธอใช้เบอเกอร์ชิ้นเดียวกันสำหรับการถ่ายทำหลายๆครั้งได้ โดยไม่ต้องเปลี่ยนใหม่ทุกครั้งที่ถ่ายทำใหม่

ในโฆษณาสำหรับสินค้าตัวเดียวกันเมื่อปีที่แล้ว มีช่วงหนึ่งในงานแถลงข่าว ซึ่งนักข่าวถาม S.H.E. ว่า "เมื่อไม่นานมานี้ มีข่าวลือว่า พวกคุณจะออกมาฉายเดี่ยว นั่นเป็นความจริงหรือเปล่า?" ในวันที่มีการถ่ายทำ เมื่อพวกเธอเข้ามาในสตูดิโอ ทีมงานหลายๆคนก็ถูกถามว่า "พวกเราได้ยินว่า พวกคุณจะฉายเดี่ยว!" S.H.E. กล่าวอย่างหนักแน่นว่า "เหมือนอย่างที่พวกเราพูดในโฆษณา ไม่มีทางที่พวกเราจะฉายเดี่ยว"

เมื่อไม่นานมานี้ มีข่าวว่า ฮีบี้ (Hebe) จะออกอัลบั้มเดี่ยวของเธอในปีนี้ ทำให้เกิดคำถามมากมายจากแฟนๆของ S.H.E. แฟนๆบางคนเริ่มที่จะกังวลว่า S.H.E. จะยุบวงเพราะเรื่องนี้ HIM Record ยืนยันว่า พวกเขากำลังรวบรวมเพลงให้กับฮีบี้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการพิเศษ แต่ S.H.E. จะไม่ฉายเดี่ยว และจะไม่แยกวงด้วย S.H.E.ร่วมกันถ่ายทำโฆษณาด้วยกัน และกล่าวให้แฟนๆต่างก็เลิกกังวลว่า "พวกเรามักจะมีงานทำของแต่ละคน เช่น ฮีบี้ และเอลล่า (Ella) มีละครของพวกเธอเอง และเซลิน่า (Selina) ก็เป็นพิธีกรในหลายๆรายการ ปีนี้ ทางบริษัทจะช่วยหางานที่เหมาะสมกับพวกเรา โดยดูจากความสนใจและความต้องการของพวกเรา แต่นั้นไม่ได้หมายความว่า S.H.E. จะหายไป พวกเรายังคงร้องเพลงไปด้วยกัน ในอนาคต แม้ว่าพวกเราจะแต่งงานและมีลูก S.H.E. ก็จะยังคงเป็น S.H.E. เสมอไป!"

ขอบคุณhttp://www.blike.net/th/node/5878

http://www.blike.net/th/node/5878

มาอัพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพจ้า!!!!!!!

นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 8/1

[ พี่....น้อง และ คู่หมั่น !!?!!]

“ โซจิน.... โซจิน.....”

เขาทั้งเรียกทั้งเขย่าเธอ...แต่ร่างนั้นก็ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาจากการหลับฝัน เขาอมยิ้มเล็กน้อย คิดไปถึงช่วงเวลาที่รุ่นน้องคนนึงแอบหนีซ้อมไปหลับอยู่ในห้องอุปกรณ์ ... ยัยบ๊องส์เอ้ย ^^

หยี่เจ๋อตัดสินใจช้อนร่างที่หลับอยู่นั้น เขาอุ้มเธอออกมาจากรถ ขนาดนั้น เธอก็ยังไม่ยอมที่จะตื่น
คงจะเพลียและเหนื่อยมากสินะ...โซจิน...

“คุณหนู...คุณทะ.0[]0 อ๋า...นั่นคุณคนนั้น!!!!”

ป้าแม่บ้านวิ่งมาเหมือนกับจะบอกอะไรซักอย่างกับเขา แต่แล้วก็เปลี่ยนไปเป็นตกใจที่เห็นเขากำลังอุ้มโซจินอยู่แทน

ใช่...เขาพาเธอมาที่บ้านพักของเขาอีกแล้ว....บ้านหลังนี้ที่เคยพาเธอมาตอนที่เจอกันอีกครั้ง

“เธอชื่อโซจินครับป้า^^”

“คุณหนู...แล้วเธอเป็นอะไรมาอีกล่ะค่ะ....หวังว่าคงไม่ต้อง..... T_T”

แล้วป้าแม่บ้านก็คิดถึงตอนที่เธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าให้โซจิน (ยัยโซจินทำให้คนแก่กลัวฝังใจเลยเฮะ...เหอๆ =_=)

“คิกคิก^^ ไม่มีอะไรหรอกครับ เธอแค่หลับนะครับ ^^”

หยี่เจ๋ออดที่จะหัวเราะไม่ได้ เพราะเขาเองก็นึกถึงตอนที่ป้าแกเล่าเรื่องที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้โซจิน แล้วผลก็ออกมาว่า เธอก็ทั้งถีบทั้งเตะป้าจนน่วมไปหมด

“แล้วเมื่อกี้เหมือนป้าจะพูดอะไรกับผม”

ตอนนี้หยี่เจ๋อเดินมาถึงประตูบ้านแล้ว และเขาก็กำลังจะเปิดมันเข้าไปข้างใน

“ 0.0!! จริงสิคุณหนู คุณท่านมาค่ะ !!!!”

กึก!! หยี่เจ๋อหยุดกึกทันที คุณท่าน!!

“ย่า!! คุณย่ามาเหรอครับ 0[]0!!”

“ค่ะคุณหนู T^T”

แย่แล้ว....ถ้าคุณย่าเห็นโซจินล่ะ.....ซวยแล้วคราวนี้ >O<!!

“ตอนนี้คุณย่าอยู่ที่ไหนครับ !!”

“ห้องทำงานคุณแม่ค่ะคุณหนู”

“งั้นป้าไปถ่วงเวลาคุณย่าไว้ก่อนนะ เดี๋ยวผมจะพาโซจินไปไว้ที่ห้องก่อน”

ว่าแล้วเขาก็เปลี่ยนจากการเข้าข้างหน้าเป็นหลังบ้านทันที แย่แน่ๆ ถ้าคุณย่ารู้ว่าเราพาโซจินมาที่นี่ ที่นี่คือบ้านของแม่ คุณย่า !!! อ๊ากกกก >0< คิดไม่ออกเลยจะทำไงต่อดีฟร่ะ!!!
(จริงๆแล้วอินารุมันไปต่อไม่ได้น่ะ ^o^ โฮ่ๆ)

...........อื่อ...

=_= ……….

-_- ….

หือ 0.0!!.....??

ออ...นี่มันห้องของอี่ตารุ่นพี่นี่นา เขาพาฉันมาที่นี่เหรอเนี่ย ?

ฉันว่าฉันนั่งรถอี่ตารุ่นพี่อยู่นี่นา หลังจากรุ่นพี่บอกว่าจะพาฉันกลับ อี่ตานั่น -*- !! กลับ คือพามาที่บ้านตัวเองนี่เอง ฮึ่ม!!

แล้วนี่หายไปไหนแล้วเนี่ย??

ฉันลุกขึ้นจากเตียงของรุ่นพี่แล้วก็เดินไปเปิดประตูระเบียงออกไป....อ๋า....ทะเล o[]o!! ที่นี่ข้างหลังเป็นทะเลเหรอ? >v< ว้าว!! ดีจังเลยเนอะบ้านของรุ่นพี่เนี่ย ฉันถึงว่าสิได้ยินเสียงคลื่น ตอนที่อี่ตานั่นพาฉันมาที่นี่ฉันก็ได้ยินเสียง แต่ก็ไม่รู้ว่ามันมาจากที่ไหน ที่แท้ มันก็อยู่ข้างหลังบ้านหลังนี้นี่เอง

ฉันมองไปรอบๆ แล้วสายตาของฉันก็ไปหยุดที่โต๊ะหินใต้ต้นไม้ต้นใหญ่นั้น...!! 0.0!!

อี่ตารุ่นพี่อยู่ตรงนั้นนี่เอง เขากำลังคุยกับใครอยู่อ่ะ ว่าแล้วฉันก็ใช้สายตาจ้องมองให้ชัดๆ

0[]0!! นั่น!!

คนที่ตบนายชุนวูนี่นา !!!!?!!!

รู้จักกับรุ่นพี่ด้วย...แถมยัง!! 0[]0!! กอดกันด้วยเรอะนั่น !!! หรือว่า? อย่าบอกนะว่าอี่ตารุ่นพี่รสนิยมแบบนี้ >_< แล้วทำไมคนๆนั้นถึงตบนายชุนวูล่ะ ??

พรึบ 0.0 !!

ฉันทรุดตัวลงหลบทันที

0_0!! อึ๋ย!! ผู้หญิงคนนั้นหันขึ้นมามองทางนี้ด้วย อ๋ายยยย!! เขาจะเห็นไหมเนี่ย หวังว่าฉันคงไม่ไปทำลายความรักข้ามรุ่นของอี่ตารุ่นพี่หรอกนะ สาธุ >0<!!

( ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงกับยัยโซจินดีเนี่ย ดูมัน คิดไปได้ =_=)

ทางด้านหยี่เจ๋อกับย่าของเขา

“ ทำไมย่ารู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่ข้างบนนั่น ... หวังว่าหลานคงไม่พาใครที่ไหนมานอนที่นี่หรอกนะ ?”

คำพูดของผู้เป็นย่าของเขาทำเอาชายหนุ่มนั่งแข็งเลยทีเดียว คุณย่าเหมือนมีกระแสจิตอย่างนี้เสมอเลย T^T ทำไงดีคงไม่ขอขึ้นไปดูหรอกนะ >0<

“จะว่าไปแล้ว ย่าก็ไม่ได้ขึ้นไปดุข้างบนนานแล้ว ไปดูบ้างก็ดีเหมือนกัน^^”

“ห๊า!!! 0[]0”

กริ๊งงงงงงงงง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ทำให้คุณย่าของเขาล่ะสายตาจากการคาดคั้นเขาไป

“มีไร? หือ ? เจ้านั่นกลับมาแล้วเรอะ ดี ฉันจะกลับเดี๋ยวนี้ล่ะ!!”

แล้วผู้หญิงที่น่าแกรงขามตรงหน้าเขาก็วางโทรศัพท์ลง

หยี่เจ๋อถอนหายใจเฮือกนึง -0-~ ค่อยยังชั่ว~ ว่าแต่เมื่อกี้ คงไม่ใช่?

“คุณย่าครับ คือผมขอถามคุณย่าได้ไหมครับ”

“อะไรล่ะ”

“คุณย่า กำลังจะทำอะไรครับ”

เมื่อได้ยินหยี่เจ๋อพูดทำให้เธอถึงกับชะงักเลยทีเดียว ก่อนที่จะหัวเราะออกมาเล็กน้อยแล้วหันไปยิ้มให้หยี่เจ๋อ แต่เป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเย็นชามากทีเดียว

“หวังว่าคงไม่ทำเหมือนที่ผม....”

ชายหนุ่มชะงักไว้แค่นั้น แล้วนึกถึงช่วงวัยเด็กของเขากับอายุเพียงสิบสามปี เรื่องราวที่เขาเคยเจอตอนที่เป็นรุ่นพี่ แล้วก็ต้องขอร้องให้ยัยโซจินมาเป็นแฟนปลอมๆของเขาในวันนั้น วันที่เขาโดนจับหมั่น!!

“หึหึ.......”

ไม่มีคำตอบอะไรออกมาจากผู้ใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเขา ร่างของเธอเดินไปโดยไม่สนใจสายตาสงสัยของผู้ที่เรียกเธอว่าคุณย่าเลยแม้เพียงนิดเดียว แล้วรถที่เธอนั่งมาก็วิ่งออกไป ทิ้งไว้เพียงแค่เสียงหัวเราะที่ไม่สามารถหาคำตอบได้ให้กับเขา

“รุ่นพี่!!”

0.0!!

“โซจิน??!!”

อี่ตารุ่นพี่หันมามองฉันอย่างสงสัย ทำไมต้องสงสัยด้วยก็ตัวเองเป็นพาเรามาที่นี่เองนี่นา -*-
ฉันก็แค่เดินลงมาหาอี่ตารุ่นพี่หลังจากที่คนนั้นเขาไปแล้ว ก็เท่านั้นเอง

“คนนั้นใครเหรอ?” ฉันถามขึ้นทันที ก็มันสงสัยนี่ -.-!!

“คือ....” อี่ตารุ่นพี่ทำหน้าอึกอัก -.- ทำไมต้องอึกอักด้วย เป็นแฟนก็บอกมาเฮอะน่า >v<~~

“คุณย่า..เขาคือย่าของพี่ ”

หา....คุณย่า....0.0 นี่คือย่าของเขาเหรอ? คนที่จับเขาหมั่นตอนที่เขายังอายุแค่13 แล้วมาขอให้ฉันไปเป็นแฟนปลอมๆนั่นน่ะนะ คนนี้เหรอ? คนนี้? เพิ่งเห็นตัวจริง...TT_TT น่ากลัวเป็นบ้าเลย

“เขามาบอกให้รุ่นพี่หมั่นอีกเหรอ? คราวนี้ฉันไม่ไปเป็นแฟนกับรุ่นพี่อีกแล้วนะ ไม่แล้ว >0<”

ตอนนั้นฉันแทบตายเลย โดนยัยคู่หมั่นบ้าบอของรุ่นพี่จิกตบซะน่วมเลย TOT หลังจากนั้นฉันก็ได้เข้าชมรมกับรุ่นพี่นั่นล่ะ

จริงสิ??!! 0.0 เป็นย่าของรุ่นพี่แล้วทำไม ไปตบนายชุนวู ? หรือว่า จะเป็นคู่หมั่นนายชุนวู เหอๆ -.- เรื่องจริงหรือนี่

(ยัยโซจินมันคิดแต่ละเรื่อง =_=)

เอาว่ะ ตัดสินใจแล้ว ถามรุ่นพี่ดีกว่า...หุหุ

“รุ่นพี่...ฉันเห็นเขากับนายชุนวูอยู่ด้วยกัน แถมเขายังตบนายชุนวูด้วย เขาเป็นแฟนนายชุนวูเหรอ? อี่กอย่างนะ ฉันเห็นนายชุนวูนั่งคุกเข่าด้วย สงสัยจะกลัวมาก >0<!!”

“ห๊า!!! 0[]0!!”

“จริงๆนะรุ่นพี่ฉันเห็น แล้วหลังจากนั้นฉันก็.......” ก็รู้ความจริงว่าอี่ตานั่นหลอก....ฉัน..

ทำไมอยู่ๆ ฉันก็รู้สึก เจ็บเฉียดในอกนะ ........

“เธอคิดได้ยังไงเนี่ย!! >0<”

อ๊ากกก />0<\ จะตะคอกทำไมกันเนี่ย ตกใจหมด />_<\

“ที่บอกว่าเป็นแฟนกันนะ เธอคิดได้ยังไงหึ ยัยบ้า ย่าฉันอายุรุ่นนั้นเนี่ยนะ -*-”

ไม่อยากจะพูดเลยขนาดกับรุ่นพี่ฉันยังคิด ก็คุณย่าของรุ่นพี่ ดูหน้ายังไม่แกมากเลย น่าจะอายุราวๆ สี่สิบได้

“ก็ฉันคิดแบบนั้นจริงๆนี่”

“ยัยบ๊องส์ เป็นย่าของไอ้ชุนตะหาก!! 0/\0 อุ๊บ!!!”

หยี่เจ๋อยกมือปิดปากตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่อย่างนั้น หญิงสาวก็ช้อนสายตาขึ้นจ้องมองเขาทันที เขาคงคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้แล้ว ว่าเธอ ไม่ได้ยินที่เขาพูด

“เมื่อกี้รุ่นพี่ว่าอะไรนะ ?”

“เอ่อ..ไม่”

“ฉันเกลียดคนโกหก -*-”

“คือ....”

หยี่เจ๋ออึกอัก วุ่นวายใจ ทำไงดี เขาไม่สามารถบอกได้ ถ้าบอก ชุนวู ต้องยิ่งเกลียดเขามากกว่านี้ และถ้าไม่บอก โซจินก็ต้องเกลียดเขา

“รุ่นพี่บอกว่าเขาคือย่าของรุ่นพี่ แล้วตอนนี้รุ่นพี่บอกว่าเขาคือย่าของนายชุนวู ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ เพราะเท่าที่ฉันจำไม่ผิด ผู้จัดการบอกว่านายชุนวูคือลูกชายคนเดียวของท่านประธานโซ!!”

หยี่เจ๋อกลืนความรู้สึกอึดอัดลงคอ ตอนนี้โซจินมีสีหน้าจริงจังมากถึงมากที่สุด ความสับสนวิ่งวุ่นเข้ามาในความรู้สึกของเขา เขาจะบอกเธอดีไหม? จะทำยังไงดีล่ะทีนี้ ทำไงดี ... ???

อัพต่อคราวนี้คงหายสงสัยไปเรื่องน๊า ว่าทำไมชุนวูถึงรู้จักกับพี่ถังมาก่อน และทำไมถึงไม่ชอบ^o^



นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 8/2[จบตอนจ้า]

[ พี่....น้อง และ คู่หมั่น !!?!!]

“คุณย่ามีอะไรกับผม”

ร่างสูงเดินมาและนั่งลงที่โซฟา บนหัวและที่มือของเขายังคงมีผ้าพันแผลพันอยู่ หญิงผู้ได้ชื่อว่าเป็นคุณย่า มองอย่างไม่สบอารมณ์นัก

“ แก ไปไหนมาตั้งสองวัน ”

..............

“ฉันถามแก!!”

“คุณย่าอยากรู้เรื่องของผมด้วยเหรอครับ”

น้ำเสียงและคำตอบนั้น ฟังดูเหมือนแยะเย้ยและประชด ผู้ที่ตั้งคำภามได้แต่กัดฟันตัวเองแน่น

“ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก”

น้ำเสียงนิ่งๆถูกเอ่ยออกมา ชุนวูเงยหน้ามองย่าของตัวเอง เขาแค่นยิ้มออกมา เหมือนรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกต่อจากนี้

“ผมไม่มีวันทำตามที่คุณย่าอยากให้เป็น” เขาพูดออกมาแค่นั้นและเบื้อนหน้าหนีไป

“แกนี่มัน!!......”

ผู้เป็นย่าได้แต่กัดฟันอีกครั้ง แต่เธอก็ต้องพยายามข่มอารมณ์ไว้ลงไม้ลงมือไปมันก็เท่านั้น สำหรับ หลานนอกคอกคนนี้ !!

“ตอนนี้แกไม่มีใครคุ้มกะลาหัวแกแล้วแท้ๆ มีแค่ฉันที่จะดูแลแกต่อจากนี้ คิดดูให้ดี อย่าให้ต้องเหมือนพ่อกับแม่แก”

“ผมไม่ได้ต้องการใครมาคุ้มกะลาหัว ผมดุแลตัวเองได้คุณย่า”

เขาพูดออกมาลอยๆแบบนั้น แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกที่กดดันและเจ็บปวด

ใช่ เขามันเป็นได้แค่นี้ เป็นได้แค่ คน ที่ไม่ใช่ครอบครัว !!

“แกมันจองหองเหมือนแม่ของแก สัญชาติเกากลี หึ สายเลือดนอกคอก !!”

คำพูดเยาะเย้ยถูกพ่นออกมาจากปากคนเป็นย่า บวกกับสีหน้าที่สมเพศนั่น ยิ่งทำให้ชุนวูเก็บกดถึงขีดสุด

“อย่าพูดถึงแม่ผม..” ชุนวูพูดออกมาเก็บกด

ทำไมต้องเกลียดชังแม่ผมขนาดนั้น ทั้งๆที่แม่ผมเป็นภรรยาของพ่ออย่างถูกกฎหมายแท้ๆ ทำไมถึงไม่ยอมรับผม ทำไม

เขากำมือแน่น ไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยซักนิดที่แผลเดิมเริ่มจะมีเลือดซึมออกมา

“ทำไม!! ทำไมฉันจะพูดไม่ได้!! แม่แกมันนอกคอก แย่งลุกชายของฉันไปจากคนที่ฉันหามาให้ ไม่มีความเมาะสมกับลุกฉันเลยซักนิด !! เพราะฉะนั้นแกก็ต้องรับผิดชอบสิ่งที่แม่ของแกทำเอาไว้ แกต้องทำเพื่อตระกูลของฉัน”

ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่กว่า ยังคงเยาะเย้ยต่อไป ทำไม เธอถึงได้รู้สึกรังเกียจคนเกาหลีขนาดนี้ เธอก็ไม่รู้ รู้แต่เพียงว่า แม้ครึ่งหนึ่งในตัวของชุนวูที่มีเลือดของลุกชายเธอ แต่อีกครึ่งหนึ่งมันก็เหมือนเลือดของคนเกาหลี สายเลือดที่เธอแสนเกลียดจึงไม่แปลกอะไรที่เธอจะเรียกหลานคนนี้ว่า นอกคอก

“ผมไม่มีทางยอมทำตามคุณย่า ผมไม่หมั่นแน่ !!!”

ชุนวูลุกขึ้นและเดินออกไปทันที โดนไม่สนใจเสียงเรียกว่า จากคนเป็นย่าของเขาเลยซักนิด

เขาไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ ทำไมต้องรังเกียจแม่เขาขนาดนั้น ทั้งๆที่.....ทั้งที่...แม่ตายไปแล้ว ทั้งที่แม่ตายไปแล้ว ทำไมคุณย่าถึงยังรังเกียจแม่ขนาดนั้น

ผู้เป็นย่าตะโกนจนเหนื่อย แต่กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้ชุนวูหันกลับมา รอยยิ้มร้ายเกิดขึ้นบนใบหน้าของเธอ

หึหึ...อย่านึกว่าฉันไม่รู้ว่าตอนนี้แกกำลังทำอะไร ชุนวู

รถของหยี่เจ๋อจอดเทียบที่หน้าบ้านของโซจิน หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดโซจินก็นิ่งเงียบมาตลอดทาง

“โซจิน...ถึงแล้วล่ะ”

เสียงของรุ่นพี่ทำให้ฉันสะดุ้งขึ้นตื่นจากเรื่องทั้งหมด

“อื่อ...ขะ ..ขอบคุณนะรุ่นพี่ ^^”

“โซจิน....ไม่โกรธฉันใช่ไหม?”

“ทำไมต้องโกรธล่ะ รุ่นพี่ไม่ผิดหรอก รุ่นพี่ไม่ได้โกหกฉัน เพียงแค่ไม่ได้เล่าให้ฟังเท่านั้น”

“....แล้ว โซ..... เธอหายโกรธมันรึยัง”

รุ่นพี่ดึงมือฉันไว้พร้อมกับพูดขึ้นมา

คำพูดของรุ่นพี่ทำฉันสะอึก ฉัน...........จะหายโกรธหมอนั่นไหมนะ ทำไมหมอนั่นชีวิตถึงน่าสงสารขนาดนั้น คุณย่าของเขาไม่ยอมรับงั้นเหรอ? ทั้งๆที่....

“รุ่นพี่ ฉันไปล่ะ กลับบ้านดีๆนะ ^^”

ว่าแล้วฉันก็ลงจากรถของรุ่นพี่ทันที ฉันเดินออกมาโดยที่ไม่ฟังเสียงเรียกของรุ่นพี่ เหมือนเขามีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้ฟังต่อ ตอนนี้ในหัวของฉัน มีแต่เรื่องของพ่อแม่นายชุนวูอยู่เต็มไปหมด

พ่อของนายชุนวูไปเรียนที่เกาหลีสามปี หลังจากที่คุณย่านัดให้ไปดูตัวคู่หมั่น แม่ของรุ่นพี่คือคนที่คุณย่าของนายชุนวูหามาให้พ่อของนายชุนวู ในคืนนั้นที่นัดดุตัวคุณย่าของนายชุนวูวางยาพ่อของนายชุนวูกับแม่ของรุ่นพี่ ทำให้ทั้งสองมีอะไรกันโดยไม่รู้ตัว แม่ของรุ่นพี่รักพ่อของนายชุนวู แต่พ่อของนายชุนวุไม่ได้รัก แม่ของรุ่นพี่บอกว่าไม่เป็นไร แค่ครั้งเดียว เธอไม่คิดอะไร หลังจากที่พ่อของนายชุนวูไปเรียนที่เกาหลีได้ สองเดือน แม่ของรุ่นพี่ก็รู้ตัวเองว่าท้อง ในตอนนั้นแม่ของรุ่นพี่จึงแต่งงานกับเพื่อนสนิทไป
ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าแม่ของรุ่นพี่ท้องอยู่

พ่อของนายชุนวุหนีการหมั่นไปเรียนที่เกาหลี และได้พบแม่ของนายชุนวู ทั้งคู่รักกัน และกลับมาแต่งงานกันที่นี่ ทั้งๆที่ย่าของเขาไม่ยอมรับการแต่งงานของพ่อแม่เขา สาเหตุเพราะว่า แม่ของนายชุนวุเป็นคนเกาหลี

หลังจากแต่งงานได้สองปี นายชุนวุก็เกิดมา หลังจากนั้นสิบปี รุ่นพี่กับนายชุนวูก็ได้รู้จักกัน ตอนนั้นนายชุนวุยังเด็กมาก จึงไม่รู้เรื่องอะไร ก่อนวันที่แม่ของนายชุนวุจะตาย แม่ของรุ่นพี่ไปที่บ้านของพ่อแม่นายชุนวู ทั้งสามคนพูดคุยกันโดยที่รุ่นพี่ก็นั่งอยู่ตรงนั้น ในตอนนั้นเองรุ่นพี่ก็ได้รู้ว่าชุนวูคือน้องชายของเขา และประธานโซคือพ่อของเขา

แม่ของนายชุนวูช๊อคกับเรื่องทั้งหมด แม้สีหน้าจะยิ้มแย้ม แต่รุ่นพี่ก็มองออกว่าเธอกำลังเจ็บปวด ที่รู้ว่าตัวเอง...ทำให้พ่อแม่ลุกเขาแยกจากกัน ในคืนนั้นแม่ของนายชุนวุหายไปจากบ้าน วันต่อมาก็พบเธอนอนหลับอยู่กลางสวน สาธารณะ ในสภาพเปียกน้ำ เพราะในคืนนั้นฝนตก แม่ของนายชุนวูตายในวันนั้น

แล้วนายชุนวูก็รู้เรื่องทั้งหมดในวันที่แม่เขาตายนั้นเอง แล้วเขาก็ไม่พูดกับรุ่นพี่ เขาก็เกลียดรุ่นพี่หลังจากนั้น

นายชุนวูแพ้น้ำเย็นเพราะเรื่องแม่ของเขานี่เองเหรอ......

“หายไปด้วยกันตั้งสองวัน ยังไม่พอใจรึงัย มาส่งยังต้องมีจับมือจับไม้กันด้วยความห่วงหา รักกันมาก สินะ ”

0.0 !!!! ...สะ.... เสียงนี้มัน....

นายชุนวู!!

“ทำไม เห็นหน้าฉันแล้วถึงกับอึ้งเลยรึงัย หึหึ ”

“นะ นาย นายมาทำไมที่นี่ ”

>0< ฉันไม่ได้จะพูดแบบนี้นี่นา ทำไมมันออกมาแบบนี้ล่ะ อ๊ากกก!!

“....มาบ้านที่รัก...มันมีเหตุผลด้วยเหรอ? หึหึ”

ทำไมสีหน้าของนายมันน่ากลัวแบบนั้นนายชุนวู ฉัน..ฉันไม่อยากคุยกับนายแล้ว

ฉันรีบเดินไปเปิดประตูบ้านทันที

แต่แล้วร่างของฉันก็ถูกอี่ตาบ้านั่นคว้าเอาไว้ ฉันถูกนายนั่นเบียดถอยหลังจนตอนนี้ตัวของฉันชิดกำแพง มือทั้งสองข้างของฉันล๊อคไว้บนหัวของฉันด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา

0.0!!

“นะ นาย จะทำอะไรน่ะ >0<!!”

“หายไปสองวัน ไปทำอะไรกันมาล่ะ?^^”

นายชุนวูไม่สนใจคำพูดของฉัน ฉันได้กลิ่นเหมือนเหล้าออกมาจากลมหายใจของอี่ตานั่น แถมยังถามอะไรกลับมาก็ไม่รู้

..ทำอะไร...0.0!! หา...นี่นายคิดบ้าอะไรเนี่ย!! >0<

“ทำอะไร...ฉันต้องบอกนายด้วยเหรอ!!” อ๊ากกก!! ฉันกำลังพูดอะไร นี่ฉันกำลังพุดอารายยยย >0< !!

แล้วแขนทั้งสองข้างของฉันก็ถูกนายชุนวูกำแน่นขึ้น เจ็บ เจ็บนะ !!

“รักมันมาก…..หึหึ”

“ไม่เกี่ยวกับนายปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ >0< !!”

ฉันกลัวนะอี่ตาบ้า ปล่อยสิ ปล่อย ทำไม นายเหมือนไม่ใช่นายแบบนี้ ปล่อยฉัน

“รักมันมากใช่ไหม...ดี!!”

0[]0!!!